- امام صادق علیه السلام: دعا کن و مگو که کار از کار گذشته است. زیرا دعا، عین عبادت است. خداوند می فرماید: «کسانی که از عبادت من گردن فرازی کنند؛ به زودی با خواری به دوزخ در می آیند.» و فرموده است: «مرا بخوانید تا پاسختان دهم.»
- امام صادق علیه السلام: خداوند به وسیله ی دعا آنچه را که می داند برای آن به درگاهش دعا می شود و او، آن را اجابت می نماید، دفع می کند و اگر بنده به آن دعا موفق نشده بود، هرآینه به او بلایی می رسید که ریشه اش را از زمین می کند.
- امام علی علیه السلام: دعا کلید های کامیابی و رمز های رستگاری است و بهترین دعا دعایی است که از سینه ی پاک و دلی پارسا برآید. مناجات مایه ی نجات است و اخلاص، مایه ی خلاص. پس هرگاه هراس و بی تابی بالا گرفت به خدا باید پناه جست.
- امام صادق علیه السلام: هرگاه به یکی از شما رقت قلب دست داد، دعا کند. زیرا قلب تا خالص نشود رقت نمی یابد.
- امام صادق علیه السلام: لقمان به فرزندش گفت: «...وقتی بر مرکب خویش سواری، به خواندن کتاب خدا بپرداز، وقتی سرگرم کار هستی تسبیح بگو، و هرگاه که تنها بودی به دعا مشغول شو.»
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود: به برکت وجود امامان از نسل توست که به امتم باران داده می شود و دعایشان مستجاب می شود، خداوند، بلا را از آنان برمیگرداند و رحمت، از آسمان فرود می آید.
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرگاه فردی از شما دعا می کند، تقاضاهای بزرگ بنماید؛ زیرا بر خداوند هیچ چیز بزرگ (سنگین) نمی آید.
- امام علی علیه السلام: دعا کردن را پنج موقع مغتنم شمارید: هنگام خواندن قرآن، هنگام اذان، هنگام بارش باران، هنگام برخورد دو صف برای شهادت و هنگام دعای ستمدیده. زیرا هیچ مانعی میان آن و عرش نیست.
- امام باقر علیه السلام می فرماید: خداوند از میان بندگان مومنش بنده ای را که بیشتر دعا کند دوست می دارد. پس بر شما باد دعا کردن در سحرگاهان تا طلوع خورشید؛ زیرا این، وقتی است که در آن درهای آسمان باز می شود و روزی ها تقسیم می شود و حاجت های بزرگ برآورده می گردد.
- امام صادق علیه السلام: جدم می فرمود:«در دعا کردن پیش دستی کنید؛ زیرا بنده، چنان چه اهل دعا باشد وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«صدایی آشناست!» و چنان چه اهل دعای بسیار نباشد، وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«تا به حال کجا بودی؟!»
- امام صادق علیه السلام: هرگاه حاجتی داشتی، وضو بگیر و دو رکعت نماز بخوان، سپس حمد و ثنای خدا را به جای بیاور و نعمت هایش را یاد کن، آنگاه دعایت اجابت می شود.
- امام صادق علیه السلام : هرکه شب را با وضو بخوابد، آن شب، بسترش مسجد اوست و اگر برخیزد و نماز بخواند و سپس به ذکر خدا بپردازد، هرچه از خدا بخواهد، به او عطا می فرماید.
-
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرکس دعایش را به همه ی مردان و زنان مومن تعمیم دهد، دعایش مستجاب می شود.
-
سپاس خداى را سزاست بر هر نعمتى كه بر من ارزانى داشته يا موجود مى باشد.
- پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله : دعا، كليد حاجت است و لقمههاى حلال، دندانه هاى آن كليدند.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : خداوند عزّوجل شرم میکند از بندهاش که با جماعت ، نماز بخواند و سپس حاجتش را از او بخواهد و برود و حاجتش را برآوده نسازد.
- امام صادق عليهالسلام : دعا، مخزن اجابت است، همچنان كه ابر مخزن باران است.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : ناتوانترین مردم كسی است كه از دعا كردن ناتوان باشد.
- پیامبر اکرم صلىاللهعليهوآله : ترک دعا گناه است.
