Loading
پف صورت، آبسه های سر و صورت، علت ورم صورت، ورم غدد لنفاوی، ورم بینی
دعای شفاى ورم
گفته شده است که سر و صورت اسماء دختر ابوبکر ورم کرد. رسول خدا (صلی الله علیه وآله) آمد و از روى لباس، دستش را بر سر و صورت وى گذاشت و 3 مرتبه فرمود:
«بِسْمِ اللهِ أَذْهِبْ عَنْهَا سُوءَهُ وَفُحْشَهُ بِدَعْوَةِ نَبِيِّکَ الطَّيِّبِ الْمُبَارَکِ الْمَكِينِ عِنْدَکَ بِسْمِ اللهِ».
«به نام خدا، به حق درخواست پيامبر پاک و خجستهات و پيامبرى که نزد تو صاحب منزلت و مقام است، بدى و ناراحتى را از او برطرف کن به حق نام خدا».
پيامبر (صلی الله علیه وآله) به او امر کرد که اين دعا را بخواند. او هم سه روز دعا را خواند و ورم از بين رفت و در بسيارى از اوقات اين دعا را هنگام نمازهاى واجب سه مرتبه مىخواند.1
جابر بن يزيد جعفى نقل کرد که امام باقر (علیه السلام) به من فرمود: براى هر ورمى سه بار آخر سوره «حشر» را بخوان:
(لَوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلى جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ خاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْيَةِ اللهِ وَتِلْکَ الاَْمْثالُ نَضْرِبُها لِلنّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ * هُوَ اللهُ الَّذي لا إِلهَ إِلّا هُوَ عالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهادَةِ هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحيمُ * هُوَ اللهُ الَّذي لا إِلهَ إِلّا هُوَ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ السَّلامُ الْمُوْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزيزُ الْجَبّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحانَ اللهِ عَمّا يُشْرِكُونَ * هُوَ اللهُ الْخالِقُ الْبارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الاَْسْماءُ الْحُسْنى يُسَبِّحُ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَالاَْرْضِ وَهُوَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ).2
«اگر اين قرآن را بر کوه نازل مىکرديم بىشک از ترس خدا آن را شکاف خورده مىديدى و اين مثالهايى است که براى مردم مىآوريم که شايد به فکر فرو بروند. اوست خدايى يگانه که هيچ خدايى جز او نيست. داناى نهان و آشکار و بخشنده و مهربان است. اوست خداى يگانه که هيچ خداى ديگرى جز او نيست. فرمانروا پاک عارى از هر عيب و ايمنى بخش نگاهبان شکستناپذير قدرت مدار و با کبرياست از هر چه برايش شريک قرار بدهند پاک و منزه است. او خداى خالق هستى بخش صورتگر است که بهترين نامها و صفات از آن اوست. هر چه در آسمانها و زمين است تسبيح او گويند و او شکستناپذير حکيم است».
]که[ به اذن خداى تعالى دردش آرام مىشود. چاقويى بر مىدارى و بر ورم مىمالى و مىگويى:
«بِسْمِ اللهِ أَرْقِيکَ مِنَ الْجَدِّ وَ الْحَدِيدِ وَ مِنْ أَمْرِ الْعُودِ وَ مِنَ الْحَجَرِ الْمَلْبُودِ وَ مِنْ عَرَقِ الْعَاقِرِ وَ مِنْ وَرَمِ الاْخِرِ وَ مِنَ الطَّعَامِ وَ عُقْدَةٍ وَ مِنَ الشَّرَابِ وَ بَرْدِهِ. إِمْضِ بِإِذْنِ اللهِ إِلى أَجَلٍ مُسَمّىً فِي الاِْنْسِ وَ الاَْنْعَامِ بِسْمِ اللهِ فَتَحْتُ وَ بِسْمِ اللهِ خَتَمْتُ».
