- امام صادق علیه السلام: دعا کن و مگو که کار از کار گذشته است. زیرا دعا، عین عبادت است. خداوند می فرماید: «کسانی که از عبادت من گردن فرازی کنند؛ به زودی با خواری به دوزخ در می آیند.» و فرموده است: «مرا بخوانید تا پاسختان دهم.»
- امام صادق علیه السلام: خداوند به وسیله ی دعا آنچه را که می داند برای آن به درگاهش دعا می شود و او، آن را اجابت می نماید، دفع می کند و اگر بنده به آن دعا موفق نشده بود، هرآینه به او بلایی می رسید که ریشه اش را از زمین می کند.
- امام علی علیه السلام: دعا کلید های کامیابی و رمز های رستگاری است و بهترین دعا دعایی است که از سینه ی پاک و دلی پارسا برآید. مناجات مایه ی نجات است و اخلاص، مایه ی خلاص. پس هرگاه هراس و بی تابی بالا گرفت به خدا باید پناه جست.
- امام صادق علیه السلام: هرگاه به یکی از شما رقت قلب دست داد، دعا کند. زیرا قلب تا خالص نشود رقت نمی یابد.
- امام صادق علیه السلام: لقمان به فرزندش گفت: «...وقتی بر مرکب خویش سواری، به خواندن کتاب خدا بپرداز، وقتی سرگرم کار هستی تسبیح بگو، و هرگاه که تنها بودی به دعا مشغول شو.»
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود: به برکت وجود امامان از نسل توست که به امتم باران داده می شود و دعایشان مستجاب می شود، خداوند، بلا را از آنان برمیگرداند و رحمت، از آسمان فرود می آید.
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرگاه فردی از شما دعا می کند، تقاضاهای بزرگ بنماید؛ زیرا بر خداوند هیچ چیز بزرگ (سنگین) نمی آید.
- امام علی علیه السلام: دعا کردن را پنج موقع مغتنم شمارید: هنگام خواندن قرآن، هنگام اذان، هنگام بارش باران، هنگام برخورد دو صف برای شهادت و هنگام دعای ستمدیده. زیرا هیچ مانعی میان آن و عرش نیست.
- امام باقر علیه السلام می فرماید: خداوند از میان بندگان مومنش بنده ای را که بیشتر دعا کند دوست می دارد. پس بر شما باد دعا کردن در سحرگاهان تا طلوع خورشید؛ زیرا این، وقتی است که در آن درهای آسمان باز می شود و روزی ها تقسیم می شود و حاجت های بزرگ برآورده می گردد.
- امام صادق علیه السلام: جدم می فرمود:«در دعا کردن پیش دستی کنید؛ زیرا بنده، چنان چه اهل دعا باشد وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«صدایی آشناست!» و چنان چه اهل دعای بسیار نباشد، وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«تا به حال کجا بودی؟!»
- امام صادق علیه السلام: هرگاه حاجتی داشتی، وضو بگیر و دو رکعت نماز بخوان، سپس حمد و ثنای خدا را به جای بیاور و نعمت هایش را یاد کن، آنگاه دعایت اجابت می شود.
- امام صادق علیه السلام : هرکه شب را با وضو بخوابد، آن شب، بسترش مسجد اوست و اگر برخیزد و نماز بخواند و سپس به ذکر خدا بپردازد، هرچه از خدا بخواهد، به او عطا می فرماید.
-
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرکس دعایش را به همه ی مردان و زنان مومن تعمیم دهد، دعایش مستجاب می شود.
-
سپاس خداى را سزاست بر هر نعمتى كه بر من ارزانى داشته يا موجود مى باشد.
- پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله : دعا، كليد حاجت است و لقمههاى حلال، دندانه هاى آن كليدند.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : خداوند عزّوجل شرم میکند از بندهاش که با جماعت ، نماز بخواند و سپس حاجتش را از او بخواهد و برود و حاجتش را برآوده نسازد.
- امام صادق عليهالسلام : دعا، مخزن اجابت است، همچنان كه ابر مخزن باران است.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : ناتوانترین مردم كسی است كه از دعا كردن ناتوان باشد.
- پیامبر اکرم صلىاللهعليهوآله : ترک دعا گناه است.
دعای چهل و چهارم: نیایش هنگامی که ماه رمضان فرا می رسید
دعای چهل و چهارم
الْحَمْدُ لِلّهِ الّذِي هَدَانَا لِحَمْدِهِ، وَ جَعَلَنَا مِنْ أَهْلِهِ لِنَكُونَ لِإِحْسَانِهِ مِنَ الشّاكِرِينَ، وَ لِيَجْزِيَنَا عَلَى ذَلِكَ جَزَاءَ الْمُحْسِنِينَ وَ الْحَمْدُ لِلّهِ الّذِي حَبَانَا بِدِينِهِ، وَ اخْتَصّنَا بِمِلّتِهِ، وَ سَبّلَنَا فِي سُبُلِ إِحْسَانِهِ لِنَسْلُكَهَا بِمَنّهِ إِلَى رِضْوَانِهِ، حَمْداً يَتَقَبّلُهُ مِنّا، وَ يَرْضَى بِهِ عَنّا وَ الْحَمْدُ لِلّهِ الّذِي جَعَلَ مِنْ تِلْكَ السّبُلِ شَهْرَهُ شَهْرَ رَمَضَانَ، شَهْرَ الصّيَامِ، وَ شَهْرَ الْإِسْلَامِ، وَ شَهْرَ الطّهُورِ، وَ شَهْرَ التّمْحِيصِ، وَ شَهْرَ الْقِيَامِ الّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ، هُدًى لِلنّاسِ، وَ بَيّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَ الْفُرْقَانِ فَأَبَانَ فَضِيلَتَهُ عَلَى سَائِرِ الشّهُورِ بِمَا جَعَلَ لَهُ مِنَ الْحُرُمَاتِ الْمَوْفُورَةِ، وَ الْفَضَائِلِ الْمَشْهُورَةِ، فَحَرّمَ فِيهِ مَا أَحَلّ فِي غَيْرِهِ إِعْظَاماً، وَ حَجَرَ فِيهِ الْمَطَاعِمَ وَ الْمَشَارِبَ إِكْرَاماً، وَ جَعَلَ لَهُ وَقْتاً بَيّناً لَا يُجِيزُ جَلّ وَ عَزّ أَنْ يُقَدّمَ قَبْلَهُ، وَ لَا يَقْبَلُ أَنْ يُؤَخّرَ عَنْهُ. ثُمّ فَضّلَ لَيْلَةً وَاحِدَةً مِنْ لَيَالِيهِ عَلَى لَيَالِي أَلْفِ شَهْرٍ، وَ سَمّاهَا لَيْلَةَ الْقَدْرِ، تَنَزّلُ الْمَلَائِكَةُ وَ الرّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبّهِمْ مِنْ كُلّ أَمْرٍ سَلَامٌ، دَائِمُ الْبَرَكَةِ إِلَى طُلُوعِ الْفَجْرِ عَلَى مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ بِمَا أَحْكَمَ مِنْ قَضَائِهِ. اللّهُمّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَلْهِمْنَا مَعْرِفَةَ فَضْلِهِ وَ إِجْلَالَ حُرْمَتِهِ، وَ التّحَفّظَ مِمّا حَظَرْتَ فِيهِ، وَ أَعِنّا عَلَى صِيَامِهِ بِكَفّ الْجَوَارِحِ عَنْ مَعَاصِيكَ، وَ اسْتِعْمَالِهَا فِيهِ بِمَا يُرْضِيكَ حَتّى لَا نُصْغِيَ بِأَسْمَاعِنَا إِلَى لَغْوٍ، وَ لَا نُسْرِعَ بِأَبْصَارِنَا إِلَى لَهْوٍ وَ حَتّى لَا نَبْسُطَ أَيْدِيَنَا إِلَى