Loading
تسبیحات، سحر، رمضان، اقبال، سخاوت، دعا، نیایش، اذکار، بنیاد
تسبیحات در سحر ـ متن و ترجمه
هشتم:اين تسبيحات را كه در كتاب اقبال آمده بخوان:
سُبْحَانَ مَنْ يَعْلَمُ جَوَارِحَ الْقُلُوبِ سُبْحَانَ مَنْ يُحْصِي عَدَدَ الذُّنُوبِ سُبْحَانَ مَنْ لا يَخْفَى عَلَيْهِ خَافِيَةٌ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِينَ سُبْحَانَ الرَّبِّ الْوَدُودِ سُبْحَانَ الْفَرْدِ الْوِتْرِ سُبْحَانَ الْعَظِيمِ الْأَعْظَمِ سُبْحَانَ مَنْ لا يَعْتَدِي عَلَى أَهْلِ مَمْلَكَتِهِ سُبْحَانَ مَنْ لا يُؤَاخِذُ أَهْلَ الْأَرْضِ بِأَلْوَانِ الْعَذَابِ سُبْحَانَ الْحَنَّانِ الْمَنَّانِ سُبْحَانَ الرَّءُوفِ الرَّحِيمِ سُبْحَانَ الْجَبَّارِ الْجَوَادِ سُبْحَانَ الْكَرِيمِ الْحَلِيمِ سُبْحَانَ الْبَصِيرِ الْعَلِيمِ سُبْحَانَ الْبَصِيرِ الْوَاسِعِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَلَى إِقْبَالِ النَّهَارِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَلَى إِدْبَارِ النَّهَارِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَلَى إِدْبَارِ اللَّيْلِ وَ إِقْبَالِ النَّهَارِ [سُبْحَانَ اللَّهِ عَلَى إِقْبَالِ النَّهَارِ وَ إِدْبَارِ اللَّيْلِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَلَى إِقْبَالِ النَّهَارِ وَ إِقْبَالِ اللَّيْلِ] وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ الْمَجْدُ وَ الْعَظَمَةُ وَ الْكِبْرِيَاءُ مَعَ كُلِّ نَفَسٍ وَ كُلِّ طَرْفَةِ عَيْنٍ وَ كُلِّ لَمْحَةٍ سَبَقَ فِي عِلْمِهِ سُبْحَانَكَ مِلْأَ مَا أَحْصَى كِتَابُكَ سُبْحَانَكَ زِنَةَ عَرْشِكَ سُبْحَانَكَ سُبْحَانَكَ سُبْحَانَكَ .
منزّه است آنكه قواى پنهانى دلها را مى داد، منزّه است آنكه عدد گناهان را بر مىشمارد،منزّه است آنكه پوشيدهاى در آسمانها و زمينها براى او پوشيده نمى ماند،منزّه است پروردگار پرمهر و محبّت،منزّه است آن يگانه و فرد منزّه است بزرگ بزرگتر،منزّه است آنكه بر اهل فرمانروايى اش ستم نمى ورزد،منزّه است آنكه اهل زمين را به عذابهاى گوناگون كيفر نمىكند،منزّه است آن مهربان نعمتبخش،منزّه است آن رئوف مهربان،منزّه است آن جبّار سخاوتمند،منزّه است آن كريم بردبار،منزّه است آن بيناى دانا،منزّه است آن بيناى وسعتبخش،منزّه است خدا بر روى آوردن روز،منزّه است خدا بر روی گرداندن روز،منزّه است خدا بر روى گرداندن شب و روى آوردن روز،براى اوست سپاس و بزرگوارى و بزرگى و كبريايى، همراه هر نفس و هر چشم برهم زدن و هر برق نگاه كه در علم او گذشته، منزّهى تو به انباشتگى آنچه كتابت بر شمرده،منزّهى تو به سنگينى عرشت،منزّهى تو،منزّهى تو،منزّهى تو.
آگاه باش:علما فرمودهاند:اگر پس از خوردن سحر نيّت روزه كند بهتر است،هرچند از آغاز شب تا پايان شب مىتوان نيّت روزه كرد و بلكه همين كه مى داند،و قصدش اين است كه فردا براى خدا روزه مى گيرد،و از مفطرات خودارى مى كند كافى است،و شايسته تر است كه نماز شب را در سحرها ترك نكند،و شب زنده دارى را بجا آورد.