«به برکت نام خدا برايت طلب شفا مىکنم از هر سختى و ناگوارى از برگشتن درد و از سنگهاى انباشته درد از آسيب زخم، از ورم و آماس از غذا و پيچش آن از آب و سردى آن، به اذن خدا ]اى درد[ برو و برطرف شو تا زمانى که خدا براى آدميان و چهارپايان مقرر داشته با نام خدا شروع كردم و با نام خدا تمام نمودم».
سپس چاقو را در زمين فرو کن.3
امام باقر (علیه السلام) فرمود: اگر خواستى زخمت خوب شود ـ يعنى درد آن برطرف گردد و خونش قطع گردد ـ و يا مىترسى که زخم دچار هر آسيبى شود پس دستت را روى زخم بگذار و سه بار بگو:
«بِسْمِ اللهِ أَرْقِيکَ بِسْمِ اللهِ الاَْكْبَرِ مِنَ الْجَدِيدَةِ وَالْحَجَرِ ]الْمَلْبُودِ[ وَالنَّابِ الاَْسْمَرِ وَالْعِرْقِ فَلاَ يَفْتُرُ وَالْعَيْنِ فَلاَ تَسْهَرُ».4
«به نام خدا براى تو دعا مىنويسم به نام خداوندى که از زمين و سنگهاى انباشته از دو رگى که پاره نمىشود و چشمى که صبح نمىکند بزرگتر است».
امام رضا (علیه السلام) فرمود: در همسايگى ما کنيزى از ما بود که در گردنش دمل چرکين برآمد. کسى نزد من آمد و گفت: اى على ]نام امام رضا (علیه السلام) است[ به آن دخترک بگو تا بسيار بگويد:
«يَا رَءُوفُ يَا رَحِيمُ يَا رَبِّ يَا سَيِّدِي».
«اى خداى مهربان اى بخشنده اى پروردگار اى مولايم».
فرمود: آن را گفت و خدا بيمارى او را از بين برد.
اين دعايى است که جعفر بن سليمان با آن دعا کرد (شايد جعفر بن سليمان هم به اين بيمارى گرفتار شده) و به وسيله اين دعا شفا يافته است.5
1 . بحار الأنوار: 92 / 62.
2 . سوره حشر: 21 ـ 24.
3 . طبّ الأئمّه: 34.
4 . دعائم الإسلام: 3 / 142.
5 . الكافى: 2 / 561.
«بِسْمِ اللهِ أَذْهِبْ عَنْهَا سُوءَهُ وَفُحْشَهُ بِدَعْوَةِ نَبِيِّکَ الطَّيِّبِ الْمُبَارَکِ الْمَكِينِ عِنْدَکَ بِسْمِ اللهِ».
«به نام خدا، به حق درخواست پيامبر پاک و خجستهات و پيامبرى که نزد تو صاحب منزلت و مقام است، بدى و ناراحتى را از او برطرف کن به حق نام خدا».
پيامبر (صلی الله علیه وآله) به او امر کرد که اين دعا را بخواند. او هم سه روز دعا را خواند و ورم از بين رفت و در بسيارى از اوقات اين دعا را هنگام نمازهاى واجب سه مرتبه مىخواند.1
جابر بن يزيد جعفى نقل کرد که امام باقر (علیه السلام) به من فرمود: براى هر ورمى سه بار آخر سوره «حشر» را بخوان:
(لَوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلى جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ خاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْيَةِ اللهِ وَتِلْکَ الاَْمْثالُ نَضْرِبُها لِلنّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ * هُوَ اللهُ الَّذي لا إِلهَ إِلّا هُوَ عالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهادَةِ هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحيمُ * هُوَ اللهُ الَّذي لا إِلهَ إِلّا هُوَ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ السَّلامُ الْمُوْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزيزُ الْجَبّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحانَ اللهِ عَمّا يُشْرِكُونَ * هُوَ اللهُ الْخالِقُ الْبارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الاَْسْماءُ الْحُسْنى يُسَبِّحُ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَالاَْرْضِ وَهُوَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ).2
«اگر اين قرآن را بر کوه نازل مىکرديم بىشک از ترس خدا آن را شکاف خورده مىديدى و اين مثالهايى است که براى مردم مىآوريم که شايد به فکر فرو بروند. اوست خدايى يگانه که هيچ خدايى جز او نيست. داناى نهان و آشکار و بخشنده و مهربان است. اوست خداى يگانه که هيچ خداى ديگرى جز او نيست. فرمانروا پاک عارى از هر عيب و ايمنى بخش نگاهبان شکستناپذير قدرت مدار و با کبرياست از هر چه برايش شريک قرار بدهند پاک و منزه است. او خداى خالق هستى بخش صورتگر است که بهترين نامها و صفات از آن اوست. هر چه در آسمانها و زمين است تسبيح او گويند و او شکستناپذير حکيم است».
