Loading
خطایا، آرزو، جوینده، سجادیه، صحیفه، دعا، نیایش
21) نیایش در هنگام اندوه و ناراحتی
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا حَزَنَهُ أَمْرٌ وَ أَهَمَّتْهُ الْخَطَايَا :
اللَّهُمَّ يَا كَافِيَ الْفَرْدِ الضَّعِيفِ، وَ وَاقِيَ الْأَمْرِ الْمَخُوفِ، أَفْرَدَتْنِي الْخَطَايَا فَلَا صَاحِبَ مَعِي، وَ ضَعُفْتُ عَنْ غَضَبِكَ فَلَا مُؤَيِّدَ لِي، وَ أَشْرَفْتُ عَلَى خَوْفِ لِقَائِكَ فَلَا مُسَكِّنَ لِرَوْعَتِي وَ مَنْ يُؤْمِنُنِي مِنْكَ وَ أَنْتَ أَخَفْتَنِي، وَ مَنْ يُسَاعِدُنِي وَ أَنْتَ أَفْرَدْتَنِي، وَ مَنْ يُقَوِّينِي وَ أَنْتَ أَضْعَفْتَنِي لَا يُجِيرُ، يَا إِلَهِي، إِلَّا رَبٌّ عَلَى مَرْبُوبٍ، وَ لَا يُؤْمِنُ إِلَّا غَالِبٌ عَلَى مَغْلُوبٍ، وَ لَا يُعِينُ إِلَّا طَالِبٌ عَلَى مَطْلُوبٍ. وَ بِيَدِكَ، يَا إِلَهِي، جَمِيعُ ذَلِكَ السَّبَبِ، وَ إِلَيْكَ الْمَفَرُّ وَ الْمَهْرَبُ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَجِرْ هَرَبِي، وَ أَنْجِحْ مَطْلَبِي. اللَّهُمَّ إِنَّكَ إِنْ صَرَفْتَ عَنِّي وَجْهَكَ الْكَرِيمَ أَوْ مَنَعْتَنِي فَضْلَكَ الْجَسِيمَ أَوْ حَظَرْتَ عَلَيَّ رِزْقَكَ أَوْ قَطَعْتَ عَنِّي سَبَبَكَ لَمْ أَجِدِ السَّبِيلَ إِلَى شَيْءٍ مِنْ أَمَلِي غَيْرَكَ، وَ لَمْ أَقْدِرْ عَلَى مَا عِنْدَكَ بِمَعُونَةِ سِوَاكَ، فَإِنِّي عَبْدُكَ وَ فِي قَبْضَتِكَ، نَاصِيَتِي بِيَدِكَ. لَا أَمْرَ لِي مَعَ أَمْرِكَ، مَاضٍ فِيَّ حُكْمُكَ، عَدْلٌ فِيَّ قَضَاؤُكَ، وَ لَا قُوَّةَ لِي عَلَى الْخُرُوجِ مِنْ سُلْطَانِكَ، وَ لَا أَسْتَطِيعُ مُجَاوَزَةَ قُدْرَتِكَ، وَ لَا أَسْتَمِيلُ هَوَاكَ، وَ لَا أَبْلُغُ رِضَاكَ، وَ لَا أَنَالُ مَا عِنْدَكَ إِلَّا بِطَاعَتِكَ وَ بِفَضْلِ رَحْمَتِكَ. إِلَهِي أَصْبَحْتُ وَ أَمْسَيْتُ عَبْداً دَاخِراً لَكَ، لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعاً وَ لَا ضَرّاً إِلَّا بِكَ، أَشْهَدُ بِذَلِكَ عَلَى نَفْسِي، وَ أَعْتَرِفُ بِضَعْفِ قُوَّتِي وَ قِلَّةِ حِيلَتِي، فَأَنْجِزْ لِي مَا وَعَدْتَنِي، وَ تَمِّمْ لِي مَا آتَيْتَنِي، فَإِنِّي عَبْدُكَ الْمِسْكِينُ الْمُسْتَكِينُ الضَّعِيفُ الضَّرِيرُ الْحَقِيرُ الْمَهِينُ الْفَقِيرُ الْخَائِفُ الْمُسْتَجِيرُ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ لَا تَجْعَلْنِي نَاسِياً