- امام صادق علیه السلام: دعا کن و مگو که کار از کار گذشته است. زیرا دعا، عین عبادت است. خداوند می فرماید: «کسانی که از عبادت من گردن فرازی کنند؛ به زودی با خواری به دوزخ در می آیند.» و فرموده است: «مرا بخوانید تا پاسختان دهم.»
- امام صادق علیه السلام: خداوند به وسیله ی دعا آنچه را که می داند برای آن به درگاهش دعا می شود و او، آن را اجابت می نماید، دفع می کند و اگر بنده به آن دعا موفق نشده بود، هرآینه به او بلایی می رسید که ریشه اش را از زمین می کند.
- امام علی علیه السلام: دعا کلید های کامیابی و رمز های رستگاری است و بهترین دعا دعایی است که از سینه ی پاک و دلی پارسا برآید. مناجات مایه ی نجات است و اخلاص، مایه ی خلاص. پس هرگاه هراس و بی تابی بالا گرفت به خدا باید پناه جست.
- امام صادق علیه السلام: هرگاه به یکی از شما رقت قلب دست داد، دعا کند. زیرا قلب تا خالص نشود رقت نمی یابد.
- امام صادق علیه السلام: لقمان به فرزندش گفت: «...وقتی بر مرکب خویش سواری، به خواندن کتاب خدا بپرداز، وقتی سرگرم کار هستی تسبیح بگو، و هرگاه که تنها بودی به دعا مشغول شو.»
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود: به برکت وجود امامان از نسل توست که به امتم باران داده می شود و دعایشان مستجاب می شود، خداوند، بلا را از آنان برمیگرداند و رحمت، از آسمان فرود می آید.
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرگاه فردی از شما دعا می کند، تقاضاهای بزرگ بنماید؛ زیرا بر خداوند هیچ چیز بزرگ (سنگین) نمی آید.
- امام علی علیه السلام: دعا کردن را پنج موقع مغتنم شمارید: هنگام خواندن قرآن، هنگام اذان، هنگام بارش باران، هنگام برخورد دو صف برای شهادت و هنگام دعای ستمدیده. زیرا هیچ مانعی میان آن و عرش نیست.
- امام باقر علیه السلام می فرماید: خداوند از میان بندگان مومنش بنده ای را که بیشتر دعا کند دوست می دارد. پس بر شما باد دعا کردن در سحرگاهان تا طلوع خورشید؛ زیرا این، وقتی است که در آن درهای آسمان باز می شود و روزی ها تقسیم می شود و حاجت های بزرگ برآورده می گردد.
- امام صادق علیه السلام: جدم می فرمود:«در دعا کردن پیش دستی کنید؛ زیرا بنده، چنان چه اهل دعا باشد وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«صدایی آشناست!» و چنان چه اهل دعای بسیار نباشد، وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«تا به حال کجا بودی؟!»
- امام صادق علیه السلام: هرگاه حاجتی داشتی، وضو بگیر و دو رکعت نماز بخوان، سپس حمد و ثنای خدا را به جای بیاور و نعمت هایش را یاد کن، آنگاه دعایت اجابت می شود.
- امام صادق علیه السلام : هرکه شب را با وضو بخوابد، آن شب، بسترش مسجد اوست و اگر برخیزد و نماز بخواند و سپس به ذکر خدا بپردازد، هرچه از خدا بخواهد، به او عطا می فرماید.
-
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرکس دعایش را به همه ی مردان و زنان مومن تعمیم دهد، دعایش مستجاب می شود.
-
سپاس خداى را سزاست بر هر نعمتى كه بر من ارزانى داشته يا موجود مى باشد.
- پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله : دعا، كليد حاجت است و لقمههاى حلال، دندانه هاى آن كليدند.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : خداوند عزّوجل شرم میکند از بندهاش که با جماعت ، نماز بخواند و سپس حاجتش را از او بخواهد و برود و حاجتش را برآوده نسازد.
- امام صادق عليه‌السلام : دعا، مخزن اجابت است، همچنان كه ابر مخزن باران است.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : ناتوانترین مردم كسی است كه از دعا كردن ناتوان باشد.
- پیامبر اکرم صلىاللهعليهوآله : ترک دعا گناه است.
سخنان آیت الله تحریری در مورد دعای ماه رجب
شرح دعای ماه رجب
سخنان آیت الله تحریری در مورد دعای ماه رجب
در این مطلب برای شما سخنان آیت الله تحریری حفظه الله را پیرامون دعای "یا من ارجوه لکل خیر" که در ماه رجب می خوانیم جمع آوری کردیم. شما می توانید از طریق ویدیو از سخنان و بیانات ایشان استفاده کنید و یا در ادامه خلاصه ی سخنان ایشان را مطالعه بفرمایید:
بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین و لعنة الله علی اعدائهم اجمعین
بحث ما در توضیح این دعای شریفی است که امام صادق عليه‌السلام تعلیم دادند که در ماه رجب بعد از نماز های واجب خدای متعال را این گونه بخوانید. خدا را به کمالات نامحدود بخوانیم. از خدا طلب بکنیم کمالات نامحدود را. خدا بخیل نیست. خدا لطف بی کران است. آن وقت انسان باید قدر این خدای متعال را بداند ما مومنین باید جایگاه خودمان را بشناسیم که چه خدایی داریم که همواره به ما لطف و عنایت دارد در هر مرحله ای. در آنجایی که آشنای با خودش است و در آن مرحله ای که به خاطر طغیان های هواهای نفسانی از او دور می شود باز به ما مهلت می دهد که رجوع به خودش بکنیم.
دعوت می کنید. و اَنیبُوا اِلی رَبِّكُم وَ اَسلِمُوا لَه. انابه بکنیم و تَبَتَّل اِلَیهِ تَبتِیلاً. اظهار خضوع بکنیم در مقابل خداوند متعال.
در دعاها همواره اظهار خضوع های گوناگونی نهفته است منتها اظهار خضوع بندگان شکل های مختلفی دارد. یکی از شکل هایش تضرع است. یکی از اقسام دیگر آن تبتل است. یعنی یک نوع انقطاع از غیر خدا و یک حالتی را نشان دادن که یعنی خدایا من بیچاره شده ام.
یَا مَن اَرجُوهُ لِكُلِّ خَیرِ وَ آمَنُ سَخَطَهُ عِندَ كُلِّ شَرّ. یا مَن یُعطِی الكَثیرَ بِالقَلیلِ.
اول توصیف میکند. خصوصیت دعا این طور است. خدا را توصیف میکند که بشناسیم خدارا بین اوصاف جمال و جلال و بعد تقاضا بکنیم. وقتی که خدا را به اوصاف جمال و جلال شناختیم و این که ما به چنین خدایی وابسته هستیم پس کمال ما این است که فقط از او درخواست بکنیم کمالات حقیقی را. اگر چه به راه های گوناگونی که خودش معرفی نموده متوسل می شویم. اما نباید از راه های معنوی غفلت بکنیم.
مخصوصا در این گرفتاری ها توبه از راه های معنوی است. توسل به اهل بیت از وسائل معنوی است.
منتها در پایان دعا خدای متعال رو به اوصاف بی نهایت باز هم توصیف میکنیم چون درخواست کردیم همه ی خیر دنیا و آخرت را به ما بدهد و از همه ی شرور دنیا و آخرت ما را دور بدارد. پس از آن سه جمله به خداوند متعال عرضه می داریم:
یا ذالجلال و الاکرام
جلال یعنی عظمت. خدا دارای عظمت مطلق است. چون بهرحال غنی مطلق است و همه ی موجودات خواه ناخواه برابر او ذلت وجودی دارند ولی در عین حال که عظیم مطلق است کریم مطلق هم هست. خصوصیت جلالیت عظمت داشتن و به نوعی طرد کردن است و مقتضای صفت اکرام جذب است و هر دو برای خدای متعال هست و لذا در سوره ی مبارکه الرحمن این صفت هم برای ذات اقدس الهی آورده شده و هم برای اسم پروردگار آمده است که در این آیه ی شریف می فرماید: و یبقی وجه ربک ذوالجلال و الاکرام.
در پایان سوره ی الرحمن می بینیم که اسم پروردگار متصف شده است به جلال و اکرام: تبارک اسم ربک ذی الجلال و الاکرام که این ذی الجلال صفت برای رب است.
ما در این جا خدای متعال رو به این دو صفت متصف می کنیم یعنی این تقاضای ما در دعا بی جا نیست. تو عظیم مطلقی. تو هر چه بخواهی انجام می دهی اما خودت خواستی که کرم هم بکنی و بخاطر این خواسته ات ما تو را با توصیف کرده ایم پس به ما این الطاف بی کران رو عنایت بفرما.
