- امام صادق علیه السلام: دعا کن و مگو که کار از کار گذشته است. زیرا دعا، عین عبادت است. خداوند می فرماید: «کسانی که از عبادت من گردن فرازی کنند؛ به زودی با خواری به دوزخ در می آیند.» و فرموده است: «مرا بخوانید تا پاسختان دهم.»
- امام صادق علیه السلام: خداوند به وسیله ی دعا آنچه را که می داند برای آن به درگاهش دعا می شود و او، آن را اجابت می نماید، دفع می کند و اگر بنده به آن دعا موفق نشده بود، هرآینه به او بلایی می رسید که ریشه اش را از زمین می کند.
- امام علی علیه السلام: دعا کلید های کامیابی و رمز های رستگاری است و بهترین دعا دعایی است که از سینه ی پاک و دلی پارسا برآید. مناجات مایه ی نجات است و اخلاص، مایه ی خلاص. پس هرگاه هراس و بی تابی بالا گرفت به خدا باید پناه جست.
- امام صادق علیه السلام: هرگاه به یکی از شما رقت قلب دست داد، دعا کند. زیرا قلب تا خالص نشود رقت نمی یابد.
- امام صادق علیه السلام: لقمان به فرزندش گفت: «...وقتی بر مرکب خویش سواری، به خواندن کتاب خدا بپرداز، وقتی سرگرم کار هستی تسبیح بگو، و هرگاه که تنها بودی به دعا مشغول شو.»
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود: به برکت وجود امامان از نسل توست که به امتم باران داده می شود و دعایشان مستجاب می شود، خداوند، بلا را از آنان برمیگرداند و رحمت، از آسمان فرود می آید.
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرگاه فردی از شما دعا می کند، تقاضاهای بزرگ بنماید؛ زیرا بر خداوند هیچ چیز بزرگ (سنگین) نمی آید.
- امام علی علیه السلام: دعا کردن را پنج موقع مغتنم شمارید: هنگام خواندن قرآن، هنگام اذان، هنگام بارش باران، هنگام برخورد دو صف برای شهادت و هنگام دعای ستمدیده. زیرا هیچ مانعی میان آن و عرش نیست.
- امام باقر علیه السلام می فرماید: خداوند از میان بندگان مومنش بنده ای را که بیشتر دعا کند دوست می دارد. پس بر شما باد دعا کردن در سحرگاهان تا طلوع خورشید؛ زیرا این، وقتی است که در آن درهای آسمان باز می شود و روزی ها تقسیم می شود و حاجت های بزرگ برآورده می گردد.
- امام صادق علیه السلام: جدم می فرمود:«در دعا کردن پیش دستی کنید؛ زیرا بنده، چنان چه اهل دعا باشد وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«صدایی آشناست!» و چنان چه اهل دعای بسیار نباشد، وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«تا به حال کجا بودی؟!»
- امام صادق علیه السلام: هرگاه حاجتی داشتی، وضو بگیر و دو رکعت نماز بخوان، سپس حمد و ثنای خدا را به جای بیاور و نعمت هایش را یاد کن، آنگاه دعایت اجابت می شود.
- امام صادق علیه السلام : هرکه شب را با وضو بخوابد، آن شب، بسترش مسجد اوست و اگر برخیزد و نماز بخواند و سپس به ذکر خدا بپردازد، هرچه از خدا بخواهد، به او عطا می فرماید.
-
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرکس دعایش را به همه ی مردان و زنان مومن تعمیم دهد، دعایش مستجاب می شود.
-
سپاس خداى را سزاست بر هر نعمتى كه بر من ارزانى داشته يا موجود مى باشد.
- پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله : دعا، كليد حاجت است و لقمههاى حلال، دندانه هاى آن كليدند.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : خداوند عزّوجل شرم میکند از بندهاش که با جماعت ، نماز بخواند و سپس حاجتش را از او بخواهد و برود و حاجتش را برآوده نسازد.
- امام صادق عليهالسلام : دعا، مخزن اجابت است، همچنان كه ابر مخزن باران است.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : ناتوانترین مردم كسی است كه از دعا كردن ناتوان باشد.
- پیامبر اکرم صلىاللهعليهوآله : ترک دعا گناه است.
جمال الأسبوع بکمال العمل المشروع
جمال الأسبوع بكمال العمل المشروع
موضوع
ادعيه و اعمال مأثوره در هر هفته، اثر سيد على بن طاوس حلى، متوفاى 664 هجرى است.
كتاب جمال الأسبوع، چهارمين عنوان از كتاب «المهمات و التتمات» است كه سيد بن طاوس در ابتداى كتاب «فلاح السائل» شمرده است.
