- امام صادق علیه السلام: دعا کن و مگو که کار از کار گذشته است. زیرا دعا، عین عبادت است. خداوند می فرماید: «کسانی که از عبادت من گردن فرازی کنند؛ به زودی با خواری به دوزخ در می آیند.» و فرموده است: «مرا بخوانید تا پاسختان دهم.»
- امام صادق علیه السلام: خداوند به وسیله ی دعا آنچه را که می داند برای آن به درگاهش دعا می شود و او، آن را اجابت می نماید، دفع می کند و اگر بنده به آن دعا موفق نشده بود، هرآینه به او بلایی می رسید که ریشه اش را از زمین می کند.
- امام علی علیه السلام: دعا کلید های کامیابی و رمز های رستگاری است و بهترین دعا دعایی است که از سینه ی پاک و دلی پارسا برآید. مناجات مایه ی نجات است و اخلاص، مایه ی خلاص. پس هرگاه هراس و بی تابی بالا گرفت به خدا باید پناه جست.
- امام صادق علیه السلام: هرگاه به یکی از شما رقت قلب دست داد، دعا کند. زیرا قلب تا خالص نشود رقت نمی یابد.
- امام صادق علیه السلام: لقمان به فرزندش گفت: «...وقتی بر مرکب خویش سواری، به خواندن کتاب خدا بپرداز، وقتی سرگرم کار هستی تسبیح بگو، و هرگاه که تنها بودی به دعا مشغول شو.»
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود: به برکت وجود امامان از نسل توست که به امتم باران داده می شود و دعایشان مستجاب می شود، خداوند، بلا را از آنان برمیگرداند و رحمت، از آسمان فرود می آید.
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرگاه فردی از شما دعا می کند، تقاضاهای بزرگ بنماید؛ زیرا بر خداوند هیچ چیز بزرگ (سنگین) نمی آید.
- امام علی علیه السلام: دعا کردن را پنج موقع مغتنم شمارید: هنگام خواندن قرآن، هنگام اذان، هنگام بارش باران، هنگام برخورد دو صف برای شهادت و هنگام دعای ستمدیده. زیرا هیچ مانعی میان آن و عرش نیست.
- امام باقر علیه السلام می فرماید: خداوند از میان بندگان مومنش بنده ای را که بیشتر دعا کند دوست می دارد. پس بر شما باد دعا کردن در سحرگاهان تا طلوع خورشید؛ زیرا این، وقتی است که در آن درهای آسمان باز می شود و روزی ها تقسیم می شود و حاجت های بزرگ برآورده می گردد.
- امام صادق علیه السلام: جدم می فرمود:«در دعا کردن پیش دستی کنید؛ زیرا بنده، چنان چه اهل دعا باشد وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«صدایی آشناست!» و چنان چه اهل دعای بسیار نباشد، وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«تا به حال کجا بودی؟!»
- امام صادق علیه السلام: هرگاه حاجتی داشتی، وضو بگیر و دو رکعت نماز بخوان، سپس حمد و ثنای خدا را به جای بیاور و نعمت هایش را یاد کن، آنگاه دعایت اجابت می شود.
- امام صادق علیه السلام : هرکه شب را با وضو بخوابد، آن شب، بسترش مسجد اوست و اگر برخیزد و نماز بخواند و سپس به ذکر خدا بپردازد، هرچه از خدا بخواهد، به او عطا می فرماید.
-
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرکس دعایش را به همه ی مردان و زنان مومن تعمیم دهد، دعایش مستجاب می شود.
-
سپاس خداى را سزاست بر هر نعمتى كه بر من ارزانى داشته يا موجود مى باشد.
- پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله : دعا، كليد حاجت است و لقمههاى حلال، دندانه هاى آن كليدند.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : خداوند عزّوجل شرم میکند از بندهاش که با جماعت ، نماز بخواند و سپس حاجتش را از او بخواهد و برود و حاجتش را برآوده نسازد.
- امام صادق عليه‌السلام : دعا، مخزن اجابت است، همچنان كه ابر مخزن باران است.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : ناتوانترین مردم كسی است كه از دعا كردن ناتوان باشد.
- پیامبر اکرم صلىاللهعليهوآله : ترک دعا گناه است.
