- امام صادق علیه السلام: دعا کن و مگو که کار از کار گذشته است. زیرا دعا، عین عبادت است. خداوند می فرماید: «کسانی که از عبادت من گردن فرازی کنند؛ به زودی با خواری به دوزخ در می آیند.» و فرموده است: «مرا بخوانید تا پاسختان دهم.»
- امام صادق علیه السلام: خداوند به وسیله ی دعا آنچه را که می داند برای آن به درگاهش دعا می شود و او، آن را اجابت می نماید، دفع می کند و اگر بنده به آن دعا موفق نشده بود، هرآینه به او بلایی می رسید که ریشه اش را از زمین می کند.
- امام علی علیه السلام: دعا کلید های کامیابی و رمز های رستگاری است و بهترین دعا دعایی است که از سینه ی پاک و دلی پارسا برآید. مناجات مایه ی نجات است و اخلاص، مایه ی خلاص. پس هرگاه هراس و بی تابی بالا گرفت به خدا باید پناه جست.
- امام صادق علیه السلام: هرگاه به یکی از شما رقت قلب دست داد، دعا کند. زیرا قلب تا خالص نشود رقت نمی یابد.
- امام صادق علیه السلام: لقمان به فرزندش گفت: «...وقتی بر مرکب خویش سواری، به خواندن کتاب خدا بپرداز، وقتی سرگرم کار هستی تسبیح بگو، و هرگاه که تنها بودی به دعا مشغول شو.»
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود: به برکت وجود امامان از نسل توست که به امتم باران داده می شود و دعایشان مستجاب می شود، خداوند، بلا را از آنان برمیگرداند و رحمت، از آسمان فرود می آید.
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرگاه فردی از شما دعا می کند، تقاضاهای بزرگ بنماید؛ زیرا بر خداوند هیچ چیز بزرگ (سنگین) نمی آید.
- امام علی علیه السلام: دعا کردن را پنج موقع مغتنم شمارید: هنگام خواندن قرآن، هنگام اذان، هنگام بارش باران، هنگام برخورد دو صف برای شهادت و هنگام دعای ستمدیده. زیرا هیچ مانعی میان آن و عرش نیست.
- امام باقر علیه السلام می فرماید: خداوند از میان بندگان مومنش بنده ای را که بیشتر دعا کند دوست می دارد. پس بر شما باد دعا کردن در سحرگاهان تا طلوع خورشید؛ زیرا این، وقتی است که در آن درهای آسمان باز می شود و روزی ها تقسیم می شود و حاجت های بزرگ برآورده می گردد.
- امام صادق علیه السلام: جدم می فرمود:«در دعا کردن پیش دستی کنید؛ زیرا بنده، چنان چه اهل دعا باشد وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«صدایی آشناست!» و چنان چه اهل دعای بسیار نباشد، وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«تا به حال کجا بودی؟!»
- امام صادق علیه السلام: هرگاه حاجتی داشتی، وضو بگیر و دو رکعت نماز بخوان، سپس حمد و ثنای خدا را به جای بیاور و نعمت هایش را یاد کن، آنگاه دعایت اجابت می شود.
- امام صادق علیه السلام : هرکه شب را با وضو بخوابد، آن شب، بسترش مسجد اوست و اگر برخیزد و نماز بخواند و سپس به ذکر خدا بپردازد، هرچه از خدا بخواهد، به او عطا می فرماید.
-
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرکس دعایش را به همه ی مردان و زنان مومن تعمیم دهد، دعایش مستجاب می شود.
-
سپاس خداى را سزاست بر هر نعمتى كه بر من ارزانى داشته يا موجود مى باشد.
- پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله : دعا، كليد حاجت است و لقمههاى حلال، دندانه هاى آن كليدند.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : خداوند عزّوجل شرم میکند از بندهاش که با جماعت ، نماز بخواند و سپس حاجتش را از او بخواهد و برود و حاجتش را برآوده نسازد.
- امام صادق عليه‌السلام : دعا، مخزن اجابت است، همچنان كه ابر مخزن باران است.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : ناتوانترین مردم كسی است كه از دعا كردن ناتوان باشد.
- پیامبر اکرم صلىاللهعليهوآله : ترک دعا گناه است.
