- امام صادق علیه السلام: دعا کن و مگو که کار از کار گذشته است. زیرا دعا، عین عبادت است. خداوند می فرماید: «کسانی که از عبادت من گردن فرازی کنند؛ به زودی با خواری به دوزخ در می آیند.» و فرموده است: «مرا بخوانید تا پاسختان دهم.»
- امام صادق علیه السلام: خداوند به وسیله ی دعا آنچه را که می داند برای آن به درگاهش دعا می شود و او، آن را اجابت می نماید، دفع می کند و اگر بنده به آن دعا موفق نشده بود، هرآینه به او بلایی می رسید که ریشه اش را از زمین می کند.
- امام علی علیه السلام: دعا کلید های کامیابی و رمز های رستگاری است و بهترین دعا دعایی است که از سینه ی پاک و دلی پارسا برآید. مناجات مایه ی نجات است و اخلاص، مایه ی خلاص. پس هرگاه هراس و بی تابی بالا گرفت به خدا باید پناه جست.
- امام صادق علیه السلام: هرگاه به یکی از شما رقت قلب دست داد، دعا کند. زیرا قلب تا خالص نشود رقت نمی یابد.
- امام صادق علیه السلام: لقمان به فرزندش گفت: «...وقتی بر مرکب خویش سواری، به خواندن کتاب خدا بپرداز، وقتی سرگرم کار هستی تسبیح بگو، و هرگاه که تنها بودی به دعا مشغول شو.»
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود: به برکت وجود امامان از نسل توست که به امتم باران داده می شود و دعایشان مستجاب می شود، خداوند، بلا را از آنان برمیگرداند و رحمت، از آسمان فرود می آید.
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرگاه فردی از شما دعا می کند، تقاضاهای بزرگ بنماید؛ زیرا بر خداوند هیچ چیز بزرگ (سنگین) نمی آید.
- امام علی علیه السلام: دعا کردن را پنج موقع مغتنم شمارید: هنگام خواندن قرآن، هنگام اذان، هنگام بارش باران، هنگام برخورد دو صف برای شهادت و هنگام دعای ستمدیده. زیرا هیچ مانعی میان آن و عرش نیست.
- امام باقر علیه السلام می فرماید: خداوند از میان بندگان مومنش بنده ای را که بیشتر دعا کند دوست می دارد. پس بر شما باد دعا کردن در سحرگاهان تا طلوع خورشید؛ زیرا این، وقتی است که در آن درهای آسمان باز می شود و روزی ها تقسیم می شود و حاجت های بزرگ برآورده می گردد.
- امام صادق علیه السلام: جدم می فرمود:«در دعا کردن پیش دستی کنید؛ زیرا بنده، چنان چه اهل دعا باشد وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«صدایی آشناست!» و چنان چه اهل دعای بسیار نباشد، وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«تا به حال کجا بودی؟!»
- امام صادق علیه السلام: هرگاه حاجتی داشتی، وضو بگیر و دو رکعت نماز بخوان، سپس حمد و ثنای خدا را به جای بیاور و نعمت هایش را یاد کن، آنگاه دعایت اجابت می شود.
- امام صادق علیه السلام : هرکه شب را با وضو بخوابد، آن شب، بسترش مسجد اوست و اگر برخیزد و نماز بخواند و سپس به ذکر خدا بپردازد، هرچه از خدا بخواهد، به او عطا می فرماید.
-
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرکس دعایش را به همه ی مردان و زنان مومن تعمیم دهد، دعایش مستجاب می شود.
-
سپاس خداى را سزاست بر هر نعمتى كه بر من ارزانى داشته يا موجود مى باشد.
- پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله : دعا، كليد حاجت است و لقمههاى حلال، دندانه هاى آن كليدند.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : خداوند عزّوجل شرم میکند از بندهاش که با جماعت ، نماز بخواند و سپس حاجتش را از او بخواهد و برود و حاجتش را برآوده نسازد.
- امام صادق عليهالسلام : دعا، مخزن اجابت است، همچنان كه ابر مخزن باران است.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : ناتوانترین مردم كسی است كه از دعا كردن ناتوان باشد.
- پیامبر اکرم صلىاللهعليهوآله : ترک دعا گناه است.
