- امام صادق علیه السلام: دعا کن و مگو که کار از کار گذشته است. زیرا دعا، عین عبادت است. خداوند می فرماید: «کسانی که از عبادت من گردن فرازی کنند؛ به زودی با خواری به دوزخ در می آیند.» و فرموده است: «مرا بخوانید تا پاسختان دهم.»
- امام صادق علیه السلام: خداوند به وسیله ی دعا آنچه را که می داند برای آن به درگاهش دعا می شود و او، آن را اجابت می نماید، دفع می کند و اگر بنده به آن دعا موفق نشده بود، هرآینه به او بلایی می رسید که ریشه اش را از زمین می کند.
- امام علی علیه السلام: دعا کلید های کامیابی و رمز های رستگاری است و بهترین دعا دعایی است که از سینه ی پاک و دلی پارسا برآید. مناجات مایه ی نجات است و اخلاص، مایه ی خلاص. پس هرگاه هراس و بی تابی بالا گرفت به خدا باید پناه جست.
- امام صادق علیه السلام: هرگاه به یکی از شما رقت قلب دست داد، دعا کند. زیرا قلب تا خالص نشود رقت نمی یابد.
- امام صادق علیه السلام: لقمان به فرزندش گفت: «...وقتی بر مرکب خویش سواری، به خواندن کتاب خدا بپرداز، وقتی سرگرم کار هستی تسبیح بگو، و هرگاه که تنها بودی به دعا مشغول شو.»
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود: به برکت وجود امامان از نسل توست که به امتم باران داده می شود و دعایشان مستجاب می شود، خداوند، بلا را از آنان برمیگرداند و رحمت، از آسمان فرود می آید.
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرگاه فردی از شما دعا می کند، تقاضاهای بزرگ بنماید؛ زیرا بر خداوند هیچ چیز بزرگ (سنگین) نمی آید.
- امام علی علیه السلام: دعا کردن را پنج موقع مغتنم شمارید: هنگام خواندن قرآن، هنگام اذان، هنگام بارش باران، هنگام برخورد دو صف برای شهادت و هنگام دعای ستمدیده. زیرا هیچ مانعی میان آن و عرش نیست.
- امام باقر علیه السلام می فرماید: خداوند از میان بندگان مومنش بنده ای را که بیشتر دعا کند دوست می دارد. پس بر شما باد دعا کردن در سحرگاهان تا طلوع خورشید؛ زیرا این، وقتی است که در آن درهای آسمان باز می شود و روزی ها تقسیم می شود و حاجت های بزرگ برآورده می گردد.
- امام صادق علیه السلام: جدم می فرمود:«در دعا کردن پیش دستی کنید؛ زیرا بنده، چنان چه اهل دعا باشد وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«صدایی آشناست!» و چنان چه اهل دعای بسیار نباشد، وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«تا به حال کجا بودی؟!»
- امام صادق علیه السلام: هرگاه حاجتی داشتی، وضو بگیر و دو رکعت نماز بخوان، سپس حمد و ثنای خدا را به جای بیاور و نعمت هایش را یاد کن، آنگاه دعایت اجابت می شود.
- امام صادق علیه السلام : هرکه شب را با وضو بخوابد، آن شب، بسترش مسجد اوست و اگر برخیزد و نماز بخواند و سپس به ذکر خدا بپردازد، هرچه از خدا بخواهد، به او عطا می فرماید.
-
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرکس دعایش را به همه ی مردان و زنان مومن تعمیم دهد، دعایش مستجاب می شود.
-
سپاس خداى را سزاست بر هر نعمتى كه بر من ارزانى داشته يا موجود مى باشد.
- پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله : دعا، كليد حاجت است و لقمههاى حلال، دندانه هاى آن كليدند.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : خداوند عزّوجل شرم میکند از بندهاش که با جماعت ، نماز بخواند و سپس حاجتش را از او بخواهد و برود و حاجتش را برآوده نسازد.
- امام صادق عليهالسلام : دعا، مخزن اجابت است، همچنان كه ابر مخزن باران است.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : ناتوانترین مردم كسی است كه از دعا كردن ناتوان باشد.
- پیامبر اکرم صلىاللهعليهوآله : ترک دعا گناه است.
