روز نهم

«أَلْيَوْمُ التَّاسِعُ»

اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى كُلِّ خَيْرٍ أَعْطَيْتَنَا وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى كُلِّ شَرٍّ صَرَفْتَهُ عَنَّا وَ لَكَ الْحَمْدُ عَدَدَ مَا خَلَقْتَ وَ ذَرَأْتَ وَ بَرَأْتَ وَ أَنْشَأْتَ وَ لَكَ الْحَمْدُ عَدَدَ مَا أَبْلَيْتَ وَ أَولَيْتَ وَ أَفْقَرْتَ وَ أَغْنَيْتَ وَ أَخَذْتَ وَ أَعْطَيْتَ وَ أَمَتَّ وَ أَحْيَيْتَ وَ كُلُّ ذَلِكَ لَكَ وَ إِلَيْكَ تَبَارَكْتَ وَ تَعَالَيْتَ لاَ يَذِلُّ مَنْ وَ الَيْتَ وَ لاَ يَعِزُّ مَنْ عَادَيْتَ تُبْدِي وَ الْمَعَادُ إِلَيْكَ وَ تَقْضِي وَ لاَ يُقْضَى عَلَيْكَ وَ تَسْتَغْنِي وَ يُفْتَقَرُ إِلَيْكَ فَلَبَّيْكَ رَبَّنَا وَ سَعْدَيْكَ وَ لَكَ الْحَمْدُ عَدَدَ مَا وَ رِثَ وَ ارِثٌ وَ أَنْتَ تَرِثُ الْاَرْضَ وَ مَنْ عَلَيْهَا وَ إِلَيْكَ يَرْجِعُونَ وَ أَنْتَ كَمَا أَثْنَيْتَ عَلَى نَفْسِكَ لاَ يَبْلُغُ مِدْحَتَكَ قَوْلُ قَائِلٍ. اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ وَلِيَّ الْحَمْدِ وَ مُنْتَهَى الْحَمْدِ وَ حَقِيقَ الْحَمْدِ وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً لاَ يَنْبَغِي إِلَّا لَكَ. اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ فِي اللَّيْلِ إِذَا يَغْشَى وَ لَكَ الْحَمْدُ فِي النَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى وَ لَكَ الْحَمْدُ فِي الْآخِرَةِ وَ الْاُولَى وَ لَكَ الْحَمْدُ فِي السَّمَاوَاتِ الْعُلَى وَ لَكَ الْحَمْدُ فِي الْاَرَضِينَ السُّفْلَى وَ كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجْهَكَ. اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ فِي السَّرَّاءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ لَكَ الْحَمْدُ فِي الْعُسْرِ وَ الْيُسْرِ وَ لَكَ الْحَمْدُ فِي الْبَلاَءِ وَ الرَّخَاءِ وَ لَكَ الْحَمْدُ فِي الْآلاَءِ وَ النَّعْمَاءِ. اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ كَمَا حَمِدْتَ بِهِ نَفْسَكَ فِي أَمِّ الْكِتَابِ وَ فِي التَّوْرَاةِ وَ الْاِنْجِيلِ وَ الْفُرْقَانِ الْعَظِيمِ وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً لاَ يَنْفَدُ أَوَّلُهُ وَ لاَ يَنْقَطِعُ آخِرُهُ. اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ بِالْاِسْلاَمِ وَ لَكَ الْحَمْدُ بِالْقُرْآنِ وَ لَكَ الْحَمْدُ بِالْاَهْلِ وَ الْمَالِ وَ الْوَلَدِ وَ لَكَ الْحَمْدُ بِالْمُعَافَاةِ وَ الشُّكْرِ. اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ وَ مِنْكَ بَدَأَ الْحَمْدُ وَ إِلَيْكَ يَعُودُ الْحَمْدُ لاَ شَرِيكَ لَكَ. اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى حِلْمِكَ بَعْدَ عِلْمِكَ وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى نِعْمَتِكَ عَلَيْنَا وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى فَضْلِكَ عَلَيْنَا. اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى نِعْمَتِكَ الَّتِي لاَ يُحْصِيهَا غَيْرُكَ. اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ كَمَا ظَهَرَتْ نِعْمَتُكَ وَ لاَ يَخْفَى وَ لَكَ الْحَمْدُ كَمَا كَثُرَتْ أَيَادِيكَ فَلاَ يُحْصَى وَ لَكَ الْحَمْدُ كَمَا أَحْصَيْتَ كُلَّ شَيْءٍ عَدَداً وَ أَحَطْتَ بِكُلِّ شَيْءٍ عِلْماً وَ أَنْفَذْتَ كُلَّ شَيْءٍ بَصَراً وَ أَحْصَيْتَ كُلَّ شَيْءٍ كِتَاباً. اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ كَمَا أَنْتَ أَهْلُهُ لاَ إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ لاَ يُوَارِي مِنْكَ لَيْلٌ دَاجٍ وَ لاَ سَمَاءٌ ذَاتُ أَبْرَاجٍ وَ لاَ أَرْضٌ ذَاتُ فِجَاجٍ وَ لاَ بِحَارٌ ذَاتُ أَمْوَاجٍ وَ لاَ جِبَالٌ ذَاتُ أَنْتَاجٍ وَ لاَ ظُلُمَاتٌ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ يَا رَبِّ أَنَا الصَّغِيرُ الَّذِي رَبَّيْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ وَ أَنَا الْمُهَانُ الَّذِي أَكْرَمْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ وَ أَنَا الذَّلِيلُ الَّذِي أَعْزَزْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ وَ أَنَا السَّائِلُ الَّذِي أَعْطَيْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ وَ أَنَا الرَّاغِبُ الَّذِي أَرْضَيْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ وَ أَنَا الْعَائِلُ الَّذِي أَغْنَيْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ وَ أَنَا الرَّجِلُ الَّذِي حَمَلْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ وَ أَنَا الضَّالُّ الَّذِي هَدَيْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ وَ أَنَا الْحَامِلُ الَّذِي فَرَشْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ وَ أَنَا الْخَاطِئُ الَّذِي عَفَوْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ وَ أَنَا الْمُسَافِرُ الَّذِي صَحِبْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ وَ أَنَا الْمُذْنِبُ الَّذِي رَحِمْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ وَ أَنَا الْغَائِبُ الَّذِي أَدَّيْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ وَ أَنَا الشَّاهِدُ الَّذِي حَفِظْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ وَ أَنَا الْجَائِعُ الَّذِي أَشْبَعْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ وَ أَنَا الْعَارِي الَّذِي كَسَوْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ وَ أَنَا الطَّرِيدُ الَّذِي آوَيْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ وَ أَنَا الْوَحِيدُ الَّذِي عَضَدْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ وَ أَنَا الْمَخْذُولُ الَّذِي نَصَرْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ وَ أَنَا الْمَهْمُومُ الَّذِي فَرَّجْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ وَ أَنَا الْمَغْمُومُ الَّذِي نَفَّسْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ يَا إِلَهِي كَثِيراً كَثِيراً كَمَا أَنْعَمْتَ عَلَيَّ كَثِيراً. اللَّهُمَّ وَ هَذِهِ نِعَمٌ خَصَصْتَنِي بِهَا مَعَ نِعَمِكَ عَلَى بَنِي آدَمَ فِيَما سَخَّرْتَ لَهُمْ وَ دَفَعْتَ عَنْهُمْ وَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ فَلَكَ الْحَمْدُ رَبَّ الْعَالَمِينَ كَثِيراً. اللَّهُمَّ وَ لَمْ تُوْتِنِي شَيْئاً مِمَّا آتَيْتَنِي لِعَمَلٍ خَلاَ مِنِّي وَ لاَ لِحَقٍّ أَسْتَوْجِبُهُ مِنْكَ وَ لَمْ تَصْرِفْ عَنِّي شَيْئاً مِنْ هُمُومِ الدُّنْيَا وَ مَكْرُوهَاتِهَا وَ أَوْجَاعِهَا وَ أَنْوَاعِ بَلاَئِهَا وَ أَمْرَاضِهَا وَ أَسْقَامِهَا لِشَيْءٍ أَكُونُ لَهُ أَهْلاً وَ لِذَلِكَ مُسْتَحِقّاً وَ لَكِنْ صَرَفْتَهُ عَنِّي رَحْمَةً مِنْكَ لِي وَ حُجَّةً لَكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ فَلَكَ الْحَمْدُ كَثِيراً كَمَا صَرَفْتَ عَنِّي مِنَ الْبَلاَءِ كَثِيراً.