لِذِكْرِكَ فِيمَا أَوْلَيْتَنِي، وَ لَا غَافِلًا لِإِحْسَانِكَ فِيمَا أَبْلَيْتَنِي، وَ لَا آيِساً مِنْ إِجَابَتِكَ لِي وَ إِنْ أَبْطَأَتْ عَنِّي، فِي سَرَّاءَ كُنْتُ أَوْ ضَرَّاءَ، أَوْ شِدَّةٍ أَوْ رَخَاءٍ، أَوْ عَافِيَةٍ أَوْ بَلَاءٍ، أَوْ بُؤْسٍ أَوْ نَعْمَاءَ، أَوْ جِدَةٍ أَوْ لَأْوَاءَ، أَوْ فَقْرٍ أَوْ غِنًى. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ ثَنَائِي عَلَيْكَ، وَ مَدْحِي إِيَّاكَ، وَ حَمْدِي لَكَ فِي كُلِّ حَالَاتِي حَتَّى لَا أَفْرَحَ بِمَا آتَيْتَنِي مِنَ الدُّنْيَا، وَ لَا أَحْزَنَ عَلَى مَا مَنَعْتَنِي فِيهَا، وَ أَشْعِرْ قَلْبِي تَقْوَاكَ، وَ اسْتَعْمِلْ بَدَنِي فِيمَا تَقْبَلُهُ مِنِّي، وَ اشْغَلْ بِطَاعَتِكَ نَفْسِي عَنْ كُلِّ مَا يَرِدُ عَلَيَّ حَتَّى لَا أُحِبَّ شَيْئاً مِنْ سُخْطِكَ، وَ لَا أَسْخَطَ شَيْئاً مِنْ رِضَاكَ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ فَرِّغْ قَلْبِي لِمَحَبَّتِكَ، وَ اشْغَلْهُ بِذِكْرِكَ، وَ انْعَشْهُ بِخَوْفِكَ وَ بِالْوَجَلِ مِنْكَ، وَ قَوِّهِ بِالرَّغْبَةِ إِلَيْكَ، وَ أَمِلْهُ إِلَى طَاعَتِكَ، وَ أَجْرِ بِهِ فِي أَحَبِّ السُّبُلِ إِلَيْكَ، وَ ذَلِّلْهُ بِالرَّغْبَةِ فِيمَا عِنْدَكَ أَيَّامَ حَيَاتِي كُلِّهَا. وَ اجْعَلْ تَقْوَاكَ مِنَ الدُّنْيَا زَادِي، وَ إِلَى رَحْمَتِكَ رِحْلَتِي، وَ فِي مَرْضَاتِكَ مَدْخَلِي، وَ اجْعَلْ فِي جَنَّتِكَ مَثْوَايَ، وَ هَبْ لِي قُوَّةً أَحْتَمِلُ بِهَا جَمِيعَ مَرْضَاتِكَ، وَ اجْعَلْ فِرَارِي إِلَيْكَ، وَ رَغْبَتِي فِيمَا عِنْدَكَ، وَ أَلْبِسْ قَلْبِيَ الْوَحْشَةَ مِنْ شِرَارِ خَلْقِكَ، وَ هَبْ لِيَ الْأُنْسَ بِكَ وَ بِأَوْلِيَائِكَ وَ أَهْلِ طَاعَتِكَ. وَ لَا تَجْعَلْ لِفَاجِرٍ وَ لَا كَافِرٍ عَلَيَّ مِنَّةً، وَ لَا لَهُ عِنْدِي يَداً، وَ لَا بِي إِلَيْهِمْ حَاجَةً، بَلِ اجْعَلْ سُكُونَ قَلْبِي وَ أُنْسَ نَفْسِي وَ اسْتِغْنَائِي وَ كِفَايَتِي بِكَ وَ بِخِيَارِ خَلْقِكَ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْنِي لَهُمْ قَرِيناً، وَ اجْعَلْنِي لَهُمْ نَصِيراً، وَ امْنُنْ عَلَيَّ بِشَوْقٍ إِلَيْكَ، وَ بِالْعَمَلِ لَكَ بِمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى، إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ، وَ ذَلِكَ عَلَيْكَ يَسِيرٌ.