مَحْظُورٍ، وَ لَا نَخْطُوَ بِأَقْدَامِنَا إِلَى مَحْجُورٍ، وَ حَتّى لَا تَعِيَ بُطُونُنَا إِلّا مَا أَحْلَلْتَ، وَ لَا تَنْطِقَ أَلْسِنَتُنَا إِلّا بِمَا مَثّلْتَ، وَ لَا نَتَكَلّفَ إِلّا مَا يُدْنِي مِنْ ثَوَابِكَ، وَ لَا نَتَعَاطَى إِلّا الّذِي يَقِي مِنْ عِقَابِكَ، ثُمّ خَلّصْ ذَلِكَ كُلّهُ مِنْ رِئَاءِ الْمُرَاءِينَ، وَ سُمْعَةِ الْمُسْمِعِينَ، لَا نُشْرِكُ فِيهِ أَحَداً دُونَكَ، وَ لَا نَبْتَغِي فِيهِ مُرَاداً سِوَاكَ. اللّهُمّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ قِفْنَا فِيهِ عَلَى مَوَاقِيتِ الصّلَوَاتِ الْخَمْسِ بِحُدُودِهَا الّتِي حَدّدْتَ، وَ فُرُوضِهَا الّتِي فَرَضْتَ، وَ وَظَائِفِهَا الّتِي وَظّفْتَ، وَ أَوْقَاتِهَا الّتِي وَقّت وَ أَنْزِلْنَا فِيهَا مَنْزِلَةَ الْمُصِيبِينَ لِمَنَازِلِهَا، الْحَافِظِينَ لِأَرْكَانِهَا، الْمُؤَدّينَ لَهَا فِي أَوْقَاتِهَا عَلَى مَا سَنّهُ عَبْدُكَ وَ رَسُولُكَ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي رُكُوعِهَا وَ سُجُودِهَا وَ جَمِيعِ فَوَاضِلِهَا عَلَى أَتَمّ الطّهُورِ وَ أَسْبَغِهِ، وَ أَبْيَنِ الْخُشُوعِ وَ أَبْلَغِهِ وَ وَفّقْنَا فِيهِ لِأَنْ نَصِلَ أَرْحَامَنَا بِالْبِرّ وَ الصّلَةِ، وَ أَنْ نَتَعَاهَدَ جِيرَانَنَا بِالْإِفْضَالِ وَ الْعَطِيّةِ، وَ أَنْ نُخَلّصَ أَمْوَالَنَا مِنَ التّبِعَاتِ، وَ أَنْ نُطَهّرَهَا بِإِخْرَاجِ الزّكَوَاتِ، وَ أَنْ نُرَاجِعَ مَنْ هَاجَرَنَا، وَ أَنْ نُنْصِفَ مَنْ ظَلَمَنَا، وَ أَنْ نُسَالِمَ مَنْ عَادَانَا حَاشَى مَنْ عُودِيَ فِيكَ وَ لَكَ، فَإِنّهُ الْعَدُوّ الّذِي لَا نُوَالِيهِ، وَ الْحِزْبُ الّذِي لَا نُصَافِيهِ وَ أَنْ نَتَقَرّبَ إِلَيْكَ فِيهِ مِنَ الْأَعْمَالِ الزّاكِيَةِ بِمَإ؛ععّّ تُطَهّرُنَا بِهِ مِنَ الذّنُوبِ، وَ تَعْصِمُنَا فِيهِ مِمّا نَسْتَأْنِفُ مِنَ الْعُيُوبِ، حَتّى لَا يُورِدَ عَلَيْكَ أَحَدٌ مِنْ مَلَائِكَتِكَ إِلّا دُونَ مَا نُورِدُ مِنْ أَبْوَابِ الطّاعَةِ لَكَ، وَ أَنْوَاعِ الْقُرْبَةِ إِلَيْكَ. اللّهُمّ إِنّي أَسْأَلُكَ بِحَقّ هَذَا الشّهْرِ، وَ بِحَقّ مَنْ تَعَبّدَ لَكَ فِيهِ مِنِ ابْتِدَائِهِ إِلَى وَقْتِ فَنَائِهِ مِنْ مَلَكٍ قَرّبْتَهُ، أَوْ نَبِيٍّ أَرْسَلْتَهُ، أَوْ عَبْدٍ صَالِحٍ اخْتَصَصْتَهُ، أَنْ تُصَلّيَ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَهّلْنَا فِيهِ لِمَا وَعَدْتَ أَوْلِيَاءَكَ مِنْ كَرَامَتِكَ، وَ أَوْجِبْ لَنَا فِيهِ مَا أَوْجَبْتَ لِأَهْلِ الْمُبَالَغَةِ فِي طَاعَتِكَ، وَ اجْعَلْنَا فِي نَظْمِ مَنِ اسْتَحَقّ الرّفِيعَ الْأَعْلَى بِرَحْمَتِكَ. اللّهُمّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ جَنّبْنَا الْإِلْحَادَ فِي تَوْحِيدِكَ، وَ الْتّقْصِيرَ فِي تَمْجِيدِكَ، وَ الشّكّ فِي دِينِكَ، وَ الْعَمَى عَنْ سَبِيلِكَ، وَ الْإِغْفَالَ لِحُرْمَتِكَ، وَ الِانْخِدَاعَ لِعَدُوّكَ الشّيْطَانِ الرّجِيمِ اللّهُمّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ إِذَا كَانَ لَكَ فِي كُلّ لَيْلَةٍ مِنْ لَيَالِي شَهْرِنَا هَذَا رِقَابٌ يُعْتِقُهَا عَفْوُكَ، أَوْ يَهَبُهَا صَفْحُكَ فَاجْعَلْ رِقَابَنَا مِنْ تِلْكَ الرّقَابِ، وَ اجْعَلْنَا لِشَهْرِنَا مِنْ خَيْرِ أَهْلٍ وَ أَصْحَابٍ. اللّهُمّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ امْحَقْ ذُنُوبَنَا مَعَ امّحَاقِ هِلَالِهِ، وَ اسْلَخْ عَنّا تَبِعَاتِنَا مَعَ انْسِلَاخِ أَيّامِهِ حَتّى يَنْقَضِيَ عَنّا وَ قَدْ صَفّيْتَنَا فِيهِ مِنَ الْخَطِيئَاتِ، وَ أَخْلَصْتَنَا فِيهِ مِنَ السّيّئَاتِ. اللّهُمّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ إِنْ مِلْنَا فِيهِ فَعَدّلْنَا، وَ إِنْ زُغْنَا فِيهِ فَقَوّمْنَا، وَ إِنِ اشْتَمَلَ عَلَيْنَا عَدُوّكَ الشّيْطَانُ فَاسْتَنْقِذْنَا مِنْهُ. اللّهُمّ اشْحَنْهُ بِعِبَادَتِنَا إِيّاكَ، وَ زَيّنْ أَوْقَاتَهُ بِطَاعَتِنَا لَكَ، وَ أَعِنّا فِي نَهَارِهِ عَلَى صِيَامِهِ، وَ فِي لَيْلِهِ عَلَى الصّلَاةِ وَ التّضَرّعِ إِلَيْكَ، وَ الْخُشُوعِ لَكَ، وَ الذّلّةِ بَيْنَ يَدَيْكَ حَتّى لَا يَشْهَدَ نَهَارُهُ عَلَيْنَا بِغَفْلَةٍ، وَ لَا لَيْلُهُ بِتَفْرِيطٍ. اللّهُمّ وَ اجْعَلْنَا فِي سَائِرِ الشّهُورِ وَ الْأَيّامِ كَذَلِكَ مَا عَمّرْتَنَا، وَ اجْعَلْنَا مِنْ عِبَادِكَ الصّالِحِينَ الّذِينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ، وَ الّذِينَ يُؤْتُونَ مَا آتَوْا وَ قُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ، أَنّهُمْ إِلَى رَبّهِمْ رَاجِعُونَ، وَ مِنَ الّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَ هُمْ لَهَا سَابِقُونَ. اللّهُمّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، فِي كُلّ وَقْتٍ وَ كُلّ أَوَانٍ وَ عَلَى كُلّ حَالٍ عَدَدَ مَا صَلّيْتَ عَلَى مَنْ صَلّيْتَ عَلَيْهِ، وَ أَضْعَافَ ذَلِكَ كُلّهِ بِالْأَضْعَافِ الّتِي لَا يُحْصِيهَا غَيْرُكَ، إِنّكَ فَعّالٌ لِمَا تُرِيدُ.
