صفحه اصلی 
متن و ترجمه صحیفه سجادیه 34) نیایش در هنگام گرفتاری یا دیدن کسی که به رسوائی گناه گرفتار شده
متن و ترجمه صحیفه سجادیه 34) نیایش در هنگام گرفتاری یا دیدن کسی که به رسوائی گناه گرفتار شدهLoading
گناه، رسوایی، گرفتاری، نیایش، سجادیه، دعا، سجاد
34) نیایش در هنگام گرفتاری یا دیدن کسی که به رسوائی گناه گرفتار شده
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا ابْتُلِيَ أَوْ رَأَى مُبْتَلًى بِفَضِيحَةٍ بِذَنْبٍ :
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى سِتْرِكَ بَعْدَ عِلْمِكَ، وَ مُعَافَاتِكَ بَعْدَ خُبْرِكَ، فَكُلُّنَا قَدِ اقْتَرَفَ الْعَائِبَةَ فَلَمْ تَشْهَرْهُ، وَ ارْتَكَبَ الْفَاحِشَةَ فَلَمْ تَفْضَحْهُ، وَ تَسَتَّرَ بِالْمَسَاوِئِ فَلَمْ تَدْلُلْ عَلَيْهِ. كَمْ نَهْيٍ لَكَ قَدْ أَتَيْنَاهُ، وَ أَمْرٍ قَدْ وَقَفْتَنَا عَلَيْهِ فَتَعَدَّيْنَاهُ، وَ سَيِّئَةٍ اكْتَسَبْنَاهَا، وَ خَطِيئَةٍ ارْتَكَبْنَاهَا، كُنْتَ الْمُطَّلِعَ عَلَيْهَا دُونَ النَّاظِرِينَ، وَ الْقَادِرَ عَلَى إِعْلَانِهَا فَوْقَ الْقَادِرِينَ، كَانَتْ عَافِيَتُكَ لَنَا حِجَاباً دُونَ أَبْصَارِهِمْ، وَ رَدْماً دُونَ أَسْمَاعِهِمْ فَاجْعَلْ مَا سَتَرْتَ مِنَ الْعَوْرَةِ، وَ أَخْفَيْتَ مِنَ الدَّخِيلَةِ، وَاعِظاً لَنَا، وَ زَاجِراً عَنْ سُوءِ الْخُلُقِ، وَ اقْتِرَافِ الْخَطِيئَةِ، وَ سَعْياً إِلَى التَّوْبَةِ الْمَاحِيَةِ، وَ الطَّرِيقِ الْمَحْمُودَةِ وَ قَرِّبِ الْوَقْتَ فِيهِ، وَ لَا تَسُمْنَا الْغَفْلَةَ عَنْكَ، إِنَّا إِلَيْكَ رَاغِبُونَ، وَ مِنَ الذُّنُوبِ تَائِبُونَ. 5) وَ صَلِّ عَلَى خِيَرَتِكَ اللَّهُمَّ مِنْ خَلْقِكَ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الصِّفْوَةِ مِنْ بَرِيَّتِكَ الطَّاهِرِينَ، وَ اجْعَلْنَا لَهُمْ سَامِعِينَ وَ مُطِيعِينَ كَمَا أَمَرْت.َ
نيايش آن حضرت هنگام ابتلا، يا هنگامي كه كسي را به رسوايي گناه گرفتار مي‌ديد
خدايا، ستايش براي توست كه مي‌داني و مي‌پوشاني، و با اين كه از باطنِ همه خبر دار، عافيت مي‌بخشي. هر يك از ما چون خود را به عيب و كاستي آلود، او را مشهور خاص و عام نساختي، و چون دست خود را به زشت‌ها گشود، رسوايش نخواستي، و چون در پنهان بدي‌ها را مرتكب شد، آنها را آشكار نكردي.
چه بسا نهي تو را كه مرتكب شده‌ام، و چه بسا امر تو را كه از آن سر پيچيده‌ايم، در حالي كه تو ما را بر آن امر و نهي آگاه كرده بودي. چه بسا گناهان كه انجام داده‌ايم و بسا خطاها كه از ما سر زده است و تنها تو از آنها باخبر گرديده‌اي، نه ديگر بينندگان، و تو بيش از ديگران بر افشاي آنها توانا بودي. عافيت تو براي ما، پرده‌اي بود در برابر چشمان‌شان، و سدّي بر سَرِ راه گوش‌هاشان.
چنان كن كه آن اسباب شرمندگي ما كه پوشيده داشته‌اي، و آن زشتي و عيب كه پنهان نموده‌اي، پندي باشد براي ما، و ما را از بد رفتاري و آلوده شدن به گناه باز دارد، و مايه‌ي كوششي شود براي رسيدن به توبه‌ي معصيت زدا، و در آمدن به راه پسنديده.
وقتِ اين كوشش را نزديك ساز و ما را به غفلت دچار مكن؛ چرا كه ما روي نياز به درگاه تو آورده‌ايم و از گناهان به سوي تو باز گرديده‌ايم.
