- امام صادق علیه السلام: دعا کن و مگو که کار از کار گذشته است. زیرا دعا، عین عبادت است. خداوند می فرماید: «کسانی که از عبادت من گردن فرازی کنند؛ به زودی با خواری به دوزخ در می آیند.» و فرموده است: «مرا بخوانید تا پاسختان دهم.»
- امام صادق علیه السلام: خداوند به وسیله ی دعا آنچه را که می داند برای آن به درگاهش دعا می شود و او، آن را اجابت می نماید، دفع می کند و اگر بنده به آن دعا موفق نشده بود، هرآینه به او بلایی می رسید که ریشه اش را از زمین می کند.
- امام علی علیه السلام: دعا کلید های کامیابی و رمز های رستگاری است و بهترین دعا دعایی است که از سینه ی پاک و دلی پارسا برآید. مناجات مایه ی نجات است و اخلاص، مایه ی خلاص. پس هرگاه هراس و بی تابی بالا گرفت به خدا باید پناه جست.
- امام صادق علیه السلام: هرگاه به یکی از شما رقت قلب دست داد، دعا کند. زیرا قلب تا خالص نشود رقت نمی یابد.
- امام صادق علیه السلام: لقمان به فرزندش گفت: «...وقتی بر مرکب خویش سواری، به خواندن کتاب خدا بپرداز، وقتی سرگرم کار هستی تسبیح بگو، و هرگاه که تنها بودی به دعا مشغول شو.»
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود: به برکت وجود امامان از نسل توست که به امتم باران داده می شود و دعایشان مستجاب می شود، خداوند، بلا را از آنان برمیگرداند و رحمت، از آسمان فرود می آید.
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرگاه فردی از شما دعا می کند، تقاضاهای بزرگ بنماید؛ زیرا بر خداوند هیچ چیز بزرگ (سنگین) نمی آید.
- امام علی علیه السلام: دعا کردن را پنج موقع مغتنم شمارید: هنگام خواندن قرآن، هنگام اذان، هنگام بارش باران، هنگام برخورد دو صف برای شهادت و هنگام دعای ستمدیده. زیرا هیچ مانعی میان آن و عرش نیست.
- امام باقر علیه السلام می فرماید: خداوند از میان بندگان مومنش بنده ای را که بیشتر دعا کند دوست می دارد. پس بر شما باد دعا کردن در سحرگاهان تا طلوع خورشید؛ زیرا این، وقتی است که در آن درهای آسمان باز می شود و روزی ها تقسیم می شود و حاجت های بزرگ برآورده می گردد.
- امام صادق علیه السلام: جدم می فرمود:«در دعا کردن پیش دستی کنید؛ زیرا بنده، چنان چه اهل دعا باشد وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«صدایی آشناست!» و چنان چه اهل دعای بسیار نباشد، وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«تا به حال کجا بودی؟!»
- امام صادق علیه السلام: هرگاه حاجتی داشتی، وضو بگیر و دو رکعت نماز بخوان، سپس حمد و ثنای خدا را به جای بیاور و نعمت هایش را یاد کن، آنگاه دعایت اجابت می شود.
- امام صادق علیه السلام : هرکه شب را با وضو بخوابد، آن شب، بسترش مسجد اوست و اگر برخیزد و نماز بخواند و سپس به ذکر خدا بپردازد، هرچه از خدا بخواهد، به او عطا می فرماید.
-
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرکس دعایش را به همه ی مردان و زنان مومن تعمیم دهد، دعایش مستجاب می شود.
-
سپاس خداى را سزاست بر هر نعمتى كه بر من ارزانى داشته يا موجود مى باشد.
- پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌وآله : دعا، كليد حاجت است و لقمه‌هاى حلال، دندانه هاى آن كليدند.
- پیامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌وآله : خداوند عزّوجل شرم می‌کند از بنده‌اش که با جماعت ، نماز بخواند و سپس حاجتش را از او بخواهد و برود و حاجتش را برآوده نسازد.
- امام صادق عليه‌السلام : دعا، مخزن اجابت است، همچنان كه ابر مخزن باران است.
- پیامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌وآله : ناتوانترین مردم كسی است كه از دعا كردن ناتوان باشد.
- پیامبر اکرم صلى‌الله‌عليه‌وآله : ترک دعا گناه است.
تسبیح امام سجاد عليه‌السلام برای محو گناهان
تسبیح امام سجاد عليه‌السلام برای محو گناهان
سعید بن مسیب گوید: مردم از مکه خارج نمی‌شدند تا این که امام سجاد سیدالعابدین خارج شود. پس ایشان خارج شد و من نیز با ایشان خارج شدم و در یکی از منزلگاه‌های بین راه اقامت کرد و دو رکعت نماز خواند و در سجده تسبیح خدا می‌کرد. هیچ درخت و سنگ و کلوخی نبود مگر این که با او تسبیح می‌گفت پس ما که همراه او بودیم فریاد زدیم و ایشان سر را بلند کرد و فرمود: ای سعید! آیا ناله کردی؟ گفتم: بله ای پسر پیامبر خدا. فرمود: این تسبیح بزرگتر است. پدرم مرا بدان روایت‌گری کرد از جد بزرگم پیامبر خدا که فرمود: گناهان با قرائت این تسبیح محو می‌شوند.