سپاس خدائی را که ما را به سپاس خود رهبری فرمود. و از اهل سپاس قرار داد، تا در برابر احسانش از شاکران باشيم، و ما را بر اين کار مزد نيکوکاران بخشد. و سپاس خدائی را که دينش را بما عطا فرمود، و ما را به آئينش اختصاص داد، و در راههای احسان خود پويا ساخت، تا به سبب نعمتش بسوی سرمنزل خشنوديش بپوئيم: چنان سپاسی که آن را از ما بپذيرد، و بوسيله آن از ما خشنود شود، و سپاس خدائی را که ماه خود يعنی ماه رمضان، ماه روزه، و ماه اسلام، و ماه پاکيزگی، و ماه آزمايش و تصفيه و ماه بپاخاستن برای نماز را يکی از اين راههای احسان قرار داد: چنان ماهی که قرآن در آن نازل شده، در حالی که برای مردم چراغ رهبری به حق، و نشانههای آشکاری از هدايت و تفريق ميان حق و باطل است. پس برتری آن را بر ساير ماهها - به سبب احترامهای فراوان و فضايل نمايان که برايش قرار داد - آشکار ساخت. از اين رو در آن ماه، برای بزرگ داشتن آن، چيزی را که در ماههای ديگر حلال کرده، حرام کرد، و برای گرامی داشتن آن، خوردنيها و آشاميدنيها را در آن منع فرمود، و برای آن، وقت آشکاری قرار داد که خدای بزرگ و ارجمند اجازه نمیدهد که پيش انداخته شود، و نمیپذيرد که از آن وقت به تأخير افتد، سپس يکی از شبهايش را بر شبهای هزار ماه برتری داد، و آن را شب قدر ناميد. در آن شب فرشتگان و روح، به فرمان پروردگارشان با قضای تغيير ناپذير بر آن کس از بندگان که خدا بخواهد، برای هر امری از رزق و اجل و امور ديگر فرود میآيند، و آن شب سلامتی است که برکتش تا سپيده دم دائم است. خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست. و ما را به شناسائی فضل اين ماه، و بزرگ داشتن حرمت آن، و خودداری از آنچه در آن منع کردهای ملهم ساز، و به روزه داشتن آن بوسيله نگه داشتن اعضاء از گناهانت، و بکار بردن آنها - در آن ماه - به آنچه ترا خشنود سازد، ياری ده. تا با گوشهای خود سخن لغوی ننيوشيم، و با چشمهامان به طرف لهوی نشتابيم، و دستهامان را به حرامی نگشائيم، و گامهامان را در امر ممنوعی پيش نگذاريم. و تا شکمهامان غير آنچه حلال ساختهای در خود جای ندهد، و زبانهامان جز به آنچه تو حديث کردهای گويا نشود، و جز در کاری که به ثواب تو نزديک سازد زحمت نکشيم، و جز آنچه از عقاب تو نگاه دارد فرا نگيريم، آنگاه همه آن اعمال ما را از رياکاران، و سمعه سمعهپيشگان بپيرای، بطوری که احدی غير از ترا در آن شريک نگردانيم و جز تو، در آن، مرادی نداشته باشيم. خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و ما را در اين ماه بر اوقات نمازهای پنجگانه - با آن حدودش که تحديدی کردهای و واجباتش که مقرر داشتهای و شروطش که تعيين نمودهای و اوقاتش که معين فرمودهای - واقف ساز، و ما را در نماز با کسانی برابر نما که به مراتب شايسته آن بالغ، و ارکانش را حافظند، و آن را در اوقات خود همانطور که پيغمبرت (صلواتک عليه و آله) در رکوع و سجود و همه فضيلتهايش تشريع فرموده، با کاملترين طهارت و بليغترين خشوعی بجا آورندهاند. و ما را در اين ماه موفقدار که بوسيله بر و احسان، به خويشان خود بپيونديم، و با انعام و بخشش به همسايگان خود رسيدگی