نيايش آن حضرت هنگامي كه اندوهگين مي‌شد
خدايا، اي كار ساز بنده‌ي تنها و ناتون، و اي نگه‌دارنده‌ي ما از هر چه سهمناك و وحشت زاست. گناهان من به تنهايي‌ام كشانده و هيچ ياور و همراهي برايم نمانده. در برابر خشم تو ناتوان شده‌ام و كسي مددكار من نيست. ترس ديدار تو به جانم افتاده و تسكين دهنده‌اي براي آن نمي‌يابم.
اگر تو مرا بيم دهي، چه كسي مرا از تو ايمني مي‌بخشد، و اگر تو به تنهايي‌ام افكني، چه كسي به ياري‌ام بر مي‌خيزد، و اگر تو ناتوانم خواهي، چه كسي مرا توانا مي‌گردانَد.
اي معبود من، جز پروردگار كسي پرورده‌ي خود را پناه ندهد، و پيروز است كه انسان شكست خورده را امان تواند داد، و تنها جوينده است كه مي‌تواند از گريخته دستگيري كند.
اي معبود من، همه‌ي اينها به دستِ قدرت توست، و سرانجامِ هر گريز و فراري جز آستانِ تو نيست. پس بر محمد و خاندانش درود فرست و گريز مرا پناهي فراهم كن و خواسته‌ام را برآورده ساز.
خدايا، اگر تو روي بزرگوار خود را از من بگرداني، يا فضل بسيارت را از من دريغ فرمايي، يا روزي‌ات را از من بازداري، و يا رشته‌ي پيوند خود را از من بگسلي، باز هم براي رسيدن به هر يك از آرزوهايم راهي جز تو نمي‌يابم، و به آنچه نزد توست، جز به ياري تو رسيدن نتوانم، كه من بنده‌ي تو هستم و در اختيارت، و موي پيشاني‌ام چون زمامِ من در دست توست.
تا فرمان تو هست، مرا فرماني نيست. حكم تو بر من جاري است. قضاي تو در حقّ من، عينِ عدالت است، و مرا ياراي آن نيست كه خود را فرمانبردار تو نخواهم و قدرتت را ناديده انگارم، و نتوانم خود را محبوب تو سازم و به خشنودي است دست يازم، و به آنچه نزد توست، نخواهم رسيد مگر به طاعت و رحمت فراوانت.
اي معبود من، شب را به روز مي‌آورم و روز را به شب مي‌رسانم در حالي كه بنده‌ي زبون تو هستم، و جز به ياري تو سود و زياني به خود نتوانم رساند، و با اين سخن عليه نَفْسِ خود گواهي مي‌دهم و به بيچارگي‌ام اعتراف مي‌كنم. پس آنچه را به من وعده فرموده‌اي، برآورده ساز،و هر چه را به من عطا كرده‌اي به كمال رسان، كه من بنده‌ي تهي‌دستِ زارِ ناتوانِ رنجورِ بي‌سر و پايِ خوارِ فقيرِ ترسانِ پناهنده‌ي تواَم.
خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و چنان مكن كه در برابر آنچه به من عطا كرده‌اي، به يادت نباشم، و در برابر آنچه به من بخشيده‌اي، از احسانت غفلت ورزم، و از اجابت دعايم، اگر چه تأخير افتد، نااميد شوم؛ در هر حال كه باشم، در خوشي يا ناخوشي، در سختي يا آسايش، در عافيت يا بلا، در توانگري يا تنگ دستي، در بينوايي يا بي‌نيازي.
خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و توفيقم ده كه در همه حال از تو به نيكي سخن گويم و به ستايشت كمر بندم و سپاسگزار تو باشم، تا به آنچه از دنيا به من عطا كرده‌اي دلخوش نگردم، و براي آنچه از من دريغ داشته‌اي، اندوهگين نشوم. قلبم را جامه‌ي تقوا بپوشان و تنم را به كاري كه بر من مي‌پسندي بگمار، و مرا در برابر آنچه به من روي آورَد، به فرمانبرداري خود مشغول بدار، تا آنچه را تو دشمن مي‌داري، دوست نپندارم، و آنچه را مايه‌ي خشنودي توست، دشمن ندارم.
خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و قلبم را براي محبت خود تهي گردان، و به ياد كرد خود وادار، و با بيم خويش از ورطه‌ي گناه بيرون آر، و ميلش را به سوي خود نيرومند ساز، و آن را به طاعت خود راغب فرما، و در راهي كه پيش تو محبوب‌تر است، به سوي خود روان گردان، و چنان كن كه تا زنده‌ام، تنها به آنچه تو داري رغبت نمايد.
در اين جهان، پرهيزگاري را توشه‌ي راهم ساز، و چنان كن كه سرانجام اين راه رحمتِ تو باشد، و تنها در آنچه خشنودي تو در آن است وارد شوم، و بهشت تو جايگاه من گردد. مرا نيرويي ده كه بار خشنودي تو را به دوش كشم، و چنان كن كه تنها به سوي تو بگريزم و به آنچه نزد توست رغبت ورزم، و در دلم انداز كه از مردمانِ بد كردار بترسم، و نصيبم كن كه با تو و دوستان تو و بندگان فرمانبرت خو بگيرم.
بار منّت هيچ گنهكار و كافر را بر دوش من مگذار، و چنان كن كه آنان را بر من حقّ نعمتي نباشد و من به آنان محتاج نگردم، بلكه آرامش جان و دلبستگي و بي‌نيازي و كفايت كارِ من تنها به دستِ تو و بندگان نيكوكارت باشد.
خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا همنشين و مددكار ايشان قرار ده. بر من منّت گذار كه با اشتياق به سوي تو آيم و كمر به كاري بندم كه دوست مي‌داري و مايه‌ي خرسندي توست، كه تو بر هر كار توانايي و برآوردن اين خواسته‌ها براي تو آسان است.
اللَّهُمَّ يَا كَافِيَ الْفَرْدِ الضَّعِيفِ، وَ وَاقِيَ الْأَمْرِ الْمَخُوفِ، أَفْرَدَتْنِي الْخَطَايَا فَلَا صَاحِبَ مَعِي، وَ ضَعُفْتُ عَنْ غَضَبِكَ فَلَا مُؤَيِّدَ لِي، وَ أَشْرَفْتُ عَلَى خَوْفِ لِقَائِكَ فَلَا مُسَكِّنَ لِرَوْعَتِي وَ مَنْ يُؤْمِنُنِي مِنْكَ وَ أَنْتَ أَخَفْتَنِي، وَ مَنْ يُسَاعِدُنِي وَ أَنْتَ أَفْرَدْتَنِي، وَ مَنْ يُقَوِّينِي وَ أَنْتَ أَضْعَفْتَنِي لَا يُجِيرُ، يَا إِلَهِي، إِلَّا رَبٌّ عَلَى مَرْبُوبٍ، وَ لَا يُؤْمِنُ إِلَّا غَالِبٌ عَلَى مَغْلُوبٍ، وَ لَا يُعِينُ إِلَّا طَالِبٌ عَلَى مَطْلُوبٍ. وَ بِيَدِكَ، يَا إِلَهِي، جَمِيعُ ذَلِكَ السَّبَبِ، وَ إِلَيْكَ الْمَفَرُّ وَ الْمَهْرَبُ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَجِرْ هَرَبِي، وَ أَنْجِحْ مَطْلَبِي. اللَّهُمَّ إِنَّكَ إِنْ صَرَفْتَ عَنِّي وَجْهَكَ الْكَرِيمَ أَوْ مَنَعْتَنِي فَضْلَكَ الْجَسِيمَ أَوْ حَظَرْتَ عَلَيَّ رِزْقَكَ أَوْ قَطَعْتَ عَنِّي سَبَبَكَ لَمْ أَجِدِ السَّبِيلَ إِلَى شَيْءٍ مِنْ أَمَلِي غَيْرَكَ، وَ لَمْ أَقْدِرْ عَلَى مَا عِنْدَكَ بِمَعُونَةِ سِوَاكَ، فَإِنِّي عَبْدُكَ وَ فِي قَبْضَتِكَ، نَاصِيَتِي بِيَدِكَ. لَا أَمْرَ لِي مَعَ أَمْرِكَ، مَاضٍ فِيَّ حُكْمُكَ، عَدْلٌ فِيَّ قَضَاؤُكَ، وَ لَا قُوَّةَ لِي عَلَى الْخُرُوجِ مِنْ سُلْطَانِكَ، وَ لَا أَسْتَطِيعُ مُجَاوَزَةَ قُدْرَتِكَ، وَ لَا أَسْتَمِيلُ هَوَاكَ، وَ لَا أَبْلُغُ رِضَاكَ، وَ لَا أَنَالُ مَا عِنْدَكَ إِلَّا بِطَاعَتِكَ وَ بِفَضْلِ رَحْمَتِكَ. إِلَهِي أَصْبَحْتُ وَ أَمْسَيْتُ عَبْداً دَاخِراً لَكَ، لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعاً وَ لَا ضَرّاً إِلَّا بِكَ، أَشْهَدُ بِذَلِكَ عَلَى نَفْسِي، وَ أَعْتَرِفُ بِضَعْفِ قُوَّتِي وَ قِلَّةِ حِيلَتِي، فَأَنْجِزْ لِي مَا وَعَدْتَنِي، وَ تَمِّمْ لِي مَا آتَيْتَنِي، فَإِنِّي عَبْدُكَ الْمِسْكِينُ الْمُسْتَكِينُ الضَّعِيفُ الضَّرِيرُ الْحَقِيرُ الْمَهِينُ الْفَقِيرُ الْخَائِفُ الْمُسْتَجِيرُ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ لَا تَجْعَلْنِي نَاسِياً لِذِكْرِكَ فِيمَا أَوْلَيْتَنِي، وَ لَا غَافِلًا لِإِحْسَانِكَ فِيمَا أَبْلَيْتَنِي، وَ لَا آيِساً مِنْ إِجَابَتِكَ لِي وَ إِنْ أَبْطَأَتْ عَنِّي، فِي سَرَّاءَ كُنْتُ أَوْ ضَرَّاءَ، أَوْ شِدَّةٍ أَوْ رَخَاءٍ، أَوْ عَافِيَةٍ أَوْ بَلَاءٍ، أَوْ بُؤْسٍ أَوْ نَعْمَاءَ، أَوْ جِدَةٍ أَوْ لَأْوَاءَ، أَوْ فَقْرٍ أَوْ غِنًى. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ ثَنَائِي عَلَيْكَ، وَ مَدْحِي إِيَّاكَ، وَ حَمْدِي لَكَ فِي كُلِّ حَالَاتِي حَتَّى لَا أَفْرَحَ بِمَا آتَيْتَنِي مِنَ الدُّنْيَا، وَ لَا أَحْزَنَ عَلَى مَا مَنَعْتَنِي فِيهَا، وَ أَشْعِرْ قَلْبِي تَقْوَاكَ، وَ اسْتَعْمِلْ بَدَنِي فِيمَا تَقْبَلُهُ مِنِّي، وَ اشْغَلْ بِطَاعَتِكَ نَفْسِي عَنْ كُلِّ مَا يَرِدُ عَلَيَّ حَتَّى لَا أُحِبَّ شَيْئاً مِنْ سُخْطِكَ، وَ لَا أَسْخَطَ شَيْئاً مِنْ رِضَاكَ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ فَرِّغْ قَلْبِي لِمَحَبَّتِكَ، وَ اشْغَلْهُ بِذِكْرِكَ، وَ انْعَشْهُ بِخَوْفِكَ وَ بِالْوَجَلِ مِنْكَ، وَ قَوِّهِ بِالرَّغْبَةِ إِلَيْكَ، وَ أَمِلْهُ إِلَى طَاعَتِكَ، وَ أَجْرِ بِهِ فِي أَحَبِّ السُّبُلِ إِلَيْكَ، وَ ذَلِّلْهُ بِالرَّغْبَةِ فِيمَا عِنْدَكَ أَيَّامَ حَيَاتِي كُلِّهَا. وَ اجْعَلْ تَقْوَاكَ مِنَ الدُّنْيَا زَادِي، وَ إِلَى رَحْمَتِكَ رِحْلَتِي، وَ فِي مَرْضَاتِكَ مَدْخَلِي، وَ اجْعَلْ فِي جَنَّتِكَ مَثْوَايَ، وَ هَبْ لِي قُوَّةً أَحْتَمِلُ بِهَا جَمِيعَ مَرْضَاتِكَ، وَ اجْعَلْ فِرَارِي إِلَيْكَ، وَ رَغْبَتِي فِيمَا عِنْدَكَ، وَ أَلْبِسْ قَلْبِيَ الْوَحْشَةَ مِنْ شِرَارِ خَلْقِكَ، وَ هَبْ لِيَ الْأُنْسَ بِكَ وَ بِأَوْلِيَائِكَ وَ أَهْلِ طَاعَتِكَ. وَ لَا تَجْعَلْ لِفَاجِرٍ وَ لَا كَافِرٍ عَلَيَّ مِنَّةً، وَ لَا لَهُ عِنْدِي يَداً، وَ لَا بِي إِلَيْهِمْ حَاجَةً، بَلِ اجْعَلْ سُكُونَ قَلْبِي وَ أُنْسَ نَفْسِي وَ اسْتِغْنَائِي وَ كِفَايَتِي بِكَ وَ بِخِيَارِ خَلْقِكَ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْنِي لَهُمْ قَرِيناً، وَ اجْعَلْنِي لَهُمْ نَصِيراً، وَ امْنُنْ عَلَيَّ بِشَوْقٍ إِلَيْكَ، وَ بِالْعَمَلِ لَكَ بِمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى، إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ، وَ ذَلِكَ عَلَيْكَ يَسِيرٌ.
نيايش آن حضرت هنگامي كه اندوهگين مي‌شد
خدايا، اي كار ساز بنده‌ي تنها و ناتون، و اي نگه‌دارنده‌ي ما از هر چه سهمناك و وحشت زاست. گناهان من به تنهايي‌ام كشانده و هيچ ياور و همراهي برايم نمانده. در برابر خشم تو ناتوان شده‌ام و كسي مددكار من نيست. ترس ديدار تو به جانم افتاده و تسكين دهنده‌اي براي آن نمي‌يابم.
اگر تو مرا بيم دهي، چه كسي مرا از تو ايمني مي‌بخشد، و اگر تو به تنهايي‌ام افكني، چه كسي به ياري‌ام بر مي‌خيزد، و اگر تو ناتوانم خواهي، چه كسي مرا توانا مي‌گردانَد.
اي معبود من، جز پروردگار كسي پرورده‌ي خود را پناه ندهد، و پيروز است كه انسان شكست خورده را امان تواند داد، و تنها جوينده است كه مي‌تواند از گريخته دستگيري كند.
اي معبود من، همه‌ي اينها به دستِ قدرت توست، و سرانجامِ هر گريز و فراري جز آستانِ تو نيست. پس بر محمد و خاندانش درود فرست و گريز مرا پناهي فراهم كن و خواسته‌ام را برآورده ساز.
خدايا، اگر تو روي بزرگوار خود را از من بگرداني، يا فضل بسيارت را از من دريغ فرمايي، يا روزي‌ات را از من بازداري، و يا رشته‌ي پيوند خود را از من بگسلي، باز هم براي رسيدن به هر يك از آرزوهايم راهي جز تو نمي‌يابم، و به آنچه نزد توست، جز به ياري تو رسيدن نتوانم، كه من بنده‌ي تو هستم و در اختيارت، و موي پيشاني‌ام چون زمامِ من در دست توست.