روز یازدهم
«أَلْيَوْمُ الْحَادِي عَشَرَ»
سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْاَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى عَمَّا يَقُولُ الظَّالِمُونَ عُلُوّاً كَبِيراً تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَ الْاَرْضُ وَ مَنْ فِيهِنَّ وَ إِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لَكِنْ لاَ تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ إِنَّهُ كَانَ حَلِيماً غَفُوراً سُبْحَانَهُ إِذَا قَضَى أَمْراً فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ فَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ غُرُوبِهَا وَ مِنْ آنَاءِ اللَّيْلِ فَسَبِّحْ وَ أَطْرَافَ النَّهَارِ لَعَلَّكَ تَرْضَى سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ وَ سَلاَمٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ وَ الْحَمْدُ لِلهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ سُبْحَانَ اللهِ رَبِّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ سُبْحَانَ اللهِ وَ تَعَالَى عَمَّا يَصِفُونَ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ سُبْحَانَ اللهِ الْقَاهِرِ سُبْحَانَ اللهِ الْوَاحِدِ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ سُبْحَانَ رَبِّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ رَبِّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ سَبَّحَ لِلهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْاَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْاَرْضِ يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ هُوَ الْاَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْبَاطِنُ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ هُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْاَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ يَعْلَمُ مَا يَلِجُ فِي الْاَرْضِ وَ مَا يَخْرُجُ مِنْهَا وَ مَا يَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَ مَا يَعْرُجُ فِيهَا وَ هُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ مَا كُنْتُمْ وَ اللهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْاَرْضِ وَ إِلَى اللهِ تُرْجَعُ الْاُمُورُ يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَ يُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَ هُوَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ سَبَّحَ لِلهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْاَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ هُوَ اللهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْاَسْمَاءُ الْحُسْنَى يُسَبِّحُ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْاَرْضِ لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَ مِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَ سَبِّحْهُ لَيْلاً طَوِيلاً فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَ اسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ كَانَ تَوَّاباً سُبْحَانَكَ أَنْتَ الَّذِي يُسَبِّحُ لَكَ بِالْغُدُوِّ وَ الْآصَالِ رِجَالٌ لاَ تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَ لاَ بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللهِ وَ إِقَامِ الصَّلاَةِ وَ إِيتَاءِ الزَّكَاةِ يَخَافُونَ يَوْماً تَتَقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَ الْاَبْصَارُ سُبْحَانَ الَّذِي يُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ وَجَلاً وَ الْمَلاَئِكَةُ شَفَقاً وَ الْاَرْضُ خَوْفاً وَ طَمَعاً وَ كُلٌّ يُسَبِّحُونَهُ دَاخِرِينَ سُبْحَانَهُ بِالْجَلاَلِ مُنْفَرِداً وَ بِالتَّوْحِيدِ مَعْرُوفاً وَ بِالْمَعْرُوفِ مَوْصُوفاً وَ بِالرُّبُوبِيَّةِ عَلَى الْعَالَمِينَ قَاهِراً فَلَهُ الْبَهْجَةُ وَ الْجَمَالُ أَبَداً.
پاک و منزه است خدایی که بنده اش را شب هنگام از مسجدالحرام به مسجد الاقصی که اطرافش را برکت داده ایم سیر داد؛ تا ایاتمان را به او نشان دهیم؛ به راستی او شنوا و بیناست؛ پاک و منزه است خدا و از آنچه گویند بسیار برتر است؛ آسمانهای هفتگانه و زمین و هر که در میان آنهاست برای او تسبیح گویند و هیج موجودی نیست جز آنکه همراه ستایش او تسبیحش را گوید ولی شما تسبیح گفتن آنان را در نمی یابید؛ به راستی او بردبار و آمرزنده است. پاک و منزه است خدا؛ هنگامی که قصد انجام کاری را بکند، صرف اراده امری آن را متحقق میسازد؛ (ای پیامبر) تو بر آنچه می گویند صبرکن و پیش از طلوع خورشید و قبل از غروب آن همراه ستایش پروردگارت تسبیح و تنزیه او را بگوو در ساعاتی از شب و اطراف روز نیز به تسبیح ار مشغول باش؛ شاید خشنود شوی؛ پاک و منزه است پروردگارتو؛ پروردگار عزیز و گرامی از آنچه او را توصیف میکنند و درود بر پیامبران و ستایش خدای را سزاست که پروردگار جهانیان است. پاک و منزه است خدا پروردگار عرش بزرگ؛ خدایا توپاک و منزهی و من از ستمکارانم؛ خدا پاک و منزه است و از آنچه با او شریک قرار می دهند برتر است؛ پاک و منزه است خدا؛ خدای یکتایی نیرومند؛ پاک و منزه است خداآن که مالکیت هر چیز به دست اوست و به سوی او بازگشت می کنید؛ پاک و منزه است پروردگار آسمانهای هفتگانه و پروردگار عرش بزرگ . آنچه در آسمانها و زمین است تسبیح خدای را گویند و او نیرومند تواناست؛ فرمانروایی آسمانها و زمین مخصوص اوست؛ زنده کردہ و میمیراند و به همه چیز تواناست؛ آغاز و پایان و آشکار را پنهان بوده و به همه چیز دانا است. اوست آنکه آسمانها و زمین را در شش روز آفرید؛ آنگاه به تدبیر عرش پرداخت؛ هر چه در زمین فرو رفته و هر چه از آن خارج گردد و هر چه از آسمان فرودآید و هر چه به سری آسمان بالا رود، همه را میداند و هرکجا باشید او با شما بوده و به آنچه انجام می دهید بیناست. فرمانروایی آسمانها و زمین از آن او بوده و کارها همگی به سوی او بازمیگردد؛ شب را به روز درآورده و روز را به شب می رساند واو به اسرار سینه ها دانا وآگاه می باشد. آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، او را تسبیح میکنند و او نیرومند و فرزانه است؛ اوست خدای آفریننده و پدیدآورندهٔ صورتگر؛ نامهای نیکو از او بوده و آنچه در آسمانها و زمین است تسبیح گر اوست و او نیرومند و فرزانه است. آنچه در آسمانها و زمین است او را تسبيح گفته و پادشاهی و حکومت از آن اوست و سپاس اورا سزاست واو برهر چیز توانا ست و شب هنگام برای او سجده کن و در شبی طولانی به تسبیح او مشغول باش و همراه ستایش پروردگارت تسبیح او را گفته و از او آمرزش بخواه که وی بسیار توبه پذیر است؛ خدایا منزهی؛ تریی آن که در بامداد و شامگاه تو را تسبیحگویند؛ مردانی که هیچ تجارت و داد و ستدی آنان را از یاد تو و نماز خواندن و زکات دادن سرگرم ننماید و از روزی که دلها و دیدگان در آن روز دگرگون شود، بیم دارند. ومنزه است ان که اسمانها از هراسش وفرشتگان از روی بیم و زمین از ترس و طمع و تمامی اینها از روی تواضع و فروتنی تسبیح او را گویند و منزه است آن که در جلالت یگانه وبه یگانگی معروف و به نیکی موصرف است و به پروردگاری بر جهانیان غالب است ، و زیبایی و بهجت همواره و همیشه از آن اوست.
