- امام صادق علیه السلام: دعا کن و مگو که کار از کار گذشته است. زیرا دعا، عین عبادت است. خداوند می فرماید: «کسانی که از عبادت من گردن فرازی کنند؛ به زودی با خواری به دوزخ در می آیند.» و فرموده است: «مرا بخوانید تا پاسختان دهم.»
- امام صادق علیه السلام: خداوند به وسیله ی دعا آنچه را که می داند برای آن به درگاهش دعا می شود و او، آن را اجابت می نماید، دفع می کند و اگر بنده به آن دعا موفق نشده بود، هرآینه به او بلایی می رسید که ریشه اش را از زمین می کند.
- امام علی علیه السلام: دعا کلید های کامیابی و رمز های رستگاری است و بهترین دعا دعایی است که از سینه ی پاک و دلی پارسا برآید. مناجات مایه ی نجات است و اخلاص، مایه ی خلاص. پس هرگاه هراس و بی تابی بالا گرفت به خدا باید پناه جست.
- امام صادق علیه السلام: هرگاه به یکی از شما رقت قلب دست داد، دعا کند. زیرا قلب تا خالص نشود رقت نمی یابد.
- امام صادق علیه السلام: لقمان به فرزندش گفت: «...وقتی بر مرکب خویش سواری، به خواندن کتاب خدا بپرداز، وقتی سرگرم کار هستی تسبیح بگو، و هرگاه که تنها بودی به دعا مشغول شو.»
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود: به برکت وجود امامان از نسل توست که به امتم باران داده می شود و دعایشان مستجاب می شود، خداوند، بلا را از آنان برمیگرداند و رحمت، از آسمان فرود می آید.
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرگاه فردی از شما دعا می کند، تقاضاهای بزرگ بنماید؛ زیرا بر خداوند هیچ چیز بزرگ (سنگین) نمی آید.
- امام علی علیه السلام: دعا کردن را پنج موقع مغتنم شمارید: هنگام خواندن قرآن، هنگام اذان، هنگام بارش باران، هنگام برخورد دو صف برای شهادت و هنگام دعای ستمدیده. زیرا هیچ مانعی میان آن و عرش نیست.
- امام باقر علیه السلام می فرماید: خداوند از میان بندگان مومنش بنده ای را که بیشتر دعا کند دوست می دارد. پس بر شما باد دعا کردن در سحرگاهان تا طلوع خورشید؛ زیرا این، وقتی است که در آن درهای آسمان باز می شود و روزی ها تقسیم می شود و حاجت های بزرگ برآورده می گردد.
- امام صادق علیه السلام: جدم می فرمود:«در دعا کردن پیش دستی کنید؛ زیرا بنده، چنان چه اهل دعا باشد وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«صدایی آشناست!» و چنان چه اهل دعای بسیار نباشد، وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«تا به حال کجا بودی؟!»
- امام صادق علیه السلام: هرگاه حاجتی داشتی، وضو بگیر و دو رکعت نماز بخوان، سپس حمد و ثنای خدا را به جای بیاور و نعمت هایش را یاد کن، آنگاه دعایت اجابت می شود.
- امام صادق علیه السلام : هرکه شب را با وضو بخوابد، آن شب، بسترش مسجد اوست و اگر برخیزد و نماز بخواند و سپس به ذکر خدا بپردازد، هرچه از خدا بخواهد، به او عطا می فرماید.
-
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرکس دعایش را به همه ی مردان و زنان مومن تعمیم دهد، دعایش مستجاب می شود.
-
سپاس خداى را سزاست بر هر نعمتى كه بر من ارزانى داشته يا موجود مى باشد.
- پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله : دعا، كليد حاجت است و لقمههاى حلال، دندانه هاى آن كليدند.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : خداوند عزّوجل شرم میکند از بندهاش که با جماعت ، نماز بخواند و سپس حاجتش را از او بخواهد و برود و حاجتش را برآوده نسازد.
- امام صادق عليهالسلام : دعا، مخزن اجابت است، همچنان كه ابر مخزن باران است.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : ناتوانترین مردم كسی است كه از دعا كردن ناتوان باشد.
- پیامبر اکرم صلىاللهعليهوآله : ترک دعا گناه است.
ابن فهد حلّی رحمهالله
ابن فهد حلى
ولادت
جمال الدين، ابو العباس، احمد بن محمد بن فهد اسدى حلى در سال 757 هجرى پا به عرصه وجود نهاد.