تا فرمان تو هست، مرا فرماني نيست. حكم تو بر من جاري است. قضاي تو در حقّ من، عينِ عدالت است، و مرا ياراي آن نيست كه خود را فرمانبردار تو نخواهم و قدرتت را ناديده انگارم، و نتوانم خود را محبوب تو سازم و به خشنودي است دست يازم، و به آنچه نزد توست، نخواهم رسيد مگر به طاعت و رحمت فراوانت.
اي معبود من، شب را به روز مي‌آورم و روز را به شب مي‌رسانم در حالي كه بنده‌ي زبون تو هستم، و جز به ياري تو سود و زياني به خود نتوانم رساند، و با اين سخن عليه نَفْسِ خود گواهي مي‌دهم و به بيچارگي‌ام اعتراف مي‌كنم. پس آنچه را به من وعده فرموده‌اي، برآورده ساز،و هر چه را به من عطا كرده‌اي به كمال رسان، كه من بنده‌ي تهي‌دستِ زارِ ناتوانِ رنجورِ بي‌سر و پايِ خوارِ فقيرِ ترسانِ پناهنده‌ي تواَم.
خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و چنان مكن كه در برابر آنچه به من عطا كرده‌اي، به يادت نباشم، و در برابر آنچه به من بخشيده‌اي، از احسانت غفلت ورزم، و از اجابت دعايم، اگر چه تأخير افتد، نااميد شوم؛ در هر حال كه باشم، در خوشي يا ناخوشي، در سختي يا آسايش، در عافيت يا بلا، در توانگري يا تنگ دستي، در بينوايي يا بي‌نيازي.
خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و توفيقم ده كه در همه حال از تو به نيكي سخن گويم و به ستايشت كمر بندم و سپاسگزار تو باشم، تا به آنچه از دنيا به من عطا كرده‌اي دلخوش نگردم، و براي آنچه از من دريغ داشته‌اي، اندوهگين نشوم. قلبم را جامه‌ي تقوا بپوشان و تنم را به كاري كه بر من مي‌پسندي بگمار، و مرا در برابر آنچه به من روي آورَد، به فرمانبرداري خود مشغول بدار، تا آنچه را تو دشمن مي‌داري، دوست نپندارم، و آنچه را مايه‌ي خشنودي توست، دشمن ندارم.
خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و قلبم را براي محبت خود تهي گردان، و به ياد كرد خود وادار، و با بيم خويش از ورطه‌ي گناه بيرون آر، و ميلش را به سوي خود نيرومند ساز، و آن را به طاعت خود راغب فرما، و در راهي كه پيش تو محبوب‌تر است، به سوي خود روان گردان، و چنان كن كه تا زنده‌ام، تنها به آنچه تو داري رغبت نمايد.
در اين جهان، پرهيزگاري را توشه‌ي راهم ساز، و چنان كن كه سرانجام اين راه رحمتِ تو باشد، و تنها در آنچه خشنودي تو در آن است وارد شوم، و بهشت تو جايگاه من گردد. مرا نيرويي ده كه بار خشنودي تو را به دوش كشم، و چنان كن كه تنها به سوي تو بگريزم و به آنچه نزد توست رغبت ورزم، و در دلم انداز كه از مردمانِ بد كردار بترسم، و نصيبم كن كه با تو و دوستان تو و بندگان فرمانبرت خو بگيرم.
بار منّت هيچ گنهكار و كافر را بر دوش من مگذار، و چنان كن كه آنان را بر من حقّ نعمتي نباشد و من به آنان محتاج نگردم، بلكه آرامش جان و دلبستگي و بي‌نيازي و كفايت كارِ من تنها به دستِ تو و بندگان نيكوكارت باشد.
خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا همنشين و مددكار ايشان قرار ده. بر من منّت گذار كه با اشتياق به سوي تو آيم و كمر به كاري بندم كه دوست مي‌داري و مايه‌ي خرسندي توست، كه تو بر هر كار توانايي و برآوردن اين خواسته‌ها براي تو آسان است.