در روایت دیگر امده است که سعید بن مسیب گفت: امام (ع) در سجده تسبیح را می‌خواند و درخت و کلوخی پیرامون او نبود مگر آنکه تسبیح می‌گفت به تسبیح امام (ع). پس من و یارانم فریاد و ناله سردادیم. سپس امام (ع) فرمود: ای سعید! وقتی خدای بزرگ مرتبه جبرئیل را خلق نمود این تسبیح را به او الهام نمود. پس او این تسبیح را خواند و آسمان‌ها و آنچه در آن بود با او تسبیح خدای متعال پرداختند و آن ، اسم بزرگتر خدای عزوجل است.
سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَ حَنَانَيْكَ سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَ تَعَالَيْتَ سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَ الْعِزُّ إِزَارُكَ سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَ الْعَظَمَةُ رِدَاوُكَ سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَ الْكِبْرِيَاءُ سُلْطَانُكَ سُبْحَانَكَ مِنْ عَظِيمٍ مَا أَعْظَمَكَ سُبْحَانَكَ سُبِّحْتَ فِي الْأَعْلَى سُبْحَانَكَ تَسْمَعُ وَ تَرَى مَا تَحْتَ الثَّرَى سُبْحَانَكَ أَنْتَ شَاهِدُ كُلِّ نَجْوَى سُبْحَانَكَ مَوْضِعُ كُلِّ شَكْوَى سُبْحَانَكَ حَاضِرُ كُلِّ مَلَاٍ سُبْحَانَكَ عَظِيمُ الرَّجَاءِ سُبْحَانَكَ تَرَى مَا فِي قَعْرِ الْمَاءِ سُبْحَانَكَ تَسْمَعُ أَنْفَاسَ الْحِيتَانِ فِي قُعُورِ الْبِحَارِ سُبْحَانَكَ تَعْلَمُ وَزْنَ السَّمَاوَاتِ سُبْحَانَكَ تَعْلَمُ وَزْنَ الْأَرَضِينَ سُبْحَانَكَ تَعْلَمُ وَزْنَ الشَّمْسِ وَ الْقَمَرِ سُبْحَانَكَ تَعْلَمُ وَزْنَ الظُّلْمَةِ وَ النُّورِ سُبْحَانَكَ تَعْلَمُ وَزْنَ الْفَيْءِ وَ الْهَوَاءِ سُبْحَانَكَ تَعْلَمُ وَزْنَ الرِّيحِ كَمْ هِيَ مِنْ مِثْقَالِ ذَرَّةٍ سُبْحَانَكَ قُدُّوسٌ قُدُّوسٌ قُدُّوسٌ سُبْحَانَكَ عَجَباً لِمَنْ عَرَفَكَ كَيْفَ لاَ يَخَافُكَ سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَ بِحَمْدِكَ سُبْحَانَ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ.
خدایا تو منزهی و مهربانی، خدایا تو منزهی و بلندمرتبه‌ای، خدایا تو منزهی و عزت، شایسته تو است. خدایا تو منزهی، محترمی هستی که چقدر احترام و بلندمرتبگی برای تو است. تو منزهی، مورد تسبیح قرارگرفته‌ای در بالاترین جایگاه‌ها. تو منزهی، می‌شنوی آنچه که در زیر زمین است را می‌بینی. تو منزهی تو گواه هر راز پنهانی هستی. تو منزهی [تو] جایگاه هر گلایه‌ای هستی، تو منزهی [تو] حاضر یافته در هر جمعی هستی تو منزهی [تو] بزرگترین امید هستی. تو منزهی، آنچه در عمق آب وجود دارد را می‌بینی، تو منزهی، نفس‌های ماهیان را در عمق دریا می‌شنوی. تو منزهی، وزن آسمان‌ها را می‌دانی، تو منزهی، وزن زمین‌ها را می‌دانی، تو منزهی، وزن خورشید و ماه را می‌دانی، تو منزهی، وزن تاریکی و نور را می‌دانی. تو منزهی وزن سایه و هوا را می‌دانی، تو منزهی وزن باد را می‌دانی که هر ذره آن به چه مقدار است. تو منزهی، پاکیزه از هر عیب هستی، پاکیزه از هر عیب هستی، پاکیزه از هر عیب هستی، تو منزهی، تعجب مرا برانگیخته از اینکه کسی تو را بشناسد، چگونه از تو نمی‌هراسد. خدایا تو منزهی و ستایش مخصوص تو می‌باشد. منزه است بلندمرتبه بزرگ.
منبع: رجال الكشي، صفحه 117 ؛ بحارالأنوار، جلد46، صفحه 150
منشورات