دعای حضرت ادریس عليه‌السلام
ابن طاووس گويد كه منقول از حسن بصرى يافتم آنكه چون خداى تعالى ادريس عليه‌السلام را به [سوى] قوم او فرستاد اين نامها را به او تعليم و وحى كرد كه اين نامها را آهسته و در نفس خود بگويد و آنها را براى قوم خود ظاهر نكند و خدا را به اين نامها بخواند و به بركت اين دعا بود كه خداى تعالى او را به آسمان به مكانى بلند برد. پس بعد از آن اين دعا را به موسى تعليم نمود و بعد از آن به حضرت محمّد مصطفى صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و آن حضرت اين دعا را در جنگ احزاب خواندند. حسن بصرى گويد كه: من از ترس حجّاج پنهان بودم و اين دعا را خواندم پس خداى تعالى شرّ او را از من نگاه داشت و هر آينه بر من كسان او شش مرتبه داخل شدند و من اين دعا را خواندم پس مرا نديدند و خداى تعالى چشم هاى ايشان را از ديدن من پوشانيد.
راوى گويد كه اين دعا را جهت طلبيدن آمرزش همه گناهان بخوان. پس حاجت خود را از مطلب آخرت و دنيا سؤال كن پس بدرستى كه حاجت تو ان شاء اللَّه برآورده مى شود و اين دعا چهل اسم است و آن اين است:
سُبْحَانَكَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ يَا رَبَّ كُلِّ شَيْءٍ وَ وَارِثَهُ يَا إِلَهَ الاْلِهَةِ الرَّفِيعَ جَلاَلُهُ يَا اللَّهُ الْمَحْمُودُ فِي كُلِّ فِعَالِهِ يَا رَحْمَانَ كُلِّ شَيْءٍ وَ رَاحِمَهُ يَا حَيُّ حِينَ لاَ حَيَّ فِي دَيْمُومِيَّةِ مُلْكِهِ وَ بَقَائِهِ يَا قَيُّومُ فَلاَ شَيْءَ يَفُوتُ عِلْمَهُ وَ لاَ يَئُودُهُ يَا وَاحِدُ الْبَاقِي أَوَّلَ كُلِّ شَيْءٍ وَ آخِرَهُ يَا دَائِمُ بِلاَ فَنَاءٍ وَ لاَ زَوَالٍ لِمُلْكِهِ يَا صَمَدُ مِنْ غَيْرِ شَبِيهٍ وَ لاَ شَيْءَ كَمِثْلِهِ يَا بَارِئُ فَلاَ شَيْءَ كُفْوُهُ وَ لاَ إِمْكَانَ لِوَصْفِهِ يَا كَبِيرُ أَنْتَ الَّذِي لاَ تَهْتَدِي الْقُلُوبُ لِوَصْفِ عَظَمَتِهِ يَا بَارِئَ النُّفُوسِ بِلاَ مِثَالٍ خَلاَ مِنْ غَيْرِهِ يَا زَاكِي الطَّاهِرُ مِنْ كُلِّ آفَةٍ بِقُدْسِهِ يَا كَافِي الْمُوسِعُ لِمَا خَلَقَ مِنْ عَطَايَا فَضْلِهِ يَا نَقِيُّ مِنْ كُلِّ جَوْرٍ وَ لَمْ يَرْضَهُ وَ لَمْ يُخَالِطْهُ فِعَالُهُ يَا حَنَّانُ أَنْتَ الَّذِي وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَحْمَةً وَ عِلْماً يَا مَنَّانُ ذَا الْاِحْسَانِ قَدْ عَمَّ الْخَلاَئِقَ مِنْهُ يَا دَيَّانَ الْعِبَادِ كُلٌّ يَقُومُ خَاضِعاً لِرَهْبَتِهِ وَ رَغْبَتِهِ يَا خَالِقَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْاَرَضِينَ وَ كُلٌّ إِلَيْهِ مَعَادُهُ يَا رَحِيمَ كُلِّ صَرِيخٍ وَ مَكْرُوبٍ وَ غِيَاثَهُ وَ مَعَاذَهُ يَا تَامُّ فَلاَ تَصِفُ الْاَلْسِنَةُ كُنْهَ جَلاَلِ مُلْكِهِ وَ عِزِّهِ يَا مُبْدِئَ الْبَدَائِعِ لَمْ يَبْغِ فِي إِنْشَائِهَا عَوْناً مِنْ خَلْقِهِ يَا عَلاَّمَ الْغُيُوبِ فَلاَ يَئُودُهُ شَيْءٌ مِنْ حِفْظِهِ يَا حَلِيمُ ذَا الْاَنَاةِ فَلاَ يَعْدِلُهُ شَيْءٌ مِنْ خَلْقِهِ يَا مُعِيدَ مَا أَفْنَاهُ إِذَا بَرَزَ الْخَلاَئِقُ لِدَعْوَتِهِ مِنْ مَخَافَتِهِ يَا حَمِيدَ الْفِعَالِ ذَا الْمَنِّ عَلَى جَمِيعِ خَلْقِهِ بِلُطْفِهِ يَا عَزِيزُ الْمَنِيعُ الْغَالِبُ عَلَى أَمْرِهِ فَلاَ شَيْءَ يَعْدِلُهُ يَا قَاهِرُ ذَا الْبَطْشِ الشَّدِيدِ أَنْتَ الَّذِي لاَ يُطَاقُ انْتِقَامُهُ يَا قَرِيبُ الْمُتَعَالِي فَوْقَ كُلِّ شَيْءٍ عُلُوُّ ارْتِفَاعِهِ يَا مُذِلَّ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ بِقَهْرِ عَزِيزِ سُلْطَانِهِ يَا نُورَ كُلِّ شَيْءٍ وَ هُدَاهُ أَنْتَ الَّذِي فَلَقَ الظُّلُمَاتِ نُورُهُ يَا قُدُّوسُ الطَّاهِرُ مِنْ كُلِّ سُوءٍ فَلاَ شَيْءَ يُعَادِلُهُ مِنْ خَلْقِهِ يَا قَرِيبُ الْمُجِيبُ الْمُتَدَانِي دُونَ كُلِّ شَيْءٍ قُرْبُهُ يَا عَالِي الشَّامِخُ فَوْقَ كُلِّ شَيْءٍ عُلُوُّ ارْتِفَاعِهِ يَا مُبْدِئَ الْبَدَايَا وَ مُعِيدَهَا بَعْدَ فَنَائِهَا بِقُدْرَتِهِ يَا جَلِيلُ الْمُتَكَبِّرُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ فَالْعَدْلُ أَمْرُهُ وَ الصِّدْقُ قَوْلُهُ وَ وَعْدُهُ يَا مَحْمُودُ فَلاَ تَسْتَطِيعُ الْاَوْهَامُ كُلَّ شَأْنِهِ وَ مَجْدِهِ يَا كَرِيمَ الْعَفْوِ ذَا الْعَدْلِ أَنْتَ الَّذِي مَلاََ كُلَّ شَيْءٍ عَدْلُهُ يَا عَظِيمُ ذَا الثَّنَاءِ الْفَاخِرِ وَ ذَا الْعِزِّ وَ الْمَجْدِ وَ الْكِبْرِيَاءِ فَلاَ يَذِلُّ عِزُّهُ يَا مُجِيبُ فَلاَ تَنْطِقُ الْاَلْسِنَةُ بِكُلِّ آلاَئِهِ وَ ثَنَائِهِ وَ نَعْمَائِهِ أَسْأَلُكَ يَا غِيَاثِي عِنْدَ كُلِّ كُرْبَةٍ وَ يَا مُجِيبِي عِنْدَ كُلِّ دَعْوَةٍ وَ مَعَاذِي عِنْدَ كُلِّ شِدَّةٍ أَسْأَلُكَ اللَّهُمَّ يَا رَبِّ الصَّلاَةَ عَلَى نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ9 وَ أَمَاناً مِنْ عُقُوبَاتِ الدُّنْيَا وَ الاْخِرَةِ وَ أَنْ تَحْبِسَ عَنِّي أَبْصَارَ الظَّلَمَةِ الْمُرِيدِينَ بِيَ السُّوءَ وَ أَنْ تَصْرِفَ قُلُوبَهُمْ عَنْ شَرِّ مَا يُضْمِرُونَ إِلَى خَيْرِ مَا لاَ يَمْلِكُهُ غَيْرُكَ. اللَّهُمَّ هَذَا الدُّعَاءُ وَ مِنْكَ الْاِجَابَةُ وَ هَذَا الْحَمْدُ وَ عَلَيْكَ التُّكْلاَنُ وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ.
