- امام صادق علیه السلام: دعا کن و مگو که کار از کار گذشته است. زیرا دعا، عین عبادت است. خداوند می فرماید: «کسانی که از عبادت من گردن فرازی کنند؛ به زودی با خواری به دوزخ در می آیند.» و فرموده است: «مرا بخوانید تا پاسختان دهم.»
- امام صادق علیه السلام: خداوند به وسیله ی دعا آنچه را که می داند برای آن به درگاهش دعا می شود و او، آن را اجابت می نماید، دفع می کند و اگر بنده به آن دعا موفق نشده بود، هرآینه به او بلایی می رسید که ریشه اش را از زمین می کند.
- امام علی علیه السلام: دعا کلید های کامیابی و رمز های رستگاری است و بهترین دعا دعایی است که از سینه ی پاک و دلی پارسا برآید. مناجات مایه ی نجات است و اخلاص، مایه ی خلاص. پس هرگاه هراس و بی تابی بالا گرفت به خدا باید پناه جست.
- امام صادق علیه السلام: هرگاه به یکی از شما رقت قلب دست داد، دعا کند. زیرا قلب تا خالص نشود رقت نمی یابد.
- امام صادق علیه السلام: لقمان به فرزندش گفت: «...وقتی بر مرکب خویش سواری، به خواندن کتاب خدا بپرداز، وقتی سرگرم کار هستی تسبیح بگو، و هرگاه که تنها بودی به دعا مشغول شو.»
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود: به برکت وجود امامان از نسل توست که به امتم باران داده می شود و دعایشان مستجاب می شود، خداوند، بلا را از آنان برمیگرداند و رحمت، از آسمان فرود می آید.
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرگاه فردی از شما دعا می کند، تقاضاهای بزرگ بنماید؛ زیرا بر خداوند هیچ چیز بزرگ (سنگین) نمی آید.
- امام علی علیه السلام: دعا کردن را پنج موقع مغتنم شمارید: هنگام خواندن قرآن، هنگام اذان، هنگام بارش باران، هنگام برخورد دو صف برای شهادت و هنگام دعای ستمدیده. زیرا هیچ مانعی میان آن و عرش نیست.
- امام باقر علیه السلام می فرماید: خداوند از میان بندگان مومنش بنده ای را که بیشتر دعا کند دوست می دارد. پس بر شما باد دعا کردن در سحرگاهان تا طلوع خورشید؛ زیرا این، وقتی است که در آن درهای آسمان باز می شود و روزی ها تقسیم می شود و حاجت های بزرگ برآورده می گردد.
- امام صادق علیه السلام: جدم می فرمود:«در دعا کردن پیش دستی کنید؛ زیرا بنده، چنان چه اهل دعا باشد وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«صدایی آشناست!» و چنان چه اهل دعای بسیار نباشد، وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«تا به حال کجا بودی؟!»
- امام صادق علیه السلام: هرگاه حاجتی داشتی، وضو بگیر و دو رکعت نماز بخوان، سپس حمد و ثنای خدا را به جای بیاور و نعمت هایش را یاد کن، آنگاه دعایت اجابت می شود.
- امام صادق علیه السلام : هرکه شب را با وضو بخوابد، آن شب، بسترش مسجد اوست و اگر برخیزد و نماز بخواند و سپس به ذکر خدا بپردازد، هرچه از خدا بخواهد، به او عطا می فرماید.
-
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرکس دعایش را به همه ی مردان و زنان مومن تعمیم دهد، دعایش مستجاب می شود.
-
سپاس خداى را سزاست بر هر نعمتى كه بر من ارزانى داشته يا موجود مى باشد.
- پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله : دعا، كليد حاجت است و لقمههاى حلال، دندانه هاى آن كليدند.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : خداوند عزّوجل شرم میکند از بندهاش که با جماعت ، نماز بخواند و سپس حاجتش را از او بخواهد و برود و حاجتش را برآوده نسازد.
- امام صادق عليهالسلام : دعا، مخزن اجابت است، همچنان كه ابر مخزن باران است.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : ناتوانترین مردم كسی است كه از دعا كردن ناتوان باشد.
- پیامبر اکرم صلىاللهعليهوآله : ترک دعا گناه است.
داستان آزمایش الهی فرعون با دعا و نیایش
داستان آزمایش الهی فرعون با دعا و نیایش
گاهی استجابت دعا یک آزمایش الهی است.
ای که چندین به هنرمندی خود مغروری / وای اگر با تو گذارند دمی کار تو را
«فإذا مسّ الإنسان ضرّ دعانا ثم إذا خوّلناه نعمة منّا قال إنّما اوتيته علی علم بل هي فتنة و لکن أکثرهم لايعلمون.» چون انسان را سختی و نیاز در رسد ما را می خواند پس چون او را مال و ثروت از نزد خود، به طریق تفضل بخشیدیدم، گوید: جز این نیست که مرا این نعمتها، به دانشی که داشته ام از کفایت و سیاست و کیاست، داده شده است و یا خدای دانسته که من مستحق این نعمت هایم. نه چنین است که می گوید؛ آن نعمت ها مر او را آزمایش است، تا ظاهر گردد که سپاس گزار است، یا کفران کننده، و لیکن بسیاری از آنان نمی دانند.
حواریون حضرت مسیح عليهالسلام از وی تقاضا کردند که از خدای تعالی بخواهد که برای آنان مائده ی آسمانی و سفره پر خورش نازل گردد. حضرت مسیح عليهالسلام دعا کرد، مائده نزول یافت، و تا چهل روز از آن تناول کردند. پس از چهل روز فرمان رسید که توانگران از آن مائده نخورند. آنان به شک افتاده، ناسپاسی کردند. پس سیصد و سی تن مسخ گشته بعد از سه روز هلاک شدند. خدای تعالی از داستان آن ها خبر می دهد تا اهل بصیرت متنبه شده، عبرت گیرند:
«اذا قال الحواریون یا عیسی بن مریم... قال إنّی منزلها علیکم.»
مولوی گوید:
گر تو نقدی یافتی مگشا دهان / هست در ره سنگهای امتحان
گفت یزدان از ولادت تا به حین / یفتنون کل عام مرتین
امتحان بر امتحان است ای پدر / هین به کمتر امتحان خود را مخر
بلعم باعور و ابلیس لعین / ز امتحان آخرین گشته مهین
زان که بودند ایمن از مکر خدا / کامتحانها رفت اندر ما مضی
عاقبت رسوایی آمد حالشان / هم شنیده باشی از احوالشان
در علل الشرایع آورده است: در زمان فرعون رود نیل فرو نشست. مصریان نزد او آمده که آب رود را به جریان اندازد. فرعون گفت: من از شما خشنود نیستم. رفت و آمد آنها تکرار شد، چهارمین بار گفتند: فرعون حیوانات ما می میرد، اگر رود را جاری نسازی بر خود خدای دیگری انتخاب خواهیم کرد.
فرعون گفت: تمام شما در بیابان جمع شوید. خودش نیز با آنها بیرون شد، ولی در جایی که او را نمی دیدند. صورت بر خاک نهاد و شروع به گریه و زاری نموده، می گفت: پروردگارا مانند بنده ای ذلیل که به سوی آقای خود بیاید، در پیشگاه تو آمده ام. می دانم کسی جز تو قدرت ندارد رود نیل را به جریان آورد.
رود نیل به طور بی سابقه ای جاری شد. فرعون به مصریان گفت: من رود را جاری ساختم. همه به سجده افتاده، مراسم پرستش را تجدید نمودند.
جبرئیل به صورت مردی نزد فرعون آمده گفت: پادشاها! بنده ای دارم که او را بر سایر بندگان خود امتیاز داده ام. ولی آن بنده نافرمانی من می کند. کیفر چنین بنده ای چیست؟
فرعون گفت: بسیار بنده ی ناپسندیده ای است. اگر در اختیار من باشد او را در دریا غرق خواهم ساخت.
گفت: اگر باید چنین کیفر شود قضاوت خود را برایم مرقوم دارید.
فرعون نوشت: سزای بنده ای که با مولای خود مخالفت کند فقط غرق نمودن در دریاست.
جبرئیل گفت: خوب است. این نامه را با مهر خود ممهور سازید.
فرعون نوشته را مهر زد. آنگاه خدای تعالی اراده فرمود که فرعون و فرعونیان را غرق نماید. جبرئیل عليهالسلام همان نامه را به نظر رساند و گفت: اینک قضاوتی که درباره خود کرده ای، انجام می گردد!
منبع: آیین نیایش - ابراهیم غفاری