نیایش های ابونصر فارابی
آرمان زندگی - نیایش ابونصر فارابی
ابونصر محمد بن محمد طرخانی ملقب به فارابی، در حدود سال ۲۵۷هجری قمری در دهکدهٔ «وسیج» از ناحیهٔ پاراب (فاراب) در فرارود (شهر اُترار کنونی در جنوب قزاقستان) یا پاریاب خراسان در افغانستان کنونی به دنیا آمد.
وی یکی از علما و دانشمندان بزرگ اسلامی بود و در میان آنان به معلم ثانی نیز مشهور است. فارابی در علم، فلسفه، منطق، جامعه شناسی، پزشکی، ریاضیات و موسیقی تخصص داشت. بیشترین آثار او در زمینه فلسفه، منطق، جامعه‌شناسی و همچنین دانشنامه نویسی بود.
از آثار فارابی می توان به: السیاسة المدنیة (کتابی که پیرامون اقتصاد سیاسی می باشد.) - رسالة فی ماهیة العقل (رساله ای است پیرامون تعریف انواع عقول در منظر فلاسفه و بیان مراتب آن ها) - فصوص الحکمة (کتابی پیرامون مباحث مختلف حکمت الهی می باشد.)
در ادامه می توانید بخشی از مناجات های این عالم اسلامی را نیز بخوانید:
پروردگارا! ای هستی بایسته و ای سبب پیدایش هرگونه سبب! ای قدیم زوال ناپذیر! تو را می خوانم که مرا از لغزش باز داری و از ارزوها به من آن را ارزانی داری که در کردارم همان را می پسندی.
پروردگارا! از فضایل نصیبم گردان و به امور زندگی ام پایانی نیک ده.
ای خدای مشرق ها و مغرب ها! در مقاصد کامیابم کن.
پروردگارا! از این جهان تیره بختی و نابودی نجاتم بخش و از برادران صفا و یاران وفا قرارم ده؛ همراه راستگویان و اهل شهود مساکن ملکوت آسمانی گردان.
یگانه خدایی که جز او خدایی نیست تویی؛ سبب پیدایش همه چیزهایی؛ روشنی زمین و آسمانی؛ از عقل فعال، فیض نصیبم گردان. ای صاحب بزرگی و بخشندگی! جانم را به نور دانش پاکیزه گردان و به شکر نعمت هایی که به من ارزانی داشته ای وادارم ساز.
پروردگارا! حقیقت را به همان گونه که حقیقت است، نشانم ده و میل پیروی از آن را در دلم افکن و باطل را به همان گونه که باطل است، در نظرم جلوه گر ساز و از توجه و دل بستن به آن دورم دار.
پروردگارا! از سرنوشت هیولا جانم را پاکیزه دار؛ زیرا تویی نخستین علت.
پروردگارا! تو منزهی بر همه موجودات که با زبان حال و قال سخن می گویند، پیشی و به هرکدام از آنها آنچه سزاوار اوست به حکمت همان دهی و هستی را برای آنها نعمت و رحمت قرار می دهی؛ ذات و عرض موجودات، مستحق نعمت های تو هستند و بر آنها شاکرند.
پروردگارا! به کرمت، جانم را پاکیزه گردان و به رحمتی که به تو زیبنده تر است و به کرامتی که از تو سزاوار تر است، بر آن رحم کن و با بازگرداندن آن به جهان آسمانی اش بر آن منت گذار.
پروردگارا! خورشید عقل فعال را به تاریکی هایش بتابان و تیرگی های جهل و گمراهی را از آن بزدای! آنچه از نیروهایش در مرحله قوه است به مرحله فعلیت برسان؛ از تاریکی های نادانی اش به درآر و به وادی نور حکمت و روشنی عقلش وارد ساز.