دعای استجابت
دعاى استجابت
پیامبر اکرم صلىاللهعليهوآله فرمود: هر كس اين نام ها را بخواند، خدا دعاى او را مستجاب مى فرمايد. اگر اين نام ها بر صفحه هاى آهن خوانده شود، به اذن خدا آن آهن گداخته مى شود. سوگند به كسى كه مرا به حق به پيغمبرى فرستاده است، اگر كسى دچار تشنگى و گرسنگى شديد باشد و اين دعا را بخواند، گرسنگى و تشنگى او برطرف مى شود. سوگند به كسى كه مرا به حق پيغمبرى فرستاد است، اگر كسى آن را بر كوهى (كه ميان او و مقصدش قرار گرفته) بخواند، در كوه راهى پيدا شده و از آن بگذرد. سوگند به كسى كه مرا به حق به پيغمبرى فرستاده است، اگر اين دعا براى شفاى ديوانه اى خوانده شود، از ديوانگى رهايى يابد. اگر براى زنى كه زايمانش سخت شده خوانده شود، خداوند زايمان او را آسان گرداند. اگر اين دعا را بخواند در حالى كه خانه اش ميان شهرى باشد كه در حال سوختن است، منزل او نجات يافته و نخواهد سوخت. اگر چهل شب جمعه اين دعا را بخواند، خدا تمام گناهان او را بيامرزد... قسم به كسى كه مرا به حق به پيغمبرى برانگيخت، هيچ اندوهگينى آن را نمى خواند مگر اينكه خداوند به رحمتش غم او را در دنيا و آخرت برطرف فرمايد. سوگند به كسى كه به حق مرا به پيغمبرى برانگيخت، كسى كه مى خواهد بر فرمانرواى ستمگر وارد شود، اگر قبل از ملاقات وديدنش اين دعا را بخواند، خدا فرمانروا را فرمانبر او كرده و شرّش را كفايت مى فرمايد. و نام ها اين است:
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ يَا مَنِ احْتَجَبَ بِشُعَاعِ نُورِهِ عَنْ نَوَاظِرِ خَلْقِهِ يَا مَنْ تَسَرْبَلَ بِالْجَلاَلِ وَ الْعَظَمَةِ وَ اشْتَهَرَ بِالتَّجَبُّرِ فِي قُدْسِهِ يَا مَنْ تَعَالَى بِالْجَلاَلِ وَ الْكِبْرِيَاءِ فِي تَفَرُّدِ مَجْدِهِ يَا مَنِ انْقَادَتِ الاُْمُورُ بِأَزِمَّتِهَا طَوْعاً لاَِمْرِهِ يَا مَنْ قَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَ الاَْرَضُونَ مُجِيبَاتٌ لِدَعْوَتِهِ يَا مَنْ زَيَّنَ السَّمَاءَ بِالنُّجُومِ الطَّالِعَةِ وَ جَعَلَهَا هَادِيَةً لِخَلْقِهِ يَا مَنْ أَنَارَ الْقَمَرَ الْمُنِيرَ فِي سَوَادِ اللَّيْلِ الْمُظْلِمِ بِلُطْفِهِ يَا مَنْ أَنَارَ الشَّمْسَ الْمُنِيرَةَ وَ جَعَلَهَا مَعَاشاً لِخَلْقِهِ وَ جَعَلَهَا مُفَرِّقَةً بَيْنَ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ بِعَظَمَتِهِ يَا مَنِ اسْتَوْجَبَ الشُّكْرَ بِنَشْرِ سَحَائِبِ نِعَمِهِ، أَسْأَلُكَ بِمَعَاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِكَ وَ مُنْتَهَى الرَّحْمَةِ مِنْ كِتَابِكَ وَ بِكُلِّ اسْم هُوَ لَكَ سَمَّيْتَ بِهِ نَفْسَكَ أَوِ اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فِي عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ وَ بِكُلِّ اسْم هُوَ لَكَ أَنْزَلْتَهُ فِي كِتَابِكَ أَوْ أَثْبَتَّهُ فِي قُلُوبِ الصَّافِّينَ الْحَافِّينَ حَوْلَ عَرْشِكَ فَتَرَاجَعَتِ الْقُلُوبُ إِلَى الصُّدُورِ عَنِ الْبَيَانِ بِإِخْلاَصِ الْوَحْدَانِيَّةِ وَ تَحْقِيقِ الْفَرْدَانِيَّةِ مُقِرَّةً لَكَ بِالْعُبُودِيَّةِ وَ أَنَّكَ أَنْتَ اللهُ أَنْتَ اللهُ أَنْتَ اللهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، وَ أَسْأَلُكَ بِالاَْسْمَاءِ الَّتِي تَجَلَّيْتَ بِهَا لِلْكَلِيمِ عَلَى الْجَبَلِ الْعَظِيمِ فَلَمَّا بَدَا شُعَاعُ نُورِ الْحُجُبِ مِنْ بَهَاءِ الْعَظَمَةِ خَرَّتِ الْجِبَالُ مُتَدَكْدِكَةً لِعَظَمَتِكَ وَ جَلاَلِكَ وَ هَيْبَتِكَ وَ خَوْفاً مِنْ سَطْوَتِكَ رَاهِبَةً مِنْكَ فَلاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ فَلاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ فَلاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، وَ أَسْأَلُكَ بِالاِسْمِ الَّذِي فَتَقْتَ بِهِ رَتْقَ عَظِيمِ جُفُونِ عُيُونِ النَّاظِرِينَ الَّذِي بِهِ تَدْبِيرُ حِكْمَتِكَ وَ شَوَاهِدُ حُجَجِ أَنْبِيَائِكَ يَعْرِفُونَكَ بِفِطَنِ الْقُلُوبِ وَ أَنْتَ فِي غَوَامِضِ مُسَرَّاتِ سَرِيرَاتِ الْغُيُوبِ. أَسْأَلُكَ بِعِزَّةِ ذَلِكَ الاِسْمِ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد وَ أَنْ تَصْرِفَ عَنِّي جَمِيعَ الاْفَاتِ وَ الْعَاهَاتِ وَ الاَْعْرَاضِ وَ الاَْمْرَاضِ وَ الْخَطَايَا وَ الذُّنُوبِ وَ الشَّكِّ وَ الشِّرْكِ وَ الْكُفْرِ وَ النِّفَاقِ وَ الشِّقَاقِ وَ الْغَضَبِ وَ الْجَهْلِ وَ الْمَقْتِ وَ الضَّلاَلَةِ وَ الْعُسْرِ وَ الضِّيقِ وَ فَسَادِ الضَّمِيرِ وَ حُلُولِ النَّقِمَةِ وَ شَمَاتَةِ الاَْعْدَاءِ وَ غَلَبَةِ الرِّجَالِ إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعَاءِ لَطِيفٌ لِمَا تَشَاءُ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.