سُبْحَانَ مَنْ يَعْلَمُ جَوَارِحَ الْقُلُوبِ سُبْحَانَ مَنْ يُحْصِي عَدَدَ الذُّنُوبِ سُبْحَانَ مَنْ لا يَخْفَى عَلَيْهِ خَافِيَةٌ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِينَ سُبْحَانَ الرَّبِّ الْوَدُودِ سُبْحَانَ الْفَرْدِ الْوِتْرِ سُبْحَانَ الْعَظِيمِ الْأَعْظَمِ سُبْحَانَ مَنْ لا يَعْتَدِي عَلَى أَهْلِ مَمْلَكَتِهِ سُبْحَانَ مَنْ لا يُؤَاخِذُ أَهْلَ الْأَرْضِ بِأَلْوَانِ الْعَذَابِ سُبْحَانَ الْحَنَّانِ الْمَنَّانِ سُبْحَانَ الرَّءُوفِ الرَّحِيمِ سُبْحَانَ الْجَبَّارِ الْجَوَادِ سُبْحَانَ الْكَرِيمِ الْحَلِيمِ سُبْحَانَ الْبَصِيرِ الْعَلِيمِ سُبْحَانَ الْبَصِيرِ الْوَاسِعِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَلَى إِقْبَالِ النَّهَارِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَلَى إِدْبَارِ النَّهَارِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَلَى إِدْبَارِ اللَّيْلِ وَ إِقْبَالِ النَّهَارِ [سُبْحَانَ اللَّهِ عَلَى إِقْبَالِ النَّهَارِ وَ إِدْبَارِ اللَّيْلِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَلَى إِقْبَالِ النَّهَارِ وَ إِقْبَالِ اللَّيْلِ] وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ الْمَجْدُ وَ الْعَظَمَةُ وَ الْكِبْرِيَاءُ مَعَ كُلِّ نَفَسٍ وَ كُلِّ طَرْفَةِ عَيْنٍ وَ كُلِّ لَمْحَةٍ سَبَقَ فِي عِلْمِهِ سُبْحَانَكَ مِلْأَ مَا أَحْصَى كِتَابُكَ سُبْحَانَكَ زِنَةَ عَرْشِكَ سُبْحَانَكَ سُبْحَانَكَ سُبْحَانَكَ .
منزّه است آنكه قواى پنهانى دلها را مى داد، منزّه است آنكه عدد گناهان را بر مىشمارد،منزّه است آنكه پوشيدهاى در آسمانها و زمينها براى او پوشيده نمى ماند،منزّه است پروردگار پرمهر و محبّت،منزّه است آن يگانه و فرد منزّه است بزرگ بزرگتر،منزّه است آنكه بر اهل فرمانروايى اش ستم نمى ورزد،منزّه است آنكه اهل زمين را به عذابهاى گوناگون كيفر نمىكند،منزّه است آن مهربان نعمتبخش،منزّه است آن رئوف مهربان،منزّه است آن جبّار سخاوتمند،منزّه است آن كريم بردبار،منزّه است آن بيناى دانا،منزّه است آن بيناى وسعتبخش،منزّه است خدا بر روى آوردن روز،منزّه است خدا بر روی گرداندن روز،منزّه است خدا بر روى گرداندن شب و روى آوردن روز،براى اوست سپاس و بزرگوارى و بزرگى و كبريايى، همراه هر نفس و هر چشم برهم زدن و هر برق نگاه كه در علم او گذشته، منزّهى تو به انباشتگى آنچه كتابت بر شمرده،منزّهى تو به سنگينى عرشت،منزّهى تو،منزّهى تو،منزّهى تو.
آگاه باش:علما فرمودهاند:اگر پس از خوردن سحر نيّت روزه كند بهتر است،هرچند از آغاز شب تا پايان شب مىتوان نيّت روزه كرد و بلكه همين كه مى داند،و قصدش اين است كه فردا براى خدا روزه مى گيرد،و از مفطرات خودارى مى كند كافى است،و شايسته تر است كه نماز شب را در سحرها ترك نكند،و شب زنده دارى را بجا آورد.
