- امام صادق علیه السلام: دعا کن و مگو که کار از کار گذشته است. زیرا دعا، عین عبادت است. خداوند می فرماید: «کسانی که از عبادت من گردن فرازی کنند؛ به زودی با خواری به دوزخ در می آیند.» و فرموده است: «مرا بخوانید تا پاسختان دهم.»
- امام صادق علیه السلام: خداوند به وسیله ی دعا آنچه را که می داند برای آن به درگاهش دعا می شود و او، آن را اجابت می نماید، دفع می کند و اگر بنده به آن دعا موفق نشده بود، هرآینه به او بلایی می رسید که ریشه اش را از زمین می کند.
- امام علی علیه السلام: دعا کلید های کامیابی و رمز های رستگاری است و بهترین دعا دعایی است که از سینه ی پاک و دلی پارسا برآید. مناجات مایه ی نجات است و اخلاص، مایه ی خلاص. پس هرگاه هراس و بی تابی بالا گرفت به خدا باید پناه جست.
- امام صادق علیه السلام: هرگاه به یکی از شما رقت قلب دست داد، دعا کند. زیرا قلب تا خالص نشود رقت نمی یابد.
- امام صادق علیه السلام: لقمان به فرزندش گفت: «...وقتی بر مرکب خویش سواری، به خواندن کتاب خدا بپرداز، وقتی سرگرم کار هستی تسبیح بگو، و هرگاه که تنها بودی به دعا مشغول شو.»
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود: به برکت وجود امامان از نسل توست که به امتم باران داده می شود و دعایشان مستجاب می شود، خداوند، بلا را از آنان برمیگرداند و رحمت، از آسمان فرود می آید.
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرگاه فردی از شما دعا می کند، تقاضاهای بزرگ بنماید؛ زیرا بر خداوند هیچ چیز بزرگ (سنگین) نمی آید.
- امام علی علیه السلام: دعا کردن را پنج موقع مغتنم شمارید: هنگام خواندن قرآن، هنگام اذان، هنگام بارش باران، هنگام برخورد دو صف برای شهادت و هنگام دعای ستمدیده. زیرا هیچ مانعی میان آن و عرش نیست.
- امام باقر علیه السلام می فرماید: خداوند از میان بندگان مومنش بنده ای را که بیشتر دعا کند دوست می دارد. پس بر شما باد دعا کردن در سحرگاهان تا طلوع خورشید؛ زیرا این، وقتی است که در آن درهای آسمان باز می شود و روزی ها تقسیم می شود و حاجت های بزرگ برآورده می گردد.
- امام صادق علیه السلام: جدم می فرمود:«در دعا کردن پیش دستی کنید؛ زیرا بنده، چنان چه اهل دعا باشد وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«صدایی آشناست!» و چنان چه اهل دعای بسیار نباشد، وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«تا به حال کجا بودی؟!»
- امام صادق علیه السلام: هرگاه حاجتی داشتی، وضو بگیر و دو رکعت نماز بخوان، سپس حمد و ثنای خدا را به جای بیاور و نعمت هایش را یاد کن، آنگاه دعایت اجابت می شود.
- امام صادق علیه السلام : هرکه شب را با وضو بخوابد، آن شب، بسترش مسجد اوست و اگر برخیزد و نماز بخواند و سپس به ذکر خدا بپردازد، هرچه از خدا بخواهد، به او عطا می فرماید.
-
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرکس دعایش را به همه ی مردان و زنان مومن تعمیم دهد، دعایش مستجاب می شود.
-
سپاس خداى را سزاست بر هر نعمتى كه بر من ارزانى داشته يا موجود مى باشد.
- پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله : دعا، كليد حاجت است و لقمههاى حلال، دندانه هاى آن كليدند.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : خداوند عزّوجل شرم میکند از بندهاش که با جماعت ، نماز بخواند و سپس حاجتش را از او بخواهد و برود و حاجتش را برآوده نسازد.
- امام صادق عليه‌السلام : دعا، مخزن اجابت است، همچنان كه ابر مخزن باران است.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : ناتوانترین مردم كسی است كه از دعا كردن ناتوان باشد.
- پیامبر اکرم صلىاللهعليهوآله : ترک دعا گناه است.