روز دهم
«أَلْيَوْمُ العَاشِرُ»
إِلَهِي كَمْ مِنْ شَيْءٍ غِبْتُ عَنْهُ فَشَهِدْتَهُ فَيَسَّرْتَ لِيَ الْمَنَافِعَ وَ دَفَعْتَ عَنِّي السُّوءَ وَ حَفِظْتَ مَعِي فِيهِ مِنَ الْغِيبَةِ وَ وَقَيْتَنِي فِيهِ بِلاَ عِلْمٍ مِنِّي وَ لاَ حَوْلٍ وَ لاَ قُوَّةٍ فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَى ذَلِكَ وَ الْمَنُّ وَ الطَّوْلُ. إِلَهِي وَ كَمْ مِنْ شَيْءٍ غِبْتُ عَنْهُ فَتَوَلَّيْتَهُ وَ سَدَدْتَ لِي فِيهِ الرَّأْيَ وَ أَعْطَيْتَنِي فِيهِ الْقَوْلَ وَ أَنْجَحْتَ فِيهِ الطَّلِبَةَ وَ قَرَّبْتَ فِيهِ الْمَعُونَةَ فَلَكَ الْحَمْدُ يَا إِلَهِي كَثِيراً وَ لَكَ الشُّكْرُ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ الرَّضِيِّ الْمَرْضِيِّ الطَّيِّبِ النَّقِيِّ الْمُبَارَكِ التَّقِيِّ الطَّاهِرِ الزَّكِيِّ الْمُطَهَّرِ الْوَفِيِّ وَ عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ الطَّيِّبِينَ الْاَخْيَارِ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى إِبْرَاهِيمَ وَ آلِ إِبْرَاهِيمَ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ. اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ عَلَى أَثَرِ مَحَامِدِكَ وَ الصَّلاَةِ عَلَى نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ أَنْ تَغْفِرَ لِي ذُنُوبِي كُلَّهَا قَدِيمَهَا وَ حَدِيثَهَا صَغِيرَهَا وَ كَبِيرَهَا سِرَّهَا وَ عَلاَنِيَتَهَا مَا عَلِمْتُ مِنْهُ وَ مَا لَمْ أَعْلَمْ وَ مَا أَحْصَيْتَهُ عَلَيَّ وَ حَفِظْتُهُ أَنَا مِنْ نَفْسِي يَا اللهُ يَا اللهُ يَا اللهُ يَا رَحْمَانُ يَا رَحْمَانُ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ يَا رَحِيمُ يَا رَحِيمُ سُبْحَانَكَ وَ بِحَمْدِكَ لاَ إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ أَسْتَغْفِرُكَ وَ أَتُوبُ إِلَيْكَ أَنْتَ إِلَهِي مَوْضِعُ كُلِّ شَكْوَى وَ مُنْتَهَى الْحَاجَاتِ وَ أَنْتَ أَمَرْتَ خَلْقَكَ بِالدُّعَاءِ وَ تَكَفَّلْتَ لَهُمْ بِالْاِجَابَةِ إِنَّكَ قَرِيبٌ مُجِيبُ سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَ بِحَمْدِكَ مَا أَعْظَمَ اسْمَكَ فِي أَهْلِ السَّمَاءِ وَ أَحْمَدَ اسْمَكَ فِي أَهْلِ الْاَرْضِ وَ أَفْشَى خَيْرَكَ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَ بِحَمْدِكَ لاَ إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ أَسْتَغْفِرُكَ وَ أَتُوبُ إِلَيْكَ أَنْتَ الرَّءُوفُ الرَّحِيمُ وَ إِلَيْكَ الْمُرَغَّبُ تَنْزِلُ الْغَيْثَ وَ تُقَدِّرُ الْاَقْوَاتَ وَ أَنْتَ قَاسِمُ الْمَعَاشِ قَاضِي الْآجَالِ رَازِقُ الْعِبَادِ مُرَوِّي الْبِلاَدِ مُخْرِجُ الَّثمَرَاتِ عَظِيمُ الْبَرَكَاتِ سُبْحَانَكَ. اللَّهُمَّ وَ بِحَمْدِكَ لاَ إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ أَسْتَغْفِرُكَ وَ أَتُوبُ إِلَيْكَ أَنْتَ الْمُغِيثُ وَ إِلَيْكَ الْمُرَغَّبُ مُنْزِلُ الْغَيْثِ يُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِكَ وَ الْمَلاَئِكَةُ مِنْ خِيفَتِكَ وَ الْعَرْشُ الْاَعْلَى وَ الْعَمُودُ الْاَسْفَلُ وَ الْهَوَاءُ وَ مَا بَيْنَهُمَا وَ مَا تَحْتَ الثَّرَى وَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ وَ النُّجُومُ وَ الْبُحُورُ وَ الضِّيَاءُ وَ الظُّلْمَةُ وَ النُّورُ وَ الْفَيْءُ وَ الظِّلُّ وَ الْحَرُورُ سُبْحَانَكَ أَنْتَ تُسَيِّرُ الْجِبَالَ وَ تَهُبُّ* الرِّيَاحَ سُبْحَانَكَ أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الْمَرْهُوبِ حَامِلِ عَرْشِكَ وَ مَنْ فِي سَمَاوَاتِكَ وَ أَرْضِكَ وَ مَنْ فِي الْبُحُورِ وَ الْهَوَاءِ وَ مَنْ فِي الظُّلْمَةِ وَ مَنْ فِي لُجَجِ الْبُحُورِ وَ مَا تَحْتَ الثَّرَى وَ مَا بَيْنَ الْخَافِقَيْنِ سُبْحَانَكَ مَا أَعْظَمَكَ سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَ بِحَمْدِكَ لاَ إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ أَسْتَغْفِرُكَ وَ أَتُوبُ إِلَيْكَ سُبْحَانَكَ لاَ إِلَهَ إِلّا أَنْتَ أَسْأَلُكَ إِجَابَةَ الدُّعَاءِ وَ الشُّكْرَ فِي الشِّدَّةِ وَ الرَّخَاءِ سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَ بِحَمْدِكَ لاَ إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ فَطَرْتَ السَّمَاوَاتِ الْعُلَى فَأَوْثَقْتَ أَطْبَاقَهَا سُبْحَانَكَ وَ نَظَرْتَ إِلَى غُمَارِ الْاَرَضِينَ السُّفْلَى فَزُلْزِلَتْ أَقْطَارُهَا سُبْحَانَكَ وَ نَظَرْتَ إِلَى مَا فِي الْبُحُورِ وَ لُجَجِهَا فَتَمَحَّصَ مَا فِيهَا سُبْحَانَكَ وَ نَظَرْتَ إِلَى مَا أَحَاطَ بِالْخَافِقَيْنِ وَ مَا بَيْنَ ذَلِكَ مِنَ الْهَوَاءِ فَخَضَعَ لَكَ خَاشِعاً وَ لِجَلاَلِ وَجْهِكَ الْكَرِيمِ أَكْرَمِ الْوُجُوهِ خَاضِعاً سُبْحَانَكَ مَنْ ذَا الَّذِي أَعَانَكَ حِينَ بَنَيْتَ السَّمَاوَاتِ وَ اسْتَوَيْتَ عَلَى عَرْشِ عَظَمَتِكَ سُبْحَانَكَ مَنْ ذَا الَّذِي حَضَرَكَ حِينَ بَسَطْتَ الْاَرْضَ فَمَدَدْتَهَا ثُمَّ دَحَوْتَهَا فَجَعَلْتَهَا فِرَاشاً مَنْ ذَا الَّذِي رَآكَ حِينَ نَصَبْتَ الْجِبَالَ فَأَثْبَتَّ أَسَاسَهَا بِأَهْلِهَا رَحْمَةً مِنْكَ لِخَلْقِكَ سُبْحَانَكَ مَنْ ذَا الَّذِي أَعَانَكَ حِينَ فَجَرْتَ الْبُحُورَ وَ أَحَطْتَ بِهَا الْاَرْضَ سُبْحَانَكَ لاَ إِلَهَ إِلّا أَنْتَ وَ بِحَمْدِكَ مَنْ ذَا الَّذِي يُضَارُّكَ وَ يُغَالِبُكَ أَوْ يَمْتَنِعُ مِنْكَ أَوْ يَنْجُو مِنْ قَدَرِكَ سُبْحَانَكَ لاَ إِلَهَ إِلّا أَنْتَ وَ بِحَمْدِكَ وَ الْعُيُونُ تَبْكِي لِعِقَابِكَ وَ الْقُلُوبُ تَرْجُفُ إِذَا ذُكِرْتَ مِنْ مَخَافَتِكَ سُبْحَانَكَ مَا أَفْضَلَ حِلْمَكَ وَ أَمْضَى حُكْمَكَ وَ أَحْسَنَ خَلْقَكَ سُبْحَانَكَ لاَ إِلَهَ إِلّا أَنْتَ وَ بِحَمْدِكَ مَنْ يَبْلُغُ مَدْحَكَ أَوْ يَسْتَطِيعُ أَنْ يَصِفَ كُنْهَكَ أَوْ يَنَالَ مُلْكَكَ سُبْحَانَكَ حَارَتِ الْاَبْصَارُ دُونَكَ وَ امْتَلَاَتِ الْقُلُوبُ فَرَقاً مِنْكَ وَ وَجَلاً مِنْ مَخَافَتِكَ سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ لاَ إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ وَ بِحَمْدِكَ مِنْ مَنِيعٍ مَا أَحْلَمَكَ وَ أَعْدَلَكَ وَ أَرْأَفَكَ وَ أَرْحَمَكَ وَ أَسْمَعَكَ وَ أَبْصَرَكَ سُبْحَانَكَ لاَ إِلَهَ إِلّا أَنْتَ لاَ تَحْرِمْنِي بِرَحْمَتِكَ وَ لاَ تُعَذِّبْنِي وَ أَنَا أَسْتَغْفِرُكَ آمِينَ آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِين.