منزّهى تو نيست خدائى مگر تو اى پروردگار هر چيز و ارث برنده از هر چيز، اى خداى همه پرستيده شدگان كه بلند است بزرگى او، اى خداى ستايش كرده شده در همه كارهاى او، اى بخشنده هر چيز و رحم كننده بر او، اى زنده در هنگامى كه نيست زنده اى در هميشه بودن پادشاهى او و در باقى بودن او، اى بخود بر پاى پس نيست چيزى كه برطرف شود از آن علم خدا [پس برطرف نمى شود از چيزى علم او] و به تعب نمى انداز او را علم او، اى يگانه باقى كه اوّل هر چيز و آخر آن است، اى هميشه كه برطرف نمى شود و نيست زوالى براى پادشاهى او، اى بى نياز از غير آنكه باشد مانندى براى او و نيست چيزى مثل او، اى خلق كننده پس نيست چيزى همسر او و نيست مكانى [امكانى] براى تعريف او، اى بزرگ توئى آن كسى كه راه نمى يابند دلها براى تعريف كردن بزرگى او، اى خلق كننده نفسها بدون نمونه اى كه منتزع شود از غير او، اى پاكيزه و پاك از هر چرك و كثافت به سبب منزّه بودن او، اى كارگذار احاطه كننده مر آنچه آفريده است از بخشش هاى زيادتى احسان خود، اى پاك از هر ظلمى كه نيست خشنود از آن و داخل نشده است به آن ظلم كارهاى او، اى مهربان توئى آن كسى كه فرا گرفتهاى تو هر چيز را از روى رحمت و دانائى، اى بخشنده صاحب نيكوئى به تحقيق كه شامل است همه آفريدگان را بخشش او، اى جزا دهنده بندگان همه ايشان بپاى مى ايستند در حالى كه زارى كننده اند از جهت ترس از او، اى آفريدگار هر كس كه هست در آسمانها و زمين و همه ايشان به سوى اوست بازگشت آنها، اى رحم كننده هر فريادرس طلب كننده و اندوهناكى و فريادرس او و پناه او، اى آنكه تمام است در همه صفتها پس تعريف نمى تواند نمودن زبانها هيچ چيز از [كنه] بزرگى او را و پادشاهى او را و عزّت او را، اى تازه پديد آورنده تازهها نمىطلبد در آفريدن آنها مددكارى را از آفريدگان خود، اى بسيار داناى امرهاى پنهان پس سنگينى نمى كنند او را چيزى از نگاه داشتن او آن چيز را، اى بردبار صاحب مدارا پس همتائى و همسرى نمى كند او را چيزى از آفريدگان او، اى برگرداننده آنچه را كه برطرف كرده است آن را در وقتى كه ظاهر شوند آفريدگان براى خواندن او در قيامت از جهت ترس از عقوبت او، اى آنكه پسنديده است كارهاى او كه صاحب بخشش است بر همه آفريدگان خود به شفقت خود، اى صاحب عزّت و قوّت كه غلبه كننده است بر فرمان خود پس نيست چيزى كه برابرى كند و همتائى نمايد او را، اى قهركننده صاحب خشم بسيار سخت توئى آن كسى كه طاقت و قدرت ندارند مردمان عقوبت او را، اى نزديك بلند مرتبه اى كه بالاتر از همه چيزهاست بلندى او، اى خوار و ذليل كننده هر متكبّرى به سبب قهر غلبه پادشاهى خود، اى روشنى ده هر چيزى و راهنماى آن توئى آن كسى كه شكافته است تاريكي ها را روشنى آن، اى پاكيزه و پاك از هر بدى پس نيست چيزى كه غلبه نمايد او را از آفريدگان او، اى نزديك برآورنده حاجتها كه نزديك است نزد هر چيزى نزديكى او، اى بلند بسيار بلند كه بالاتر از هر چيزى است بلندى رفعت او، اى تازه پديد آورنده تازه ها و برگرداننده آنها پس از برطرف شدن آنها به توانائى خود، اى بزرگ صاحب بزرگى بر هر چيزى پس عدالت فرمان اوست و راستى وعده اوست، اى صاحب شرف پس قدرت ندارند وهم ها يافتن همه صفت ها و بزرگى و شرف او را، اى بخشنده درگذشتن از گناهان را، اى صاحب عدالت توئى آن كسى كه پر كرده است هر چيزى را عدالت او، اى بزرگ صاحب ستايش بلند و صاحب غلبه و شرف و بزرگوارى پس خوار نمى شود غلبه او، اى آنكه به تعجب مى آورد كارهاى او پس گويا نمى تواند شد زبانها به همه نعمت هاى او و ستايش او، اى فريادرس من نزد هر اندوهى و اى برآورنده حاجت من نزد هر خواندنى سؤال میكنم ترا خداوندا اى پروردگار من آنكه رحمت فرستى بر پيغمبر خود كه محمّد است رحمت فرستد خدا بر او و بر آل او و آنكه امان دهى مرا از عذاب هاى دنيا و آخرت و آنكه به بندى از من چشم هاى ستمكاران قصدكنندگان مرا به بدى و آنكه برگردانى دل ايشان را از شرّ آنچه در خاطر دارند ايشان به سوى بهترين آنچه مالك نيست آن را غير تو كسى خداوندا اين است حاجت من و از توست برآوردن آن و اين است نهايت سعى من و بر توست اعتماد و نيست حركتى و نه توانائى مگر به خداى بلند مرتبه بزرگ.