دعای پنجم: دعای آن حضرت برای خود و نزدیکانش
دعای پنجم
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عليه‌السلام لِنَفْسِهِ و لِأَهْلِ وَلَايَتِهِ:
يَا مَنْ لَا تَنْقَضِي عَجَائِبُ عَظَمَتِهِ، صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ احْجُبْنَا عَنِ الْإِلْحَادِ فِي عَظَمَتِكَ وَ يَا مَنْ لَا تَنْتَهِي مُدّةُ مُلْكِهِ، صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَعْتِقْ رِقَابَنَا مِنْ نَقِمَتِكَ. وَ يَا مَنْ لَا تَفْنَى خَزَائِنُ رَحْمَتِهِ، صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ وَ اجْعَلْ لَنَا نَصِيباً فِي رَحْمَتِكَ. وَ يَا مَنْ تَنْقَطِعُ دُونَ رُؤْيَتِهِ الْأَبْصَارُ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَدْنِنَا إِلَى قُرْبِكَ وَ يَا مَنْ تَصْغُرُ عِنْدَ خَطَرِهِ الْأَخْطَارُ، صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ كَرّمْنَا عَلَيْكَ. وَ يَا مَنْ تَظْهَرُ عِنْدَهُ بَوَاطِنُ الْأَخْبَارِ، صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ لَا تَفْضَحْنَا لَدَيْكَ. اللّهُمّ أَغْنِنَا عَنْ هِبَةِ الْوَهّابِينَ بِهِبَتِكَ، وَ اكْفِنَا وَحْشَةَ الْقَاطِعِينَ بِصِلَتِكَ حَتّى لَا نَرْغَبَ إِلَى أَحَدٍ مَعَ بَذْلِكَ، وَ لَا نَسْتَوْحِشَ مِنْ أَحَدٍ مَعَ فَضْلِكَ. اللّهُمّ فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ كِدْ لَنَا وَ لَا تَكِدْ عَلَيْنَا، وَ امْكُرْ لَنَا وَ لَا تَمْكُرْ بِنَا، وَ أَدِلْ لَنَا وَ لَا تُدِلْ مِنّا. اللّهُمّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ قِنَا مِنْكَ، وَ احْفَظْنَا بِكَ، وَ اهْدِنَا إِلَيْكَ، وَ لَا تُبَاعِدْنَا عَنْكَ إِنّ مَنْ تَقِهِ يَسْلَمْ وَ مَنْ تَهْدِهِ يَعْلَمْ، وَ مَنْ تُقَرّبْهُ إِلَيْكَ يَغْنَمْ. اللّهُمّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ اكْفِنَا حَدّ نَوَائِبِ الزّمَانِ، وَ شَرّ مَصَايِدِ الشّيْطَانِ، وَ مَرَارَةَ صَوْلَةِ السّلْطَانِ. اللّهُمّ إِنّمَا يَكْتَفِي الْمُكْتَفُونَ بِفَضْلِ قُوّتِكَ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ اكْفِنَا، وَ إِنّمَا يُعْطِي الْمُعْطُونَ مِنْ فَضْلِ جِدَتِكَ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَعْطِنَا، وَ إِنّمَا يَهْتَدِي الْمُهْتَدُونَ بِنُورِ وَجْهِكَ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ اهْدِنَا. اللّهُمّ إِنّكَ مَنْ وَاَلَيْتَ لَمْ يَضْرُرْهُ خِذْلَانُ الْخَاذِلِينَ، وَ مَنْ أَعْطَيْتَ لَمْ يَنْقُصْهُ مَنْعُ الْمَانِعِينَ، وَ مَنْ هَدَيْتَ لَمْ يُغْوِهِ إِضْلَالُ الْمُضِلّينَ فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ امْنَعْنَا بِعِزّكَ مِنْ عِبَادِكَ، وَ أَغْنِنَا عَنْ غَيْرِكَ بِإِرْفَادِكَ، وَ اسْلُكْ بِنَا سَبِيلَ الْحَقّ بِإِرْشَادِكَ. اللّهُمّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ سَلَامَةَ قُلُوبِنَا فِي ذِكْرِ عَظَمَتِكَ، وَ فَرَاغَ أَبْدَانِنَا فِي شُكْرِ نِعْمَتِكَ، وَ انْطِلَاقَ أَلْسِنَتِنَا فِي وَصْفِ مِنّتِكَ. اللّهُمّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْنَا مِنْ دُعَاتِكَ الدّاعِينَ إِلَيْكَ، وَ هُدَاتِكَ الدّالّينَ عَلَيْكَ، وَ مِنْ خَاصّتِكَ الْخَاصّينَ لَدَيْكَ، يَا أَرْحَمَ الرّاحِمِينَ.