خداوندا، اى كه به سبب پرتو نور خود از نظر مخلوقاتش پنهان شده، اى كسى كه پيراهن جلالت و بزرگى را پوشيده و به جبروت و منزّه بودن (از نقص ها و عيب ها) شناخته شده، اى كسى كه بلند مرتبه است به سبب جلالت و بزرگوارى و شرف خود، اى كه همه چيز از فرمان او اطاعت نموده، اى كه آسمان ها و زمين ها به پاى ايستاده اند در حالى كه او را فرمانبردارند، اى كه آسمان را به ستاره هاى طلوع كننده زينت بخشيده و آنها را راهنماى مخلوقات گردانيده، اى كه ماه روشن را در سياهى شب تاريك به لطف خود روشن كرده، اى كسى كه آفتاب روشن را نورانى گردانيده و آن را سبب زندگانى (يا زمان تحصيل معاش) براى خلق خود گردانيده، آن را جداكننده ميان شب و روز به بزرگى خود قرار داده، اى كه به سبب گسترده نمودن ابرهاى نعمت زا، سزاوار شكر است، از تو به عزّتت و رفيع بودن عرش تو درخواست مى كنم، به رحمت هاى نوشته در كتاب تو، به هر نامى كه براى تو است و به آن خود را ناميده اى يا آن را در علم پنهان خود نهاده اى و به هر نامى كه براى توست كه آن را در كتاب خود نازل نموده اى يا در دل هاى صف كشندگان و طواف كنندگان دور عرشت نوشته اى، پس دل ها و سينه ها با اخلاص، يگانگى تو را اقرار كرده، بى همتايى تو را پذيرفته و بندگى تو را مى كنند ومى گويند: تو خدايى، تو خدايى، تو خدايى، نيست خدايى مگر تو، تو را به نام هايى مى خوانم كه آنها را براى موسى كليم الله بر كوه بزرگ ظاهر نموده اى، پس چون شعاع روشنى حجاب هاى تو از روشنى تو ظاهر شد، كوه ها از هم پاشيدند و جهت بزرگى و جلالت و ترس از قهر تو هموار گرديدند، نيست خدايى مگر تو، نيست خدايى جز تو، نيست خدايى مگر تو، تو را به نامى مى خوانم كه به بركت آن به هم چسبيده بودن شديد پلك چشم هاى نگاه كنندگان را گشوده اى، چنان نامى كه تدبير دانش تو و شاهد دليل هاى پيغمبران توست، ايشان تو را از راه زيركى دل هاى خود مى شناسند و حال آن كه حقيقت تو پوشيده و پنهان و نهان و مخفى است. به عزّت آن نام درخواست دارم كه رحمت فرستى بر محمّد و بر آل محمّد، بازدارى از من ] و خويشان و همه مردان مؤمن و زنان مؤمنه [آفت ها و بلاها و بيمارى ها و خطاها و گناهان را، نيز شك نمودن و شركورزيدن و كفر و عداوت و نفاق و گمراهى و نادانى، و بغض و غضب و پريشانى را، هم چنين تنگدستى و اعتقادات بد و وارد شدن عقوبت و سرزنش دشمنان و مسلّط شدن ديگران بر من را، كه تو شنواى دعايى، مهربانى آنچه كه خواهى و درود بفرست بر محمد و آل او، اى رحم كننده ترين رحم كنندگان. و نيست حركتى و توانايى مگر براى خداى بلند مرتبه بزرگ.