خدایا !ستایش شایستهٔ توست بر هر خیر و خوبی که به ما عطا فرمودی و ستایش شایستهٔ توست برای هر بدی و شری که از ما بازداشتی وستایش شایستهٔ توست بر آنچه آفریده و خلق فرمودی و پدید آورده و ایجاد کردی و ستایش شایستهٔ توست به تعداد آنچه آزموده و نعمت ارزانی داشتی و نیازمند کرده و بی نیاز نمودی وگرفته و دادی، و میرانده و زنده کردی، و همهٔ آنها از آن تو و بازگشتش به سوی توست؛ تو پربرکت وبرتری آنکه تو او را دوستش بداری خوار نگشته و آنکه تو دشمنش داری عزت نیابد؛ آغاز کرده و بازگشت به سوی توست، و حکم فرموده و کسی نتواند برتر حکم کند؛ بی نیازی و دیگران نیازمند تواند؛ پروردگارا! تو را اجابت کرده و به یاریت برخیزم و ستایش شایستهٔ توست به شمارهٔ آنچه ارث میبرد و به ارث میگذارد، و تویی آنکه زمین و هر که بر آن است را به ارث می بری و همه به سوی تو بازگشت میکنند و تو چنانی که خود را ستوده ای؛ گفتار هیج گوینده به وصف تو نرسد و دادن جایزه از تو نکاهد.و هیچ خواننده ای درماندهات نسازد. خدایا !ستایش شایستهٔ توست؛ ای که سرپرست ستایش و نهایت آن ! و تولایق و شایستهٔ حمد و ستایشی؛ ستایش شایستهٔ توست ستایشی که سزاوار جز تو نباشد. خدایا !ستایش شایستهٔ توست در شب آنگاه که تاریکیش فراگیر شود و ستایش شایستهٔ توست در روز آنگاه که روشن گردد و ستایش شایستهٔ توست در دنیا و آخرت، و ستایش شایستهٔ توست در آسمانهای بلند و ستایش شایستهٔ توست در زمینهای پست و آنچه در زیر خاک است وهر چیزی جز ذات تو زوال پذیرد. خدایا! ستایش شایستهٔ توست در خوشی و بیماری و ستایش شایستهٔ توست در آسانی و سختی و ستایش شایستهٔ توست در بلا و آسایش و ستایش شایستهٔ توست در دشواریها و نعمتها؛ خدایا ستایش شایستهٔ توست آنچنانکه خود را درام الکتاب و در تورات و در انجیل و در قرآن بزرگ استوده ای وستایشی شایستهٔ توست ستایشی که آغازش تمام نشود و پایانش منقطع نگردد. خدایا !ستایش شایستهٔ توست به خاطر اسلام و ستایش شایستهٔ توست به خاطر قرآن، و ستایش شایستهٔ توست به جهت خاندان و مال وستایش شایستهٔ توست به جهت تندرستی؛ خدایا !ستایش شایستهٔ توست و از تو آغازگشته و به سوی تو بازمیگردد؛ شریکی برای تو نیست. خدایا !ستایش شایستهٔ توست بربردباریت پس از علم و دانشست و ستایش شایستهٔ توست بر گذشتت با وجود قدرتت و ستایش شایستهٔ توست بر نعمت بخشیت بر ماوستایش شایستهٔ توست برای آن فضل و بخششی که بر ما کردی. خدایا ! ستایش شایستهٔ توست بر آن نعمتهایت که جز تو کسی آن را به شماره در نیاورد؛ خدایا! تو را ستایش همچنانکه نعمتت بر ما آشکار است و مخفی نیست و ستایش شایستهٔ توست چنانکه عطاهایت برما بسیار و به شماره در نیایدوستایش شایستهٔ توست چنانکه هر چیز را به شمارش درآوردی و دانشت بهرچیز احاطه دارد و بیتشت به هر چیز احاطه داردوهر چیز را درنامه ای شمارش کرده ای. خدایا !