خداوندا! چه بسیار چیزهایی که من از آن بیخبر بودم ولی تو در آن حاضر بوده و بهره هایم را در آن میسر ساخته و ناگواری را از من دفع نمودی و در غیابم مرا مورد توجه قرار داده و بی آنکه آگاه باشم مرا محافظت کردی و هیج نیرو و قدرتی نیست جزبه واسطهٔ تو؛ پس در این موارد ستایش و منت و عطا از آن توست. بارالها! و چه بسیار اموری که از آن بیخبر بوده وتو آن را به عهده گرفتی ورای مرا محکم ساخته و مرا پذیرای آن نمودی و مرا به درخواست آن موفق ساختی و تصمیمم را قوی کرده و آن را به کمک خود مقرون نمودی؛ پس ای خدایم! ستایش و سپاس بسیار بر تو؛ای پروردگار جهانیان! خدایا بر محمد پیامبر آمی، آن خشنود پسندیده، پاکیزهٔ پرهیزگار مبارک، پاک طاهر، پاکزاد پاک سرشت باوفار بر خاندان ار آن پاکیزگان برگزیده ، درود فرست؛ چنانکه برابراهیم و خاندان او درود فرستادی؛ به راستی که تو ستوده و بزرگواری. خدایا به دنبال ستودنیهایت از تو میخواهم که پس از درود بر پیامبرت محمد و خاندانش تمامی گناهانم را بیامرزی ؛گذشته و حالش را؛ کوچک و بزرگش را، نهان و آشکارش را، مواردی را که میدانم و مواردی که تو نوشته و حفظ نموده و من آنها را فراموش کرده ام؛ای خدا! ای خدا! ای بخشاینده! ای یخشاینده! ای مهربان! ای مهربان! خدایا! تنزیهت کرده و به ستایشت مشغولم؛ هیج معبودی جز تو نیست؛ از تو آمرزش خواسته و به درگاهت توبه می کنم ؛ تویی ای خدایم جایگاه هر شکایت و نهایت هر حاجت و مردم را به دعا کردن امر نموده و اجابت دعایشان را به عهده گرفتی؛ به راستی که تو نزدیک و اجابت کنندهای؛ خدایا! منزهی و تو راستایش می کنم؛ به راستی که چه بزرگ است نامت در میان اهل آسمان ! و چقدر ستوده است رفتارت در میان زمینیان ! و آشکار است نیکی ات در صحرا و دریا! خدایا !تنزیهت کرده و به ستایشت مشعولم؛ هیچ معبودی جز تو نیست؛ از تو آمرزش خواسته و به درگاهت توبه می کنم؛ تویی محبت کننده و هر شوق و رغبتی به درگاه توست؛ باران را فرو فرستاده و روزیها را مقدر نمایی، و تویی قسمت کنندهٔ روزی، مقدر کنندهٔ عمرها، روزی دهنده ی بندگان، سیراب کنندهٔ سرزمینها، بیرون آورنده ی میوه ها، دارنده ی برکتهای بزرگ. خدایا ! تنزیهت کرده و به ستایشت مشغولم؛ هیچ معبودی جز تو نیست؛ از تو آمرزش خواسته و به درگاهت توبه می کنم؛ تویی فریادرس و شوق و رغبت به سوی توست، و تویی فروفرستنده ی باران؛ رعد به ستایشت مشغولست و فرشتگان از بیم تو، تسبیحت می کنند و عرش اعلی و ستون پایین و هوا و آنچه میان آن دو است و آنچه در زیر خاک است وخورشید و ماه و ستارگان و روشنی و تاریکی و نور و سایه و آفتاب همه تو را تنزیه و تسبیح می کنند. منزهی توکه کوهها را حرکت داده و بادها را به جریان می اندازی؛ خدایا تنزیهت کرده و به ستایشت مشغولم؛ هیچ معبودی جز تر نیست؛ ازتو آمرزش خواسته و به درگاهت توبه می کنم؛ منزهی تو؛ از تو میخواهم بدان نامت که از آن ترسند و عرش تو را حمل کنند و هر که در آسمانها و زمین توست و هر که در دریاها و در هوا هر که در تاریکی و هر که در میانه های دریاها و هر که در زیرزمین و هر که در میان شرق و غرب عالم است . منزهی تو!