نمائيم، و اموالمان را از مظالم و حقوق بپيرائيم، و با بيرون کردن زکات، آن را پاک گردانيم، و با آنکه از ما دوری کرده باز گرديم، و در باره آنکه بر ما ستم کرده انصاف دهيم، و با آنکه بما دشمنی کرده آشتی کنيم. مگر آن کس که برای تو با او دشمنی شده باشد، زيرا که او دشمنی است که ما با او دوستی نمیکنيم، و حزبی است که با او صاف نمیشويم. و ما را توفيق ده بر اينکه، در اين ماه بتو تقرب جوئيم، بوسيله اعمال شايستهای که ما را به آن از گناهان پاک گردانی و از تجديد عيوب در اين ماه باز گردانی. تا هيچيک از فرشتگانت جز مرتبهای نازلتر از ابواب طاعت و انواع تقربی که ما بجا آوردهايم به پيشگاهت تقديم نکند. خدايا از تو میخواهيم بحق اين ماه و بحق هر فرشته مقرب يا پيغمبر مرسل يا بنده صالح برگزيدهات که از آغاز تا انجام اين ماه در عبادتت کوشيده، که بر محمد و آلش رحمت فرستی، و ما را در اين ماه به کرامتی که به دوستانت وعده دادهای سزاوار ساز و آنچه را که برای اهل کوشش در طاعتت قرار دادهای برای ما مقرر فرمای، و ما را به رحمت خود، در سلک کسانی در آور که استحقاق بلندترين پايه رفيع دارند. خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست و ما را از انحراف در توحيد و کوتاهی در تمجيدت، و شک در دينت، و کوری از راهت، و سرسری شمردن حرمتت، و فريب خوردن از دشمنت: شيطان رجيم، دور ساز. خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و چون در هر شب از شبهای اين ماهمان ترا بندگانی هستند که عفو تو ايشان را آزاد میسازد يا گذشت تو ايشان را میبخشد، پس ما را از آن بندگان قرار ده، و ما را از بهترين اهل و ياران اين ماه بگردان. خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و همراه کاسته شدن ماه اين ماه گناهان ما را بکاه، و با رسيدن سلخش جامههای وبال ما را برکن، تا ماه رمضان در حالی از ما بگذرد که ما را از خطاها پاکيزه ساخته باشی و از گناهان پيراسته باشی. خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و اگر از استقامت بگرديم مستقيممان ساز، و اگر دشمن تو: شيطان ما را احاطه کند پس از چنگ او خلاصمان کن. خدايا اين ماه را به عبادت ما آکنده ساز، و اوقاتش را به طاعتمان بيارای، و در روزش ما را به روزه داشتن، و در شبش به نماز و تضرع بسوی تو و فروتنی برای تو، و خواری در برابر تو، ياری ده، تا روزش بر ما به غفلتی، و شبش به تقصيری گواهی ندهد. خدايا ما را در همه ماهها و روزها، تا زمانی که زنده بداری، اين چنين قرار ده، و از آن بندگان صالح خود گردان، که بهشت را جاودانه به ميراث میبرند، و از کسانی که آنچه را ببخشند در حالی میبخشند که دلهاشان از فکر بازگشت بسوی پروردگارشان هراسان است، و از کسانی که در کارهای خير شتاب میکنند و ايشان در اين مرحله بر ديگران سبقت گيرندهاند. خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، در هر وقتی و در هر زمانی و بر هر حالی، به شماره رحمتی که فرستادهای بر هر کس که رحمت فرستادهای، و چندين برابر همه آن رحمتها به اضعافی که جز تو کسی آن را احصاء نتواند کرد. زيرا که تسپاس خدايي را که ما را به سپاس خود رهبري