سيد در ابتداى «فلاح السائل» مى گويد: «چون ديدم كتاب «مصباح المتهجد» جدم شيخ طوسى مجمل و مختصر است، بر آن شدم تا تتمه اى بر آن بنويسم و آن را 10 جلد قرار دادم و براى هر كدام از آنها نامى برگزيدم، موضوع همه ى آنها هم پيرامون ادعيه و صلوات وارده است.»
اسامى تتمات
1 و 2 - فلاح السائل، در اعمال شبانه روز در 2 جلد.
3 - زهرة الربيع، در ادعيهى هفتگى.
4 - جمال الأسبوع بكمال العمل المشروع.
5 - الدروع الواقية من الأخطار، در اعمالى كه هر ماه تكرار مىشود.
6 - المضمار للسباق و اللحاق بصوم شهر إطلاق الأرزاق و عتاق الأعناق، شامل اعمال ماه مبارك رمضان.
7 - السالك المحتاج إلى معرفة مناسك الحجاج.
8 و 9 - الإقبال بالأعمال الحسنة، در اعمالى كه هر سال يك بار انجام مىشود. اين كتاب شامل اعمال سال، غير از ماه مبارك رمضان است كه در المضمار ذكر شده.
10 - السعادات بالعبادات، در اعمالى كه وقت مشخصى براى آنها ذكر نشده است. (البته براى اين ده جلد ترتيب ديگرى نيز ذكر شده است.)
ابواب كتاب
ابن طاوس جمال الأسبوع را در 49 فصل مرتب كرده و در ابتداى كتاب، فهرست مفصلى از ابواب كتاب را آورده است. سيد در مقدمه ى كتاب علت فصلبندى كتاب را اين طور توضيح مى دهد:
«معانى و معارف بلند اين مطالب مانند لؤلؤ و ياقوتى است كه درون صدف هستند و وقتى مطالب فراوانى در يك فصل گنجانده شود كشف آنها و اطلاع پيدا كردن از درون آنها مشكل است و وقت فراوانى مىطلبد. همچنين فصلبندى آنها، در حقيقت اداى حق آن مطالب است و مراد الهى را در هدايت بوسيله ى آن مطالب دست يافتنى تر مىكند.»
در اين كتاب شريف، بجز فصل اول كه موضوعش نماز هديه به ارواح چهارده معصوم علیهم السلام است، بقيه ى ابواب اختصاص به ايام هفته دارد.
سيد رحمهالله در هر روز، فضيلت آن روز را بيان نموده سپس اعمال و نمازها و ادعيه ى مختصه ى آن روز يا ساعات آن روز را ذكر مى كند.
به جهت اهميتى كه شريعت نبوى صلىاللهعليهوآله به شب و روز جمعه داده است سيد از فصل دهم تا پايان كتاب را اختصاص به اين روز شريف داده است.
ترجمه ى كتاب
كتاب شريف جمال الأسبوع، توسط محدث عالى قدر، شيخ عباس قمى رحمهالله ترجمه گرديده است. اين ترجمه - كه ترجمه ى متن كتاب است و ادعيه و اوراد آن ترجمه نشده است - در حاشيه ى كتاب به چاپ رسيده است.
ملحقات
ر پايان كتاب نيز، شرح دعاى شريف سمات شيخ محمد ابراهيم سبزوارى آمده و به عنوان ملحقات كتاب، دعاى شريف كميل و ندبه را، كه سيد ذكر نكرده است، اضافه نموده اند.
على بن طاوس بيش از 48 كتاب دارد و موضوع اكثر تأليفاتش را ادعيه و سير و سلوك تشكيل مىدهد. او كه هيچگاه از موعظه غافل نمانده، در پايان جمال الأسبوع نيز با نفس گرم و قدسى خود موعظه هاى گرانبهايى براى تسريع در عمل به اين اعمال و آماده شدن براى روز حساب بيان نموده كه دل هر انسان خداجو را لرزانده و غبار غفلت از قلبها مى زدايد.
ابن طاوس به همگان هشدار مى دهد كه: نفس انسان پس از شنيدن وصف اين اعمال و اوراد، يا شروع به انكار مى كند و يا دعوت به تأخير، تا آنجا كه انسان در غفلت محض فرو مى رود و ناگهان صداى ناقوس مرگ را مى شنود.
چاپ كتاب
کتاب شريف جمال الأسبوع يك بار در سال 1302 هجرى به چاپ رسيد، چاپ بعدى كتاب در سال 1330 هجرى توسط شيخ احمد شيرازى در تهران انجام گرفت. در اين چاپ ترجمه ى كتاب به قلم شيخ عباس قمى در حاشيه ى كتاب آمده است.
چاپ بعدی این کتاب توسط انتشارات اعلمی بیروت در سال 2007م صورت گرفته است.