مقام علمى
او از بزرگان فقها و علماى اماميه در قرن هشتم و نهم هجرى بوده و جامع كمالات ظاهریه و باطنیه و علم و عمل و دربردارنده معارف عقلى و نقلى است. بهترين معرف مقامات باطنى او، آثار و تأليفات باقى مانده از اوست كه حكايت از مقامات باطنى و معنوى او می نمايد.
گر چه ابن فهد در علوم مختلف از جمله فقه و تاريخ و كلام و غير اينها تأليفاتى دارد اما نام او تداعى كننده عرفان و سير و سلوك و زهد و تقوا است و بيشتر به اين صفات شهرت دارد و در يک نگاه سريع به نوشته هاى او نيز اين مطلب به خوبى مشاهده می گردد.
كلام بزرگان
صاحب روضات الجنات در شرح زندگى او می نويسد:
«عالم عارف پر از اسرار، كاشف اسرار فضائل، جمال الدين ابو العباس احمد بن شمس الدين محمد بن فهد اسدى حلى، در اثر شهرت و اعتبار، بى نياز از توصيف و تعريف مى باشد. وى جامع معقول و منقول، فروع و اصول ظاهرى و باطنى و علم و عمل است. او از شاگردان شهيد اول و فخر المحققين مى باشد...».
مناظره با اهل سنت
او در مناظره و بحث تبحر و توانايى كامل داشت و با برخى از پيروان فقه اهل سنت به ويژه در مورد مسأله امامت و رهبرى گفتگوهايى انجام داد و بر جمع كثيرى از علماى مذاهب اهل سنت غلبه پیدا کرد.
ابن فهد در مناظره اى كه با حضور حاكم عراق و دانشمندان هم مذهب او تشكيل شده بود تمامى ادله آنان را رد كرده و حقانيت تشيع را به اثبات رساند.
حاكم عراق هم كه تحت تأثير براهين محكم ابن فهد قرار گرفته بود مذهب خويش را تغيير داد و به جمع دوستداران اهل بيت پيامبر عليهمالسلام پيوست و خطبه خويش را به نام امير المؤمنين عليهالسلام و اولاد پاک و معصوم او انشاء كرد و در زمره شيعيان مولا امير المؤمنين عليهالسلام درآمد.
اساتيد
مشايخ حديث و اساتيد فقهى او عبارتند از:
1 - فاضل مقداد سيورى.
2 - شيخ على بن خازن فقيه حائرى.
3 - سيد بهاء الدين على بن عبد الكريم نيلى.
4 - ابن متوج بحرانى و...
شاگردان
از جمله پرورش يافتگان محضر نورانى ابن فهد حلى:
1 - شيخ على بن هلال جزائرى.
2 - فقيه نامى شيعه، ابن العشرة كروانى عاملى.
3 - شيخ على بن عبد العالى كركى.
4 - شيخ عبد السميع حلى، صاحب كتاب تحفة الطالبين في أصول الدين.
5 - سيد محمد بن فلاح موسوى.
6 - شيخ محمد بن طى عاملى، مؤلف كتاب مسائل ابن طى.
تأليفات
1 - آداب الداعي.
2 - استخراج الحوادث و بعض الوقايع المستقبلة من كلام أمير المؤمنين عليهالسلام فيما أنشأه في صفين بعد شهادة عمار بن ياسر، در اين كتاب برخى از اسرار علوم غريبه مانند خروج چنگيز و پديد آمدن اسماعيل صفوى از كلمات معجزه آميز على عليهالسلام استنباط و استخراج شده است.
3 - أسرار الصلاة.
4 - تاريخ الأئمة عليهمالسلام.
5 - التحرير، در فقه.
6 - التحصين في صفات العارفين من العزلة و الخمول بالأسانيد المتلقاة عن آل الرسول عليهمالسلام.
7 - ترجمة الصلاة، در بيان معانى، اقوال، افعال و فوائد نماز.
8 - تعيين ساعات الليل و تشخيصها بمنازل القمر.
9 - عدة الداعي و نجاح الساعي.
10 - مصباح المبتدي و هداية المهتدي.
11 - المقتصر في شرح إرشاد الأذهان.
12 - الموجز الهادي.
13 - المهذب البارع في شرح المختصر النافع.
14 - الموجز الحاوي.
و كتب و رساله هاى ديگر.
وفات
ابن فهد حلى رحمهالله پس از يک عمر پر بركت و سرشار از تلاش خستگى ناپذير در راه معشوق و معبود و سير و سياحت روحى، در سال 841 هجرى و در سن 84 سالگى در كربلاى معلا به رحمت ايزدى پيوست. قبر شريفش كنار خيمه گاه واقع شده است.