فرمود. و از اهل سپاس قرار داد، تا در برابر احسانش از شاکران باشيم، و ما را بر اين کار مزد نيکوکاران بخشد. و سپاس خدايي را که ديناش را به ما عطا فرمود، و ما را به آئيناش اختصاص داد، و در راههاي احسان خود پويا ساخت، تا به سبب نعمتاش به سوي سرمنزل خشنودياش بپوييم: چنان سپاسي که آن را از ما بپذيرد، و به وسيله آن از ما خشنود شود، و سپاس خدايي را که ماه خود يعني ماه رمضان، ماه روزه، و ماه اسلام، و ماه پاکيزگي، و ماه آزمايش و تصفيه و ماه بپاخاستن براي نماز را يکي از اين راههاي احسان قرار داد: چنان ماهي که قرآن در آن نازل شده، در حالي که براي مردم چراغ رهبري به حق، و نشانههاي آشکاري از هدايت و تفريق ميان حق و باطل است. پس برتري آن را بر ساير ماهها - به سبب احترامهاي فراوان و فضايل نمايان که برايش قرار داد - آشکار ساخت. از اين رو در آن ماه، براي بزرگ داشتن آن، چيزي را که در ماههاي ديگر حلال کرده، حرام کرد، و براي گرامي داشتن آن، خوردنيها و آشاميدنيها را در آن منع فرمود، و براي آن، وقت آشکاري قرار داد که خداي بزرگ و ارجمند اجازه نميدهد که پيش انداخته شود، و نميپذيرد که از آن وقت به تأخير افتد، سپس يکي از شبهايش را بر شبهاي هزار ماه برتري داد، و آن را شب قدر ناميد. در آن شب فرشتگان و روح، به فرمان پروردگارشان با قضاي تغيير ناپذير بر آن کس از بندگان که خدا بخواهد، براي هر امري از رزق و اجل و امور ديگر فرود ميآيند، و آن شب سلامتي است که برکتاش تا سپيده دم دائم است. خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست. و ما را به شناسايي فضل اين ماه، و بزرگ داشتن حرمت آن، و خودداري از آنچه در آن منع کردهاي ملهم ساز، و به روزه داشتن آن به وسيله نگهداشتن اعضاء از گناهانت، و بکار بردن آنها ـ در آن ماه ـ به آنچه تو را خشنود سازد، ياري ده. تا با گوشهاي خود سخن لغوي ننيوشيم، و با چشمهامان به طرف لهوي نشتابيم، و دستهامان را به حرامي نگشاييم، و گامهامان را در امر ممنوعي پيش نگذاريم. و تا شکمهامان غير آنچه حلال ساختهاي در خود جاي ندهد، و زبانهامان جز به آنچه تو حديث کردهاي گويا نشود، و جز در کاري که به ثواب تو نزديک سازد زحمت نکشيم، و جز آنچه از عقاب تو نگاه دارد فرا نگيريم، آنگاه همه آن اعمال ما را از رياکاران، و سمعه سمعهپيشگان بپيراي، به طوري که احدي غير از تو را در آن شريک نگردانيم و جز تو، در آن، مرادي نداشته باشيم. خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و ما را در اين ماه بر اوقات نمازهاي پنجگانه ـ با آن حدودش که تحديدي کردهاي و واجباتش که مقرر داشتهاي و شروطش که تعيين نمودهاي و اوقاتش که معين فرمودهاي ـ واقف ساز، و ما را در نماز با کساني برابر نما که به مراتب شايسته آن بالغ، و ارکانش را حافظاند، و آن را در اوقات خود همانطور که پيغمبرت (صلواتک عليه و آله) در رکوع و سجود و همه فضيلتهايش تشريع فرموده، با کاملترين طهارت و بليغترين خشوعي به جا آورندهاند. و ما را در اين ماه موفقدار که به وسيله برّ و احسان، به خويشان خود بپيونديم، و با انعام و بخشش به همسايگان خود رسيدگي نماييم، و اموالمان را