چقدر بزرگ و با عظمتی! خدایا تنزیهت کرده و به ستایشت مشغولم ؛هیچ معبودی جز تو نیست؛ از توامرزش خواسته و به درگاهت توبه می کنم؛ منزهی تو؛ هیچ معبودی جز تونیست؛ از تو اجابت دعا و سپاسگزاریت را در سختی و آسانی خواهانم. خدایا! منزهی و تو راستایش می کنم؛ هیچ معبودی جز تو نیست؛به آسمانها نگریسته و طبقات آن را محکم ساختی منزهی تو و به تکیه گاه زمینهای پست توجه فرمودی و اطراف آن را به سختی کشیدی؛ منزهی تو؛ و به آنچه در دریاها و میانه های آنها بود نگریستی؛ پس هرچه در آنها بود از روی هیبت و بیم از تو آشکار و هویدا است. منزهی تو؛و به آنچه شرق و غرب جهان بدان احاطه دارد و هوایی که در میان آن بود توجه فرمودی؛ پس آنها از روی خشوع در برابرت و از روی فروتنی در پیشگاه ذات بزرگوارت که بزرگترین ذاتهاست همگی خاضع و فروتن گشتند؛ منزهی تو؛ چه کسی تو را یاری نمود آنگاه که آسمانها را برافراشتی و بر عرش عظمت استیلا یافتی؛ منزهی تو ؛ چه کسی تو رایاری نمود آنگاه که زمین را گستراندی و آن را کشیدی و سپس پهن کردی و بسترش ساختی؛ پس کیست آنکه توان قدرت تو را داشته باشد. منزهی تو!چه کسی تو را مشاهده کرد آنگاه که کوهها را برپا داشتی و پایه هایش را به واسطهٔ اهلش به جهت محبتت به خلق محکم نمودی ؟منزهی تو؛ چه کسی تو رایاری نمود آنگاه که دریاها را شکافتی و زمین را محیط به آن نمودی؟ منزهی تو؛ هیچ معبودی جز تو نیست و به ستایشت مشغولم؛ کیست آن که با تو ضدیت کرده و بر تو غالب آید؛ یا از تو سرپیچی نماید؛ یا از حکم و فرمانت نجات یابد؟ خدایا! منزھی تو؟ جز تو معبودی نیست؛ آنگاه که تو بیاد آیی دیدگان از ترست برای بیخبری دلها بگریند؛ منزهی تو به راستی چه اندازه بزرگ است حلم و بردباریت و نافذ است حکمت و نیکو است آفرینشت!!!! منزهی تو؛ جز تر هیچ معبودی نیست و تو را می ستایم؛ کیست آن که به مدح تو برسد یا بتواند کنه تو را وصف کند؛ یا به پادشاهی تو برسد؛ منزهی تو؛ دیدگان در برابرت حیران گشته و دلها از ترست و از هراس بیم تو، پر شده؛ خدایا !منزهی تو! جز تو هیچ معبودی نیست و تو را می ستایم؛ چقدر بردباری !و چقدر مهربانی! و چه اندازه شنوا و بینایی ! منزهی تو؛ تویی زنده ای که هیچ معبودی جز تو نیست؛ بزرگی و از آنچه ستمگران گویند بسیار برتری؛ منزهی تو؛ جز تو هیچ معبودی نیست؛ مرا از رحمت خویش محروم مکن و عذاب منما و من از تو آمرزش می خواهم ؛ ای پروردگار جهانیان ! اجابت کن ! اجابت کن!