دعای سوم: دعای آن حضرت بر حاملان عرش
دعای سوم
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عليه‌السلام فِي الصّلَاةِ عَلَى حَمَلَةِ الْعَرْشِ وَ كُلّ مَلَكٍ مُقَرّبٍ:
اللّهُمّ وَ حَمَلَةُ عَرْشِكَ الّذِينَ لَا يَفْتُرُونَ مِنْ تَسْبِيحِكَ، وَ لَا يَسْأَمُونَ مِنْ تَقْدِيسِكَ، وَ لَا يَسْتَحْسِرُونَ مِنْ عِبَادَتِكَ، وَ لَا يُؤْثِرُونَ التّقْصِيرَ عَلَى الْجِدّ فِي أَمْرِكَ، وَ لَا يَغْفُلُونَ عَنِ الْوَلَهِ إِلَيْكَ وَ إِسْرَافِيلُ صَاحِبُ الصّورِ، الشّاخِصُ الّذِي يَنْتَظِرُ مِنْكَ الْإِذْنَ، وَ حُلُولَ الْأَمْرِ، فَيُنَبّهُ بِالنّفْخَةِ صَرْعَى رَهَائِنِ الْقُبُورِ. وَ مِيكَائِيلُ ذُو الْجَاهِ عِنْدَكَ، وَ الْمَكَانِ الرّفِيعِ مِنْ طَاعَتِكَ. وَ جِبْرِيلُ الْأَمِينُ عَلَى وَحْيِكَ، الْمُطَاعُ فِي أَهْلِ سَمَاوَاتِكَ، الْمَكِينُ لَدَيْكَ، الْمُقَرّبُ عِنْدَكَ وَ الرّوحُ الّذِي هُوَ عَلَى مَلَائِكَةِ الْحُجُبِ. وَ الرّوحُ الّذِي هُوَ مِنْ أَمْرِكَ، فَصَلّ عَلَيْهِمْ، وَ عَلَى الْمَلَائِكَةِ الّذِينَ مِنْ دُونِهِمْ مِنْ سُكّانِ سَمَاوَاتِكَ، وَ أَهْلِ الْأَمَانَةِ عَلَى رِسَالَاتِكَ وَ الّذِينَ لَا تَدْخُلُهُمْ سَأْمَةٌ مِنْ دُءُوبٍ، وَ لَا إِعْيَاءٌ مِنْ لُغُوبٍ وَ لَا فُتُورٌ، وَ لَا تَشْغَلُهُمْ عَنْ تَسْبِيحِكَ الشّهَوَاتُ، وَ لَا يَقْطَعُهُمْ عَنْ تَعْظِيمِكَ سَهْوُ الْغَفَلَاتِ. الْخُشّعُ الْأَبْصَارِ فَلَا يَرُومُونَ النّظَرَ إِلَيْكَ، النّوَاكِسُ الْأَذْقَانِ، الّذِينَ قَدْ طَالَتْ رَغْبَتُهُمْ فِيمَا لَدَيْكَ، الْمُسْتَهْتَرُونَ بِذِكْرِ آلَائِكَ، وَ الْمُتَوَاضِعُونَ دُونَ عَظَمَتِكَ وَ جَلَالِ كِبْرِيَائِكَ وَ الّذِينَ يَقُولُونَ إِذَا نَظَرُوا إِلَى جَهَنّمَ تَزْفِرُ عَلَى أَهْلِ مَعْصِيَتِكَ سُبْحَانَكَ مَا عَبَدْنَاكَ حَقّ عِبَادَتِكَ. فَصَلّ عَلَيْهِمْ وَ عَلَى الرّوْحَانِيّينَ مِنْ مَلَائِكَتِكَ، وَ أَهْلِ الزّلْفَةِ عِنْدَكَ، وَ حُمّالِ الْغَيْبِ إِلَى رُسُلِكَ، وَ الْمُؤْتَمَنِينَ عَلَى وَحْيِكَ وَ قَبَائِلِ الْمَلَائِكَةِ الّذِينَ اخْتَصَصْتَهُمْ لِنَفْسِكَ، وَ أَغْنَيْتَهُمْ عَنِ الطّعَامِ وَ الشّرَابِ بِتَقْدِيسِكَ، وَ أَسْكَنْتَهُمْ بُطُونَ أَطْبَاقِ سَمَاوَاتِكَ. وَ الّذِينَ عَلَى أَرْجَائِهَا إِذَا نَزَلَ الْأَمْرُ بِتَمَامِ وَعْدِكَ وَ خُزّانِ الْمَطَرِ وَ زَوَاجِرِ السّحَابِ وَ الّذِي بِصَوْتِ زَجْرِهِ يُسْمَعُ زَجَلُ الرّعُودِ، وَ إِذَا سَبَحَتْ بِهِ حَفِيفَةُ السّحَابِ الْتَمَعَتْ صَوَاعِقُ الْبُرُوقِ. وَ مُشَيّعِي الثّلْجِ وَ الْبَرَدِ، وَ الْهَابِطِينَ مَعَ قَطْرِ الْمَطَرِ إِذَا نَزَلَ، وَ الْقُوّامِ عَلَى خَزَائِنِ الرّيَاحِ، وَ الْمُوَكّلِينَ بِالْجِبَالِ فَلَا تَزُولُ وَ الّذِينَ عَرّفْتَهُمْ مَثَاقِيلَ الْمِيَاهِ، وَ كَيْلَ مَا تَحْوِيهِ لَوَاعِجُ الْأَمْطَارِ وَ عَوَالِجُهَا وَ رُسُلِكَ مِنَ الْمَلَائِكَةِ إِلَى أَهْلِ الْأَرْضِ بِمَكْرُوهِ مَا يَنْزِلُ مِنَ الْبَلَاءِ وَ مَحْبُوبِ الرّخَاءِ وَ السّفَرَةِ الْكِرَامِ الْبَرَرَةِ، وَ الْحَفَظَةِ الْكِرَامِ الْكَاتِبِينَ، وَ مَلَكِ الْمَوْتِ وَ أَعْوَانِهِ، وَ مُنْكَرٍ وَ نَكِيرٍ، وَ رُومَانَ فَتّانِ الْقُبُورِ، وَ الطّائِفِينَ بِالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ، وَ مَالِكٍ، وَ الْخَزَنَةِ، وَ رِضْوَانَ، وَ سَدَنَةِ الْجِنَانِ. وَ الّذِينَ لَا يَعْصُونَ اللّهَ مَا أَمَرَهُمْ، وَ يَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ وَ الّذِينَ يَقُولُونَ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدّارِ وَ الزّبَانِيَةِ الّذِينَ إِذَا قِيلَ لَهُمْ خُذُوهُ فَغُلّوهُ ثُمّ الْجَحِيمَ صَلّوهُ ابْتَدَرُوهُ سِرَاعاً، وَ لَمْ يُنْظِرُوهُ. وَ مَنْ أَوْهَمْنَا ذِكْرَهُ، وَ لَمْ نَعْلَمْ مَكَانَهُ مِنْكَ، و بِأَيّ أَمْرٍ وَكّلْتَهُ. وَ سُكّانِ الْهَوَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ الْمَاءِ وَ مَنْ مِنْهُمْ عَلَى الْخَلْقِ فَصَلّ عَلَيْهِمْ يَومَ يَأْتِي كُلّ نَفْسٍ مَعَهَا سَائِقٌ وَ شَهِيدٌ وَ صَلّ عَلَيْهِمْ صَلَاةً تَزِيدُهُمْ كَرَامَةً عَلَى كَرَامَتِهِمْ وَ طَهَارَةً عَلَى طَهَارَتِهِمْ اللّهُمّ وَ إِذَا صَلّيْتَ عَلَى مَلَائِكَتِكَ وَ رُسُلِكَ وَ بَلّغْتَهُمْ صَلَاتَنَا عَلَيْهِمْ فَصَلّ عَلَيْنَا بِمَا فَتَحْتَ لَنَا مِنْ حُسْنِ الْقَوْلِ فِيهِمْ، إِنّكَ جَوَادٌ كَرِيمٌ.
نيايش در طلب رحمت بر حمله عرش و بر هر فرشته مقرب
خدايا و امّا، حمله عرشت که از تسبيح تو سست نمي‌شوند، و از تقديست ملول نمي‌گردند و از عبادتت وا نمي‌مانند، و در مقام امر تو کوتاهي را بر کوشش نمي‌گزينند و از شدت اشتياق به قرب تو غافل نمي‌شوند و اسرافيل صاحب صور که «چشم بر حکم و گوش بر فرمان» در انتظار صدور دستور و حلول امر تو است تا به دميدن در صور در افتادگان به زندان قبور را از خواب مرگ بيدار کند و ميکائيل که نزد تو صاحب جاه و از طاعت تو بلند جايگاه است و جبرئيل امين وحيت که فرمانروا در ميان اهل آسمان‌هاست و صاحب منزلت در پيشگاهت و مقرّب درگاهت و بر آن روح که بر فرشتگان پرده‌دار حرم کبريايي‌ات گمارده است. آن روح که از عالم امر تو است، پس بر همگي ايشان رحمت فرست، همچنين بر فرشتگاني که پايين‌تر از ايشانند از ساکنان آسمان‌هايت، و اهل امانت بر پيام‌هايت و آن فرشتگان که از کوشش ملول نمي‌شوند، و از هيچ تعبي واماندگي و سستي نمي‌گيرند، و هوس‌ها ايشان را از تسبيح تو باز نمي‌دارد و سهوي که ناشي از غفلت‌ها است، رشته تعظيم‌شان را در پيشگاه تو نمي‌گسلد، چشم خشوع فرو بستگاني که تمناي نگريستن به نور جمال تو در ضميرشان نمي‌گذرد و سر تعظيم به زير افکندگاني که آتش شوق‌شان به کمال معرفت و زلال محبّت نمي‌افسرد، آنان که سودازدگان ياد عطاياي تواند و خاضع و راکع در برابر عظمت شکوه کبرياي تواند و بر آن فرشتگان که چون دوزخ را بر گنهکاران خروشان بينند همي‌گويند: «منزهي تو (اي خدا) ما تو را چنان که سزاوار عبادت تو است عبادت نکرديم».
