بخش‌ها:

دعای یازدهم: دعای آن حضرت در عاقبت به خیری

 دعای یازدهم 

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عليه‌السلام بِخَوَاتِمِ الْخَيْرِ:

يَا مَنْ ذِكْرُهُ شَرَفٌ لِلذّاكِرِينَ، وَ يَا مَنْ شُكْرُهُ فَوْزٌ لِلشّاكِرِينَ، وَ يَا مَنْ طَاعَتُهُ نَجَاةٌ لِلْمُطِيعِينَ، صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ اشْغَلْ قُلُوبَنَا بِذِكْرِكَ عَنْ كُلّ ذِكْرٍ، وَ أَلْسِنَتَنَا بِشُكْرِكَ عَنْ كُلّ شُكْرٍ، وَ جَوَارِحَنَا بِطَاعَتِكَ عَنْ كُلّ طَاعَةٍ. فَإِنْ قَدّرْتَ لَنَا فَرَاغاً مِنْ شُغْلٍ فَاجْعَلْهُ فَرَاغَ سَلَامَةٍ لَا تُدْرِكُنَا فِيهِ تَبِعَةٌ، وَ لَا تَلْحَقُنَا فِيهِ سَأْمَةٌ، حَتّى يَنْصَرِفَ عَنّا كُتّابُ السّيّئَاتِ بِصَحِيفَةٍ خَالِيَةٍ مِنْ ذِكْرِ سَيّئَاتِنَا، وَ يَتَوَلّى كُتّابُ الْحَسَنَاتِ عَنّا مَسْرُورِينَ بِمَا كَتَبُوا مِنْ حَسَنَاتِنَا وَ إِذَا انْقَضَتْ أَيّامُ حَيَاتِنَا، وَ تَصَرّمَتْ مُدَدُ أَعْمَارِنَا، وَ اسْتَحْضَرَتْنَا دَعْوَتُكَ الّتِي لَا بُدّ مِنْهَا وَ مِنْ إِجَابَتِهَا، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ خِتَامَ مَا تُحْصِي عَلَيْنَا كَتَبَةُ أَعْمَالِنَا تَوْبَةً مَقْبُولَةً لَا تُوقِفُنَا بَعْدَهَا عَلَى ذَنْبٍ اجْتَرَحْنَاهُ، وَ لَا مَعْصِيَةٍ اقْتَرَفْنَاهَا. وَ لَا تَكْشِفْ عَنّا سِتْراً سَتَرْتَهُ عَلَى رُءُوسِ الْأَشْهَادِ، يَوْمَ تَبْلُو أَخْبَارَ عِبَادِكَ. إِنّكَ رَحِيمٌ بِمَنْ دَعَاكَ، وَ مُسْتَجِيبٌ لِمَنْ نَادَاكَ.

دعای آن حضرت در عاقبت به خیری 

اي کسي که يادت مايه آبروي يادکنندگان است، و اي کسي که شکرت موجب کامروايي شاکران است، و اي کسي که طاعتت باعث نجات مطيعان است، بر محمّد و آلش رحمت فرست و دل‌هاي ما را به ياد خود از هر ياد و زبان‌هامان را به شکر خود از هر شکر و اعضاي‌مان را به طاعت خود از هر طاعت مشغول دار و اگر براي ما فراغتي از کارها تقدير کرده باشي، پس آن را فراغت توأم با سلامتي قرار ده که به سبب آن گناهي دامنگيرمان نشود، و خستگي‌اي به ما نپيوندد. تا نويسندگان گناهان با نامه‌اي خالي از ذکر بدي‌هامان از طرف ما باز گردند، و نويسندگان حسنات به سبب آنچه از نيکي‌هاي ما نوشته‌اند شادان باز آيند، و چون ايام عمرمان سپري شود و رشته زندگي‌مان بگسلد. و آن دعوت تو. که از وقوع و اجابتش گريز نيست. ما را احضار کند پس بر محمّد و آلش رحمت فرست و پايان آنچه را که نويسندگان اعمال‌مان بر ما مي‌نويسند توبه‌اي پذيرفته قرار ده که بعد از آن ما را بر گناهي که کرده باشيم و نافرماني‌اي که مرتکب شده باشيم توبيخ نکني،و روزي که اسرار و اخبار بندگانت را مي‌آزمايي در برابر حاضران و ناظران پرده‌اي را که خود فرو گسترده‌اي از روي کار ما برنداري زيرا که تو نسبت به هر که تو را بخواند مهرباني و درباره هر که تو را ندا دهد اجابت کننده‌اي.

منشورات
k