ستایش شایستهٔ توست همچنانکه توشایسته ی انی؛ جزتو هیچ معبودی نیست؛ شب تار و اسمان برج دار زمین شکافدار و دریای موج دار، و کوههای قله دار و تاریکیهایی که روی هم قرار دارد چیزی را از تو نمی پوشانند . پروردگارا! منم آن کودکی که پروراندی ؛ پس ستایش شایستهٔ توست؛ متم پستی که رفعت دادی ؛ پس ستایش شایستهٔ توست و منم بی ارزشی که بزرگوارش کردی؛ پس ستایش شایستهٔ توست و منم خواری که عزیزش گرداندی: پس ستایش شایسته ی توست. و منم خواهنده ای که عطا نمودی؛ پس ستایش شایستهٔ توست و منم مشتاقی که خشنودش نمودی ؛ پس ستایش شایستهٔ توست و منم مستمندی که توانگرش کردی؛ پس ستایش شایستهٔ توست و منم افتادهای که حملش نمودی ؛ پس ستایش شایستهٔ توست و منم گمراهی که هدایتش فرمودی ؛ پس ستایش شایستهٔ توست و منم نادانی که دانایش کردی ؛ پس ستایش شایستهٔ توست و منم گمنامی که شرافتش دادی؛ پس ستایش شایسته ی توست. و منم خطاکاری که او را بخشیدی؛ پس ستایش شایستهٔ توست و منم گنه کاری که مشمول رحمتت قراردادی؛ پس ستایش شایستهٔ توست ومنم مسافری که همدمش بودی ؛ پس ستایش شایستهٔ توست منم غائبی که نزدیکش ساختی؛ پس ستایش شایستهٔ توست؛ و منم شاهدی که حفظش کردی؛ پس ستایش شایستۂ توست. و منم بیماری که شفایش دادی؛ پس ستایش شایسته توست ومنم دردمندی که بهبودیش بخشیدی ؛ پس ستایش شایستهٔ توست و منم گرسنه ای که سیرش نمودی ؛ پس ستایش شایستهٔ توست و منم برهنه ای که او را پوشاندی؛ پس ستایش شایستهٔ توست و منم آواره ای که جایگاهش دادی ؛ پس ستایش شایستهٔ تو است و منم تنهایی که پشتیبانی اش کردی؛پس ستایش شایشه ی توست. و منم بی یاوری که یاریش نمودی؛ پس ستایش شایستهٔ توست و منم اندوهناکی که اندوهش را برطرف ساختی؛ پس ستایش شایستهٔ توست و منم غمزده ای که غمش را زدودی؛ پس ستایش شایستهٔ توست، ای معبودم!ستایش بسیار بسیار مخصوص تو است؛ همچنانکه بر من نعمتهای بسیار ارزانی داشتی. خدایا! اینها نعمتهایی بود که مرا به آنها مخصوص گرداندی؛ از میان نعمتهایی که بر فرزندان آدم مبذول داشتی؛ آنچه را که مسخر شان کردی و از آنها دفع نموده و نعمتشان دادی؛ پس ای پروردگار جهانیان ! تو را بسیار می ستایم. خدایا! هر کدام از نعمتهایی که به من دادی نه به خاطر عملی است که انجام داده باشم و نه بواسطهٔ حقی بود که از تو میتوجب آن باشم و چنان نبود که اندوههای دنیا و ناگواریها و گرسنگی ها وبلا های گوناگون وبیماریها و دردهای آن را که از من دور کردی به خاطر عمل نیکی بود که از من سرزده باشد و من به آن جهت شایستهٔ آن الطاف گردم؛ بلکه همهٔ این گرفتاریهایی را که از من دور کردی، همه از روی محبتی بود که نسبت به من داشتی و حجتی بود که از جانب تر برمن تمام گردید؛ ای مهربانترین مهربانان! پس تو راستایش بسیار همان گونه که به من نعمت بسیار دادی و بلاهای زیادی را ازمن دور کردی.