از مظالم و حقوق بپيراييم، و با بيرون کردن زکات، آن را پاک گردانيم، و با آنکه از ما دوري کرده باز گرديم، و درباره آنکه بر ما ستم کرده انصاف دهيم، و با آنکه به ما دشمني کرده آشتي کنيم. مگر آن کس که براي تو با او دشمني شده باشد، زيرا که او دشمني است که ما با او دوستي نميکنيم، و حزبي است که با او صاف نميشويم. و ما را توفيق ده بر اينکه، در اين ماه به تو تقرّب جوييم، به وسيله اعمال شايستهاي که ما را به آن از گناهان پاک گرداني و از تجديد عيوب در اين ماه بازگرداني. تا هيچ يک از فرشتگانت جز مرتبهاي نازلتر از ابواب طاعت و انواع تقربي که ما به جا آوردهايم به پيشگاهت تقديم نکند. خدايا از تو ميخواهيم به حق اين ماه و به حق هر فرشته مقرّب يا پيغمبر مرسل يا بنده صالح برگزيدهات که از آغاز تا انجام اين ماه در عبادتت کوشيده، که بر محمد و آلش رحمت فرستي، و ما را در اين ماه به کرامتي که به دوستانت وعده دادهاي سزاوار ساز و آنچه را که براي اهل کوشش در طاعتت قرار دادهاي براي ما مقرّر فرماي، و ما را به رحمت خود، در سلک کساني درآور که استحقاق بلندترين پايه رفيع دارند. خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست و ما را از انحراف در توحيد و کوتاهي در تمجيدت، و شک در دينت، و کوري از راهت، و سرسري شمردن حرمتت، و فريب خوردن از دشمنت: شيطان رجيم، دور ساز. خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و چون در هر شب از شبهاي اين ماهمان تو را بندگاني هستند که عفو تو ايشان را آزاد ميسازد يا گذشت تو ايشان را ميبخشد، پس ما را از آن بندگان قرار ده، و ما را از بهترين اهل و ياران اين ماه بگردان. خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و همراه کاسته شدن ماه اين ماه گناهان ما را بکاه، و با رسيدن سلخش جامههاي وبال ما را برکن، تا ماه رمضان در حالي از ما بگذرد که ما را از خطاها پاکيزه ساخته باشي و از گناهان پيراسته باشي. خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و اگر از استقامت بگرديم مستقيممان ساز، و اگر دشمن تو: شيطان ما را احاطه کند پس از چنگ او خلاصمان کن. خدايا اين ماه را به عبادت ما آکنده ساز، و اوقاتاش را به طاعتمان بياراي، و در روزش ما را به روزه داشتن، و در شبش به نماز و تضرّع به سوي تو و فروتني براي تو، و خواري در برابر تو، ياري ده، تا روزش بر ما به غفلتي، و شبش به تقصيري گواهي ندهد. خدايا ما را در همه ماهها و روزها، تا زماني که زنده بداري، اين چنين قرار ده، و از آن بندگان صالح خود گردان، که بهشت را جاودانه به ميراث ميبرند، و از کساني که آنچه را ببخشند در حالي ميبخشند که دلهاشان از فکر بازگشت به سوي پروردگارشان هراسان است، و از کساني که در کارهاي خير شتاب ميکنند و ايشان در اين مرحله بر ديگران سبقت گيرندهاند. خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، در هر وقتي و در هر زماني و بر هر حالي، به شماره رحمتي که فرستادهاي بر هر کس که رحمت فرستادهاي، و چندين برابر همه آن رحمتها به اضعافي که جز تو کسي آن را احصاء نتواند کرد. زيرا که تو هر چه را که بخواهي به جا آورندهاي.