بخش‌ها:

هنگامه غروب

امام صادق عليه‌السلام فرمود: هر گاه به شب وارد شدى و به خورشيد در حال غروب و رفتن نظر افكندى بگو :

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

الْحَمْدُ للّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيکٌ فِي الْمُلْكِ وَالْحَمْدُ للّهِ الَّذِي يَصِفُ وَلاَيُوصَفُ وَيَعْلَمُ وَلاَيُعْلَمُ يَعْلَمُ خَائِنَةَ الاَعْيُنِ وَمَا تُخْفِي الصُّدُورُ وَأَعُوذُ بِوَجْهِ اللهِ الْكَرِيمِ وَبِسْمِ اللهِ الْعَظِيمِ مِنْ شَرِّ مَا ذَرَأَ وَبَرَأَ وَمِنْ شَرِّ مَاتَحْتَ الثَّرَى وَمِنْ شَرِّ مَا ظَهَرَ وَمَا بَطَنَ وَمِنْ شَرِّ مَا فِي اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَمِنْ شَرِّ أَبِي قِتْرَةَ وَمَا وَلَدَ وَمِنْ شَرِّ مَا وَصَفْتُ وَمَا لَمْ أَصِفْ وَالْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ.
به نام خداوند بخشنده مهربان، سپاس خداى را سزاست كه فرزندى نگرفته و در فرمانروايى شريكى ندارد، و سپاس خداى را سزاست كه توصيف مى‌كند و توصيف نمى‌گردد، و مى‌داند ودانش در او راه ندارد، به خيانت ديدگان و آنچه سينه‌ها پنهان مى‌دارند آگاه است و به چهره كريمانه خداوند و به نام بزرگ او پناه مى‌برم از شرّ آنچه ايجاد كرده و خلق نموده، و از شرّ آنچه زير خاك است، و از شرّ آنچه آشكار و نهان مى‌باشد، و از شرّ آنچه در شب و روز قرار دارد، و از شرّ شيطان و آنچه به دنيا آورده، و از شرّ محبّت‌هاى دروغين، و از شرّ آنچه وصف كردم و توصيف ننمودم، و سپاس خداى را سزاست كه پروردگار جهانيان است.
راوى گويد: امام عليه‌السلام فرمود كه اين دعا امان است از هر درنده‌اى و از شرّ شيطان رانده و فرزندان او و از [شرّ] هر چه به دندان گيرد و بگزد و صاحب اين كلام اگر آن را بگويد نه از دزد بترسد و نه از جنّ و شيطان . راوى گويد: به امام عليه‌السلام عرضه داشتم: من به شكار درندگان مى‌روم و شبها در ويرانه‌ها مى‌خوابم و مى‌هراسم. فرمود: هرگاه بر ويرانه وارد شدى بگو: [بسم الله أدخل] به نام خدا بيرون آمدم و پاى راستت را جلو بينداز و هرگاه بيرون آمدى پاى چپ را جلو انداخته و نام خدا را بر زبان جارى كن كه بدى نخواهى ديد.

منشورات
k