Loading
دعای هاربین، امام حسن مجتبی علیه السلام
دعای هاربین
دعايى است از براى مولاى ما امام حسن مجتبى (عليه السلام):
يَا مَنْ إِلَيْهِ يَفِرُّ الْهَارِبُونَ وَ بِهِ يَسْتَأْنِسُ الْمُسْتَوْحِشُونَ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَ آلِهِ وَ اجْعَلْ أُنْسِي بِكَ، فَقَدْ ضَاقَتْ عَنِّي بِلاَدُكَ، وَ اجْعَلْ تَوَكُّلِي عَلَيْكَ فَقَدْ مَالَ عَلَيَّ أَعْدَاؤُكَ.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد وَ اجْعَلْنِي بِكَ أَصُولُ وَ بِكَ أَحُولُ وَ عَلَيْكَ أَتَوَكَّلُ وَ إِلَيْكَ أُنِيبُ. اللَّهُمَّ وَ مَا وَصَفْتُكَ مِنْ صِفَة أَوْ دَعْوَتُكَ مِنْ دُعَاء يُوَافِقُ ذَلِكَ مَحَبَّتَكَ وَ رِضْوَانَكَ وَ مَرْضَاتَكَ، فَأَحْيِنِي عَلَى ذَلِكَ وَ أَمِتْنِي عَلَيْهِ وَ مَا كَرِهْتَ مِنْ ذَلِكَ فَخُذْ بِنَاصِيَتِي إِلَى مَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى أَتُوبُ إِلَيْكَ رَبِّي مِنْ ذُنُوبِي وَ أَسْتَغْفِرُكَ مِنْ جُرْمِي، وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللهِ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَلِيمُ الْكَرِيمُ، وَ صَلَّى اللهُ عَلَى مُحَمَّد وَ آلِهِ وَ اكْفِنَا مُهِمَّ الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ فِي عَافِيَة يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ.(1)
اى خدايى كه هر فرارى به سوى او مى گريزد، و وحشت زدگان به ياد و ذكر او آرام مى شوند، بر محمّد و خاندانش درود فرست. انس و آرامشم را وجود خودت قرار بده چرا كه دنيا برايم تنگ شده، توكّل مرا برخودت قرار ده، چرا كه دشمنانت به من روى كره اند،
بارالها ! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، مرا چنان گردان كه با استمداد از تو حملهور شده و حركت كنم. بر تو تكيه كنم و به سويت بازگردم.
بارالها ! هر صفتى در وصفت گفته و هر دعايى كه تو را با آن خوانده ام و موافق محبت و خشنودى و رضاى تو بوده، مرا بر آن زنده دار و بر آن بميران. آنچه را نپسنديدى، مرا به هرچه دوست دارى و بدان راضى شوى وادار،
پروردگارا، از گناهانم توبه نموده و از جرم خويش طلب مغفرت دارم. هيچ جنبش و توانايى نيست مگر به خدا، معبودى جز او نيست كه بردبار و بزرگوار است و درود خدا بر محمّد و خاندانش باد. امور مهمّ دنيوى و اخروى مرا با عافيت و سلامتى كفايت فرما اى پروردگار جهانيان.
1 . مهج الدّعوات: 143، بحار الأنوار: 92/408.
يَا مَنْ إِلَيْهِ يَفِرُّ الْهَارِبُونَ وَ بِهِ يَسْتَأْنِسُ الْمُسْتَوْحِشُونَ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَ آلِهِ وَ اجْعَلْ أُنْسِي بِكَ، فَقَدْ ضَاقَتْ عَنِّي بِلاَدُكَ، وَ اجْعَلْ تَوَكُّلِي عَلَيْكَ فَقَدْ مَالَ عَلَيَّ أَعْدَاؤُكَ.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد وَ اجْعَلْنِي بِكَ أَصُولُ وَ بِكَ أَحُولُ وَ عَلَيْكَ أَتَوَكَّلُ وَ إِلَيْكَ أُنِيبُ. اللَّهُمَّ وَ مَا وَصَفْتُكَ مِنْ صِفَة أَوْ دَعْوَتُكَ مِنْ دُعَاء يُوَافِقُ ذَلِكَ مَحَبَّتَكَ وَ رِضْوَانَكَ وَ مَرْضَاتَكَ، فَأَحْيِنِي عَلَى ذَلِكَ وَ أَمِتْنِي عَلَيْهِ وَ مَا كَرِهْتَ مِنْ ذَلِكَ فَخُذْ بِنَاصِيَتِي إِلَى مَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى أَتُوبُ إِلَيْكَ رَبِّي مِنْ ذُنُوبِي وَ أَسْتَغْفِرُكَ مِنْ جُرْمِي، وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللهِ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَلِيمُ الْكَرِيمُ، وَ صَلَّى اللهُ عَلَى مُحَمَّد وَ آلِهِ وَ اكْفِنَا مُهِمَّ الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ فِي عَافِيَة يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ.(1)
اى خدايى كه هر فرارى به سوى او مى گريزد، و وحشت زدگان به ياد و ذكر او آرام مى شوند، بر محمّد و خاندانش درود فرست. انس و آرامشم را وجود خودت قرار بده چرا كه دنيا برايم تنگ شده، توكّل مرا برخودت قرار ده، چرا كه دشمنانت به من روى كره اند،
بارالها ! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، مرا چنان گردان كه با استمداد از تو حملهور شده و حركت كنم. بر تو تكيه كنم و به سويت بازگردم.
بارالها ! هر صفتى در وصفت گفته و هر دعايى كه تو را با آن خوانده ام و موافق محبت و خشنودى و رضاى تو بوده، مرا بر آن زنده دار و بر آن بميران. آنچه را نپسنديدى، مرا به هرچه دوست دارى و بدان راضى شوى وادار،
پروردگارا، از گناهانم توبه نموده و از جرم خويش طلب مغفرت دارم. هيچ جنبش و توانايى نيست مگر به خدا، معبودى جز او نيست كه بردبار و بزرگوار است و درود خدا بر محمّد و خاندانش باد. امور مهمّ دنيوى و اخروى مرا با عافيت و سلامتى كفايت فرما اى پروردگار جهانيان.
1 . مهج الدّعوات: 143، بحار الأنوار: 92/408.