نيايش در باره خود و دوستانش
اي کسي که شگفتي‌هاي عظمتت پايان نمي‌پذيرد بر محمّد و آلش رحمت فرست و ما را از جدال در عظمت بازدار. و اي کسي که مدت پادشاهي‌ات به آخر نمي‌رسد، بر محمّد و آلش رحمت فرست. و گردن‌هاي ما را از بند عقاب خود آزاد ساز. و اي کسي که خزانه‌هاي رحمتت فنا نمي‌پذيرد بر محمّد و آلش رحمت فرست و براي ما در رحمت خود بهره‌اي بر قرار کن. و اي کسي که ديدگان از ديدنت فرو مي‌مانند، بر محمّد و آلش رحمت فرست، و ما را به ساحت قرب خود نزديک ساز. و اي کسي که در برابر قدر و منزلتت قدرها و منزلت‌ها خوار و بي‌مقدار است، بر محمّد و آلش رحمت فرست و ما را نزد خود گرامي دار. و اي کسي که اسرار اخبار در نظرت آشکار است، بر محمّد و آلش رحمت فرست، و ما را نزد خود رسوا مساز.خدايا به برکت بخشش خود ما را از بخشش بخشندگان بي‌نياز فرما، و با پيوستن خود ما را از وحشت کساني که از ما مي‌برند نگهدار. تا با وجود بخشش تو به در ديگري روي نياوريم و با وجود احسان تو از احدي نهراسيم. خدايا پس بر محمّد و آلش رحمت فرست، و به نفع ما تدبير فرماي و بر ضرر ما تدبير منماي، و مکر خود را درباره دشمنان ما قرار داده و متوجّه ما مساز و ما را پيروزي ده و ديگران را بر ما پيروز مگردان.خدايا بر محمّد و آلش رحمت فرست، و ما را از خشم خود نگاه‌دار و به لطف خود حفظ کن و به سوي خود رهبري نما و از خود دور مگردان. زيرا هر که را که تو نگاه داري سالم مي‌ماند، و هر که را که تو هدايت کني دانا مي‌شود و هر که را تو مقرّب سازي غنيمت مي‌برد.خدايا بر محمّد و آلش رحمت فرست، و ما را از تندي و سختي مصائب روزگار و شرّ دام‌هاي شيطان و تلخي قهر سلطان نگاه‌دار.خدايا همانا که بي‌نيازان به فضل قوت تو بي‌نياز مي‌شوند، پس بر محمّد و آلش رحمت فرست و ما را بي‌نياز کن، و همانا که عطا‌کنندگان از مازاد عطاي تو مي‌بخشند، پس بر محمّد و آلش رحمت فرست و دست عطا به جانب ما بگشاي. و همانا که راه يافتگان در پرتو نور ذات تو راه مي‌يابند، پس بر محمّد و آلش رحمت فرست و ما را رهبري نماي . خدايا هرکه را تو ياري دهي خوار ساختن خوارکنندگان به او زيان نرساند و هر که را تو عطا کني امساک ممسّکان از او نکاهد. و هر که را تو هدايت کني گمراه ساختن گمراه کنندگان از راه نبرد. پس بر محمّد و آلش رحمت فرست. و ما را به قوت خود از شرّ بندگانت بازدار، و به عطاي خويش از غير خود بي‌نياز فرماي و در پرتو ارشاد خود به راه حق رهسپار‌ساز.خدايا بر محمّد و آلش رحمت فرست، و سلامت دل‌هاي ما را در يادکردن عظمت خود و آسايش بدن‌هامان را در شکر نعمت خود و چرب‌زباني‌مان را در توصيف عطاي خود قرار ده.خدايا بر محمّد و آلش رحمت فرست، و ما را از دعوت کنندگانت که به سوي تو دلالت مي‌کنند و از خاصّانت که نزد تو اختصاص يافته‌اند قرار ده، اي مهربان‌ترين مهربانان.