پس رحمت فرست بر ايشان و رحمت‌گستران از فرشتگانت، و اهل قرب و منزلت در پيشگاهت و حاملين پيام غيب به سوي پيغمبرانت، و امناء بر وحيت، و بر آن قبايل از فرشتگان که ايشان را به خود اختصاص بخشيده‌اي و به وسيله تسبيح و تقديس خود از خوردني و آشاميدني بي‌نياز کرده‌اي و در اندرون طبقات آسمان‌هايت جاي داده‌اي، و بر آن فرشتگان که چون فرمان به انجام وعده‌ات به قيام رستاخيز صادر شود بر اطراف آسمان‌ها گماشته شوند و بر خزانه‌داران باران و رانندگان ابر و بر آن فرشته‌اي که از صداي زجرش بانگ رعدها شنيده شود، و چون ابر خروشان به وسيله او به شنا درآيد شعله‌هاي برق‌ها بدرخشد، و بر فرشتگاني که دانه‌هاي برف تگرگ را بدرقه مي‌کنند، و فرشتگاني با قطره‌هاي باران فرود مي‌آيند، و فرشتگاني که وکيل‌اند بر خزانه باد و فرشتگاني که بر کوه‌ها گماشته شده‌اند تا از جاي در نروند، و فرشتگاني که مقدار وزن آب‌ها وکيل باران‌هاي سخت و رگبارهاي متراکم را به ايشان شناسانده‌اي و فرستادگان از فرشتگانت که با محنت بلاي ناگوار يا نعمت دلپسند سرشار به اهل زمين فرود مي‌آيند و بر سفيران بزرگوار نيکوکار، از فرشتگان پروردگار و پاسداران عالي‌قدر و نويسندگان اعمال ابرار و فجار و بر فرشته مرگ و يارانش و بر منکر و نکير و بر «رومان» آزمايش کننده اهل قبور و بر طواف کنندگان بيت المعمور و بر مالک و خازنان دوزخ، و بر رضوان و کليد‌داران بهشت، و بر فرشتگاني که مأمور آتش‌اند و خدا را در آنچه به ايشان فرمان دهد نافرماني نمي‌کنند، و مأموريت خود را انجام مي‌دهند و بر فرشتگاني که به اهل بهشت مي‌گويند: «درود بر شما باد در برابر آنکه صبر کرديد پس اينک بهشت نيکو سرانجامي است» و بر فرشتگان پاسباني که چون به ايشان گفته شود که: «او را بگيريد و در غل کشيد و به دوزخ در افکنيد» شتابان به سوي دوزخ رومي‌آورند و گنهکار را مهلت نمي‌دهند و بر هر فرشته‌اي که نام او را از شمار انداختيم، و منزلت و مقامش را نزد تو و مأموريتي را که به او محوّل فرموده‌اي ندانستيم. و بر فرشتگان ساکن هوا و زمين و آب. و بر هر فرشته‌اي که بر خلق گماشته‌اي پس بر همگي ايشان رحمت فرست آن روز که هر کسي در حالتي به عرصه قيامت مي‌آيد که راننده‌اي و گواهي با او است. و رحمت فرست بر ايشان که کرامتي بر کرامت و پاکيزگي بر پاکيزگي‌شان بيفزايد.خدايا و چون بر فرشتگان و فرستادگانت رحمت فرستي و درود ما را به ايشان رساني پس به سبب آنکه ما را به ذکر خير ايشان توفيق داده‌اي بر ما نيز رحمت فرست. زيرا که تو بخشايش‌گر و کريمي.