]که[ به اذن خداى تعالى دردش آرام مىشود. چاقويى بر مىدارى و بر ورم مىمالى و مىگويى:
«بِسْمِ اللهِ أَرْقِيکَ مِنَ الْجَدِّ وَ الْحَدِيدِ وَ مِنْ أَمْرِ الْعُودِ وَ مِنَ الْحَجَرِ الْمَلْبُودِ وَ مِنْ عَرَقِ الْعَاقِرِ وَ مِنْ وَرَمِ الاْخِرِ وَ مِنَ الطَّعَامِ وَ عُقْدَةٍ وَ مِنَ الشَّرَابِ وَ بَرْدِهِ. إِمْضِ بِإِذْنِ اللهِ إِلى أَجَلٍ مُسَمّىً فِي الاِْنْسِ وَ الاَْنْعَامِ بِسْمِ اللهِ فَتَحْتُ وَ بِسْمِ اللهِ خَتَمْتُ».
«به برکت نام خدا برايت طلب شفا مىکنم از هر سختى و ناگوارى از برگشتن درد و از سنگهاى انباشته درد از آسيب زخم، از ورم و آماس از غذا و پيچش آن از آب و سردى آن، به اذن خدا ]اى درد[ برو و برطرف شو تا زمانى که خدا براى آدميان و چهارپايان مقرر داشته با نام خدا شروع كردم و با نام خدا تمام نمودم».
سپس چاقو را در زمين فرو کن.3
امام باقر (علیه السلام) فرمود: اگر خواستى زخمت خوب شود ـ يعنى درد آن برطرف گردد و خونش قطع گردد ـ و يا مىترسى که زخم دچار هر آسيبى شود پس دستت را روى زخم بگذار و سه بار بگو:
«بِسْمِ اللهِ أَرْقِيکَ بِسْمِ اللهِ الاَْكْبَرِ مِنَ الْجَدِيدَةِ وَالْحَجَرِ ]الْمَلْبُودِ[ وَالنَّابِ الاَْسْمَرِ وَالْعِرْقِ فَلاَ يَفْتُرُ وَالْعَيْنِ فَلاَ تَسْهَرُ».4
«به نام خدا براى تو دعا مىنويسم به نام خداوندى که از زمين و سنگهاى انباشته از دو رگى که پاره نمىشود و چشمى که صبح نمىکند بزرگتر است».
امام رضا (علیه السلام) فرمود: در همسايگى ما کنيزى از ما بود که در گردنش دمل چرکين برآمد. کسى نزد من آمد و گفت: اى على ]نام امام رضا (علیه السلام) است[ به آن دخترک بگو تا بسيار بگويد:
«يَا رَءُوفُ يَا رَحِيمُ يَا رَبِّ يَا سَيِّدِي».
«اى خداى مهربان اى بخشنده اى پروردگار اى مولايم».
فرمود: آن را گفت و خدا بيمارى او را از بين برد.
اين دعايى است که جعفر بن سليمان با آن دعا کرد (شايد جعفر بن سليمان هم به اين بيمارى گرفتار شده) و به وسيله اين دعا شفا يافته است.5
1 . بحار الأنوار: 92 / 62.
2 . سوره حشر: 21 ـ 24.
3 . طبّ الأئمّه: 34.
4 . دعائم الإسلام: 3 / 142.
5 . الكافى: 2 / 561.