Loading
نیایش، التجاء، پناهندگی، امان، عذاب، بخشایش
نیایش در مقام التجاء و پناهندگی به خدای تعالی
(10)
(وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي اللَّجَإِ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى)
اللَّهُمَّ إِنْ تَشَأْ تَعْفُ عَنَّا فَبِفَضْلِكَ، وَ إِنْ تَشَأْ تُعَذِّبْنَا فَبِعَدْلِكَ فَسَهِّلْ لَنَا عَفْوَكَ بِمَنِّكَ، وَ أَجِرْنَا مِنْ عَذَابِكَ بِتَجَاوُزِكَ، فَإِنَّهُ لَا طَاقَةَ لَنَا بِعَدْلِكَ، وَ لَا نَجَاةَ لِأَحَدٍ مِنَّا دُونَ عَفْوِكَ يَا غَنِيَّ الْأَغْنِيَاءِ، هَا، نَحْنُ عِبَادُكَ بَيْنَ يَدَيْكَ، وَ أَنَا أَفْقَرُ الْفُقَرَاءِ إِلَيْكَ، فَاجْبُرْ فَاقَتَنَا بِوُسْعِكَ، وَ لَا تَقْطَعْ رَجَاءَنَا بِمَنْعِكَ، فَتَكُونَ قَدْ أَشْقَيْتَ مَنِ اسْتَسْعَدَ بِكَ، وَ حَرَمْتَ مَنِ اسْتَرْفَدَ فَضْلَكَ فَإِلَى مَنْ حِينَئِذٍ مُنْقَلَبُنَا عَنْكَ، وَ إِلَى أَيْنَ مَذْهَبُنَا عَنْ بَابِكَ، سُبْحَانَكَ نَحْنُ الْمُضْطَرُّونَ الَّذِينَ أَوْجَبْتَ إِجَابَتَهُمْ، وَ أَهْلُ السُّوءِ الَّذِينَ وَعَدْتَ الْكَشْفَ عَنْهُمْ وَ أَشْبَهُ الْأَشْيَاءِ بِمَشِيَّتِكَ، وَ أَوْلَى الْأُمُورِ بِكَ فِي عَظَمَتِكَ رَحْمَةُ مَنِ اسْتَرْحَمَكَ، وَ غَوْثُ مَنِ اسْتَغَاثَ بِكَ، فَارْحَمْ تَضَرُّعَنَا إِلَيْكَ، وَ أَغْنِنَا إِذْ طَرَحْنَا أَنْفُسَنَا بَيْنَ يَدَيْكَ اللَّهُمَّ إِنَّ الشَّيْطَانَ قَدْ شَمِتَ بِنَا إِذْ شَايَعْنَاهُ عَلَى مَعْصِيَتِكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ لَا تُشْمِتْهُ بِنَا بَعْدَ تَرْكِنَا إِيَّاهُ لَكَ، وَ رَغْبَتِنَا عَنْهُ إِلَيْكَ.
نیایش دهم
.دعاى آن حضرت است در التجا به خداى تعالى.
اى خداوند، اگر مشيت تو بر آن قرار گيرد و ما را عفو كنى، از فضل توست و اگر مشيت تو بر آن قرار گيرد و ما را عقوبت كنى، از عدل توست. بر ما منت بنه و عفو خود نصيب ما كن و به بخشايش خويش از عذابت نجات بخش، كه ما را طاقت آن نيست كه به عدل خود با ما رفتار كنى و اگر بخشايش تو نباشد، هيچ يك از ما را نجات نباشد.
اى بى نياز بى نيازان، اينك ما بندگان تو در دست توايم، و منمحتاج ترين محتاجان به درگاه تو هستم. به گشايشى كه در كار ما دهى بينوايى ما جبران كن و ما را از درگه خود مران كه نوميد گرديم. و هرگاه چنين شود، آن را كه به اميد نيكبختى روى به سوى تو نهاده بدبخت ساخته اى و آن را كه از فضل تو بخشايش طلبيده محروم داشته اى. دراين حالت، ما راندگان درگاه توبه كه روى آوريم و از در تو به كجا رويم؟
اى خداوند، تو منزهى. ما همان بيچارگان هستيم كه اجابتشان واجب داشته اى و همان بدحالان كه وعده بهروزيشان داده اى.
شبيه ترين چيزها به خواست و اراده تو و سزاوارترين كارها در عرصه عز و جلال تو، رحمت آوردن تو بر كسى است كه از تو رحمت طلبد و فرياد رسيدن تو كسى را كه از تو فرياد خواهد. پس بر زارى ما به درگاهت، رحمت آورى. و چون خويشتن بر آستان تو افكنده ايم بى نيازمان فرما.
اى خداوند، چون بر معصيت تو از پى شيطان رفتيم شيطان بر ما شماتت كرد. پس درود بفرست بر محمد و خاندانش و اكنون كه شيطان را به خاطر فرمانبردارى تو وا گذاشته ايم و از او دل بركنده ايم و به سوى تو آمده ايم، هرگز مباد كه او را بر ما مجال شماتت باشد.
(وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي اللَّجَإِ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى)
اللَّهُمَّ إِنْ تَشَأْ تَعْفُ عَنَّا فَبِفَضْلِكَ، وَ إِنْ تَشَأْ تُعَذِّبْنَا فَبِعَدْلِكَ فَسَهِّلْ لَنَا عَفْوَكَ بِمَنِّكَ، وَ أَجِرْنَا مِنْ عَذَابِكَ بِتَجَاوُزِكَ، فَإِنَّهُ لَا طَاقَةَ لَنَا بِعَدْلِكَ، وَ لَا نَجَاةَ لِأَحَدٍ مِنَّا دُونَ عَفْوِكَ يَا غَنِيَّ الْأَغْنِيَاءِ، هَا، نَحْنُ عِبَادُكَ بَيْنَ يَدَيْكَ، وَ أَنَا أَفْقَرُ الْفُقَرَاءِ إِلَيْكَ، فَاجْبُرْ فَاقَتَنَا بِوُسْعِكَ، وَ لَا تَقْطَعْ رَجَاءَنَا بِمَنْعِكَ، فَتَكُونَ قَدْ أَشْقَيْتَ مَنِ اسْتَسْعَدَ بِكَ، وَ حَرَمْتَ مَنِ اسْتَرْفَدَ فَضْلَكَ فَإِلَى مَنْ حِينَئِذٍ مُنْقَلَبُنَا عَنْكَ، وَ إِلَى أَيْنَ مَذْهَبُنَا عَنْ بَابِكَ، سُبْحَانَكَ نَحْنُ الْمُضْطَرُّونَ الَّذِينَ أَوْجَبْتَ إِجَابَتَهُمْ، وَ أَهْلُ السُّوءِ الَّذِينَ وَعَدْتَ الْكَشْفَ عَنْهُمْ وَ أَشْبَهُ الْأَشْيَاءِ بِمَشِيَّتِكَ، وَ أَوْلَى الْأُمُورِ بِكَ فِي عَظَمَتِكَ رَحْمَةُ مَنِ اسْتَرْحَمَكَ، وَ غَوْثُ مَنِ اسْتَغَاثَ بِكَ، فَارْحَمْ تَضَرُّعَنَا إِلَيْكَ، وَ أَغْنِنَا إِذْ طَرَحْنَا أَنْفُسَنَا بَيْنَ يَدَيْكَ اللَّهُمَّ إِنَّ الشَّيْطَانَ قَدْ شَمِتَ بِنَا إِذْ شَايَعْنَاهُ عَلَى مَعْصِيَتِكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ لَا تُشْمِتْهُ بِنَا بَعْدَ تَرْكِنَا إِيَّاهُ لَكَ، وَ رَغْبَتِنَا عَنْهُ إِلَيْكَ.
نیایش دهم
.دعاى آن حضرت است در التجا به خداى تعالى.
اى خداوند، اگر مشيت تو بر آن قرار گيرد و ما را عفو كنى، از فضل توست و اگر مشيت تو بر آن قرار گيرد و ما را عقوبت كنى، از عدل توست. بر ما منت بنه و عفو خود نصيب ما كن و به بخشايش خويش از عذابت نجات بخش، كه ما را طاقت آن نيست كه به عدل خود با ما رفتار كنى و اگر بخشايش تو نباشد، هيچ يك از ما را نجات نباشد.
اى بى نياز بى نيازان، اينك ما بندگان تو در دست توايم، و منمحتاج ترين محتاجان به درگاه تو هستم. به گشايشى كه در كار ما دهى بينوايى ما جبران كن و ما را از درگه خود مران كه نوميد گرديم. و هرگاه چنين شود، آن را كه به اميد نيكبختى روى به سوى تو نهاده بدبخت ساخته اى و آن را كه از فضل تو بخشايش طلبيده محروم داشته اى. دراين حالت، ما راندگان درگاه توبه كه روى آوريم و از در تو به كجا رويم؟
اى خداوند، تو منزهى. ما همان بيچارگان هستيم كه اجابتشان واجب داشته اى و همان بدحالان كه وعده بهروزيشان داده اى.
شبيه ترين چيزها به خواست و اراده تو و سزاوارترين كارها در عرصه عز و جلال تو، رحمت آوردن تو بر كسى است كه از تو رحمت طلبد و فرياد رسيدن تو كسى را كه از تو فرياد خواهد. پس بر زارى ما به درگاهت، رحمت آورى. و چون خويشتن بر آستان تو افكنده ايم بى نيازمان فرما.
اى خداوند، چون بر معصيت تو از پى شيطان رفتيم شيطان بر ما شماتت كرد. پس درود بفرست بر محمد و خاندانش و اكنون كه شيطان را به خاطر فرمانبردارى تو وا گذاشته ايم و از او دل بركنده ايم و به سوى تو آمده ايم، هرگز مباد كه او را بر ما مجال شماتت باشد.
