Loading
سجادیه، صحیفه، دعا، عذرخواهی، توبه
38) نیایش به گاه عذرخواهی
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الِاعْتِذَارِ مِنْ تَبِعَاتِ الْعِبَادِ وَ مِنَ التَّقْصِيرِ فِي حُقُوقِهِمْ وَ فِي فَكَاكِ رَقَبَتِهِ مِنَ النَّار :ِ
اللَّهُمَّ إِنِّي أَعْتَذِرُ إِلَيْكَ مِنْ مَظْلُومٍ ظُلِمَ بِحَضْرَتِي فَلَمْ أَنْصُرْهُ، وَ مِنْ مَعْرُوفٍ أُسْدِيَ إِلَيَّ فَلَمْ أَشْكُرْهُ، وَ مِنْ مُسِيءٍ اعْتَذَرَ إِلَيَّ فَلَمْ أَعْذِرْهُ، وَ مِنْ ذِي فَاقَةٍ سَأَلَنِي فَلَمْ أُوثِرْهُ، وَ مِنْ حَقِّ ذِي حَقٍّ لَزِمَنِي لِمُؤْمِنٍ فَلَمْ أُوَفِّرْهُ، وَ مِنْ عَيْبِ مُؤْمِنٍ ظَهَرَ لِي فَلَمْ أَسْتُرْهُ، وَ مِنْ كُلِّ إِثْمٍ عَرَضَ لِي فَلَمْ أَهْجُرْهُ. أَعْتَذِرُ إِلَيْكَ يَا إِلَهِي مِنْهُنَّ وَ مِنْ نَظَائِرِهِنَّ اعْتِذَارَ نَدَامَةٍ يَكُونُ وَاعِظاً لِمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنْ أَشْبَاهِهِنَّ. فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ نَدَامَتِي عَلَى مَا وَقَعْتُ فِيهِ مِنَ الزَّلَّاتِ، وَ عَزْمِي عَلَى تَرْكِ مَا يَعْرِضُ لِي مِنَ السَّيِّئَاتِ، تَوْبَةً تُوجِبُ لِي مَحَبَّتَكَ، يَا مُحِبَّ التَّوَّابِين.َ
نيايش آن حضرت در پوزش خواهي
خدايا، از تو پوزش مي‌خواهم اگر در حضور من بر مظلومي ستم رفته و من او را ياري نكرده‌ام، و در حقِ من احساني صورت گرفته و سپاسگزار آن نبوده‌ام، و خطاكاري از من پوزش خواسته و من آن را نپذيرفته‌ام، و نيازمندي از من چيزي طلب كرده و من به او نبخشيده‌ام، و مؤمني بر گردن من حقي د اشته و من آن را به جا نياورده‌ام، و عيب مؤمني بر من آشكار گرديده و آن را نپوشانده‌ام، و گناهي به من روي آورده و از آن كناره نجسته‌ام.
اي معبود من، از همه‌ي اين خطاها و همانند آنها از تو پوزش مي‌طلبم؛ پوزشي از روي پشيماني كه مرا در رويارويي با نظاير آنها، اندرز دهنده‌اي باشد.
پس بر محمد و خاندانش درود فرست و چنان كن كه پشيماني من از لغزش‌هايي كه دچارشان شده‌ام ـ و تصميم من بر ترك گناهاني كه برايم پيش مي‌آيد ـ توبه‌اي باشد كه براي من دوستي‌ات را در پي آوَرَد. اي دوست‌دار توبه كاران.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَعْتَذِرُ إِلَيْكَ مِنْ مَظْلُومٍ ظُلِمَ بِحَضْرَتِي فَلَمْ أَنْصُرْهُ، وَ مِنْ مَعْرُوفٍ أُسْدِيَ إِلَيَّ فَلَمْ أَشْكُرْهُ، وَ مِنْ مُسِيءٍ اعْتَذَرَ إِلَيَّ فَلَمْ أَعْذِرْهُ، وَ مِنْ ذِي فَاقَةٍ سَأَلَنِي فَلَمْ أُوثِرْهُ، وَ مِنْ حَقِّ ذِي حَقٍّ لَزِمَنِي لِمُؤْمِنٍ فَلَمْ أُوَفِّرْهُ، وَ مِنْ عَيْبِ مُؤْمِنٍ ظَهَرَ لِي فَلَمْ أَسْتُرْهُ، وَ مِنْ كُلِّ إِثْمٍ عَرَضَ لِي فَلَمْ أَهْجُرْهُ. أَعْتَذِرُ إِلَيْكَ يَا إِلَهِي مِنْهُنَّ وَ مِنْ نَظَائِرِهِنَّ اعْتِذَارَ نَدَامَةٍ يَكُونُ وَاعِظاً لِمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنْ أَشْبَاهِهِنَّ. فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ نَدَامَتِي عَلَى مَا وَقَعْتُ فِيهِ مِنَ الزَّلَّاتِ، وَ عَزْمِي عَلَى تَرْكِ مَا يَعْرِضُ لِي مِنَ السَّيِّئَاتِ، تَوْبَةً تُوجِبُ لِي مَحَبَّتَكَ، يَا مُحِبَّ التَّوَّابِين.َ
نيايش آن حضرت در پوزش خواهي
خدايا، از تو پوزش مي‌خواهم اگر در حضور من بر مظلومي ستم رفته و من او را ياري نكرده‌ام، و در حقِ من احساني صورت گرفته و سپاسگزار آن نبوده‌ام، و خطاكاري از من پوزش خواسته و من آن را نپذيرفته‌ام، و نيازمندي از من چيزي طلب كرده و من به او نبخشيده‌ام، و مؤمني بر گردن من حقي د اشته و من آن را به جا نياورده‌ام، و عيب مؤمني بر من آشكار گرديده و آن را نپوشانده‌ام، و گناهي به من روي آورده و از آن كناره نجسته‌ام.
اي معبود من، از همه‌ي اين خطاها و همانند آنها از تو پوزش مي‌طلبم؛ پوزشي از روي پشيماني كه مرا در رويارويي با نظاير آنها، اندرز دهنده‌اي باشد.
پس بر محمد و خاندانش درود فرست و چنان كن كه پشيماني من از لغزش‌هايي كه دچارشان شده‌ام ـ و تصميم من بر ترك گناهاني كه برايم پيش مي‌آيد ـ توبه‌اي باشد كه براي من دوستي‌ات را در پي آوَرَد. اي دوست‌دار توبه كاران.