خدايا، درود فرست بر محمد و خاندان او كه ايشان را از ميان آفريدگانت برگزيده‌اي، ناب‌ترينِ مردمان و پاكيزگان‌اند، و چنان كن كه ما، آن سان كه خود فرمان داده‌اي، گفته‌هايشان را به گوش جان بشنويم و حُكمشان را فرمان بريم.
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى سِتْرِكَ بَعْدَ عِلْمِكَ، وَ مُعَافَاتِكَ بَعْدَ خُبْرِكَ، فَكُلُّنَا قَدِ اقْتَرَفَ الْعَائِبَةَ فَلَمْ تَشْهَرْهُ، وَ ارْتَكَبَ الْفَاحِشَةَ فَلَمْ تَفْضَحْهُ، وَ تَسَتَّرَ بِالْمَسَاوِئِ فَلَمْ تَدْلُلْ عَلَيْهِ. كَمْ نَهْيٍ لَكَ قَدْ أَتَيْنَاهُ، وَ أَمْرٍ قَدْ وَقَفْتَنَا عَلَيْهِ فَتَعَدَّيْنَاهُ، وَ سَيِّئَةٍ اكْتَسَبْنَاهَا، وَ خَطِيئَةٍ ارْتَكَبْنَاهَا، كُنْتَ الْمُطَّلِعَ عَلَيْهَا دُونَ النَّاظِرِينَ، وَ الْقَادِرَ عَلَى إِعْلَانِهَا فَوْقَ الْقَادِرِينَ، كَانَتْ عَافِيَتُكَ لَنَا حِجَاباً دُونَ أَبْصَارِهِمْ، وَ رَدْماً دُونَ أَسْمَاعِهِمْ فَاجْعَلْ مَا سَتَرْتَ مِنَ الْعَوْرَةِ، وَ أَخْفَيْتَ مِنَ الدَّخِيلَةِ، وَاعِظاً لَنَا، وَ زَاجِراً عَنْ سُوءِ الْخُلُقِ، وَ اقْتِرَافِ الْخَطِيئَةِ، وَ سَعْياً إِلَى التَّوْبَةِ الْمَاحِيَةِ، وَ الطَّرِيقِ الْمَحْمُودَةِ وَ قَرِّبِ الْوَقْتَ فِيهِ، وَ لَا تَسُمْنَا الْغَفْلَةَ عَنْكَ، إِنَّا إِلَيْكَ رَاغِبُونَ، وَ مِنَ الذُّنُوبِ تَائِبُونَ. 5) وَ صَلِّ عَلَى خِيَرَتِكَ اللَّهُمَّ مِنْ خَلْقِكَ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الصِّفْوَةِ مِنْ بَرِيَّتِكَ الطَّاهِرِينَ، وَ اجْعَلْنَا لَهُمْ سَامِعِينَ وَ مُطِيعِينَ كَمَا أَمَرْت.َ
نيايش آن حضرت هنگام ابتلا، يا هنگامي كه كسي را به رسوايي گناه گرفتار مي‌ديد
خدايا، ستايش براي توست كه مي‌داني و مي‌پوشاني، و با اين كه از باطنِ همه خبر دار، عافيت مي‌بخشي. هر يك از ما چون خود را به عيب و كاستي آلود، او را مشهور خاص و عام نساختي، و چون دست خود را به زشت‌ها گشود، رسوايش نخواستي، و چون در پنهان بدي‌ها را مرتكب شد، آنها را آشكار نكردي.
چه بسا نهي تو را كه مرتكب شده‌ام، و چه بسا امر تو را كه از آن سر پيچيده‌ايم، در حالي كه تو ما را بر آن امر و نهي آگاه كرده بودي. چه بسا گناهان كه انجام داده‌ايم و بسا خطاها كه از ما سر زده است و تنها تو از آنها باخبر گرديده‌اي، نه ديگر بينندگان، و تو بيش از ديگران بر افشاي آنها توانا بودي. عافيت تو براي ما، پرده‌اي بود در برابر چشمان‌شان، و سدّي بر سَرِ راه گوش‌هاشان.
چنان كن كه آن اسباب شرمندگي ما كه پوشيده داشته‌اي، و آن زشتي و عيب كه پنهان نموده‌اي، پندي باشد براي ما، و ما را از بد رفتاري و آلوده شدن به گناه باز دارد، و مايه‌ي كوششي شود براي رسيدن به توبه‌ي معصيت زدا، و در آمدن به راه پسنديده.
وقتِ اين كوشش را نزديك ساز و ما را به غفلت دچار مكن؛ چرا كه ما روي نياز به درگاه تو آورده‌ايم و از گناهان به سوي تو باز گرديده‌ايم.
خدايا، درود فرست بر محمد و خاندان او كه ايشان را از ميان آفريدگانت برگزيده‌اي، ناب‌ترينِ مردمان و پاكيزگان‌اند، و چنان كن كه ما، آن سان كه خود فرمان داده‌اي، گفته‌هايشان را به گوش جان بشنويم و حُكمشان را فرمان بريم.
