شب و روز اول و روز هشتم و نهم ماه ربیع الاول ـ متن و ترجمه

شب اوّل: سال سيزدهم بعثت، مبدأ هجرت رسول خدا صلّى اللّه و عليه و آله از مكّه معظمّه به مدينه منوّره بود، و در آن شب ايشان در غار ثور پنهان شدند، و حضرت امير المؤمنين عليه السّلام براى فدا كردن جان خود به جاى آن حضرت خوابيد، و از شمشيرهاى قبايل مشركين پروا نكرد،و فضل خود و مواسات و برادرى خويش را با رسول خدا صلّى اللّه و عليه و آله به تمام جهانيان آشكار ساخت، و آيه كريمه: «و من الناس‏ من يشرى نفسه ابتغاء مرضاة اللّه» در شأنش نازل شد. روز اوّل: علما فرموده ‏اند،براى شكر نعمت سلامتى رسول خدا و امير المؤمنين صلوات اللّه عليهما، مستحبّ است روزه بدارند، و زيارت آن دو بزرگوار در اين روز بسيار مناسب است، سيّد در كتاب «اقبال» براى اين روز دعايى روايت فرموده و در اين روز به قول شيخ كفعمى حضرت عسگرى عليه السّلام وفات يافت، ولى قول مشهور روز هشتم است و شايد ابتداى بيمارى آن حضرت در چنين‏ روزى بوده است.
روز هشتم: سال دويست‏ و شصت شهادت حضرت عسگرى عليه السّلام واقع شد، و حضرت صاحب الامر صلوات اللّه عليه به منصب جليل‏ امامت نايل گرديد، زيارت اين دو بزرگوار در اين روز بسيار مناسب است.
روز نهم: روز عيد بزرگ است، و روز عيد بقر است،و براى آن شرح مفصلى است كه در جاى خود ذكر شده. در روايتى‏ آمده: هر كه در اين روز چيزى انفاق كند،گناهانش آمرزيده مى‏شود.و گفته‏ اند: در اين روز مستحبّ است:اطعام نمودن‏ برادران مؤمن، و خشنود گرداندن ايشان، و توسعه دادن در نفقه بر اهل و عيال، و پوشيدن جامه‏ هاى نو، و شكر و عبادت‏ حق تعالى، و اين روز،روز برطرف شدن غمها،و روز بسيار شريفى است،و چون روز هشتم ماه شهادت امام عسگرى عليه السّلام بوده و اين روز، روز اول امامت حضرت صاحب الزمان ارواح العالمين فدا است، سبب مزيد شرافتش خواهد بود.