- امام صادق علیه السلام: دعا کن و مگو که کار از کار گذشته است. زیرا دعا، عین عبادت است. خداوند می فرماید: «کسانی که از عبادت من گردن فرازی کنند؛ به زودی با خواری به دوزخ در می آیند.» و فرموده است: «مرا بخوانید تا پاسختان دهم.»
- امام صادق علیه السلام: خداوند به وسیله ی دعا آنچه را که می داند برای آن به درگاهش دعا می شود و او، آن را اجابت می نماید، دفع می کند و اگر بنده به آن دعا موفق نشده بود، هرآینه به او بلایی می رسید که ریشه اش را از زمین می کند.
- امام علی علیه السلام: دعا کلید های کامیابی و رمز های رستگاری است و بهترین دعا دعایی است که از سینه ی پاک و دلی پارسا برآید. مناجات مایه ی نجات است و اخلاص، مایه ی خلاص. پس هرگاه هراس و بی تابی بالا گرفت به خدا باید پناه جست.
- امام صادق علیه السلام: هرگاه به یکی از شما رقت قلب دست داد، دعا کند. زیرا قلب تا خالص نشود رقت نمی یابد.
- امام صادق علیه السلام: لقمان به فرزندش گفت: «...وقتی بر مرکب خویش سواری، به خواندن کتاب خدا بپرداز، وقتی سرگرم کار هستی تسبیح بگو، و هرگاه که تنها بودی به دعا مشغول شو.»
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود: به برکت وجود امامان از نسل توست که به امتم باران داده می شود و دعایشان مستجاب می شود، خداوند، بلا را از آنان برمیگرداند و رحمت، از آسمان فرود می آید.
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرگاه فردی از شما دعا می کند، تقاضاهای بزرگ بنماید؛ زیرا بر خداوند هیچ چیز بزرگ (سنگین) نمی آید.
- امام علی علیه السلام: دعا کردن را پنج موقع مغتنم شمارید: هنگام خواندن قرآن، هنگام اذان، هنگام بارش باران، هنگام برخورد دو صف برای شهادت و هنگام دعای ستمدیده. زیرا هیچ مانعی میان آن و عرش نیست.
- امام باقر علیه السلام می فرماید: خداوند از میان بندگان مومنش بنده ای را که بیشتر دعا کند دوست می دارد. پس بر شما باد دعا کردن در سحرگاهان تا طلوع خورشید؛ زیرا این، وقتی است که در آن درهای آسمان باز می شود و روزی ها تقسیم می شود و حاجت های بزرگ برآورده می گردد.
- امام صادق علیه السلام: جدم می فرمود:«در دعا کردن پیش دستی کنید؛ زیرا بنده، چنان چه اهل دعا باشد وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«صدایی آشناست!» و چنان چه اهل دعای بسیار نباشد، وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«تا به حال کجا بودی؟!»
- امام صادق علیه السلام: هرگاه حاجتی داشتی، وضو بگیر و دو رکعت نماز بخوان، سپس حمد و ثنای خدا را به جای بیاور و نعمت هایش را یاد کن، آنگاه دعایت اجابت می شود.
- امام صادق علیه السلام : هرکه شب را با وضو بخوابد، آن شب، بسترش مسجد اوست و اگر برخیزد و نماز بخواند و سپس به ذکر خدا بپردازد، هرچه از خدا بخواهد، به او عطا می فرماید.
-
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرکس دعایش را به همه ی مردان و زنان مومن تعمیم دهد، دعایش مستجاب می شود.
-
سپاس خداى را سزاست بر هر نعمتى كه بر من ارزانى داشته يا موجود مى باشد.
- پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله : دعا، كليد حاجت است و لقمههاى حلال، دندانه هاى آن كليدند.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : خداوند عزّوجل شرم میکند از بندهاش که با جماعت ، نماز بخواند و سپس حاجتش را از او بخواهد و برود و حاجتش را برآوده نسازد.
- امام صادق عليهالسلام : دعا، مخزن اجابت است، همچنان كه ابر مخزن باران است.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : ناتوانترین مردم كسی است كه از دعا كردن ناتوان باشد.
- پیامبر اکرم صلىاللهعليهوآله : ترک دعا گناه است.
آیا امام زمان عليهالسلام به دعای ما نیاز دارد؟ + ویدیو
آیا امام زمان عليهالسلام به دعای ما نیاز دارد؟
سوال: با توجه به این مسئله که اسباب ظهور و سلامتی حضرت امام زمان عجل الله تعالی فرجه در اختیار ما نیست و به دست خداست و خود ایشان حجت و ولی خدا بر روی زمین اند؛ آیا دعا کردن برای ایشان سودی دارد؟
پاسخ: در جواب این مسئله خلاصه ای از ویدیوی پایین (پیوست شده) که سخنان استاد و سخنور علیرضا پناهیان می باشد برای شما بیان می کنیم. ایشان می گوید: آیا امام زمان عليهالسلام به دعای ما احتیاج دارم؟ مثل دعای اللهم کن لولیک که برای سلامتی امام زمان عليهالسلام دعا می کنیم. آیا احتیاجی هست؟ ابدا احتیاجی نیست. چون احتیاجی ندارند وما دعا میکنیم این دعا زیبا می شود. مثل کودکی که به پدر و مادرش کمک می کند در حالی که کمک او اثر خاصی ندارد ولی هر کس کمک او را می بیند تحسین می کند.
کسی به این جا برسد که بنشیند و برای امام زمان عليهالسلام دعا کند به این معنی است که به مرزی از معرفت و شوریده حالی رسیده است. وقتی انسانی بزرگ شد و سعه صدر پیدا کرد درک می کند مهم ترین اتفاقی که باید بیفتد فرج امام زمان عليهالسلام است.
مهم ترین قلبی که باید التیام پیدا کند قلب حضرت است. لذا امیرالمومنین عليهالسلام می فرماید حق امام بر گردن مردمش این است که مردم او را در حضور او و غیبت او نصیحت کنند. یعنی پشت سر او از امامشان در مقابل دیگران طرفداری کنند. این وظیفه است.
شما الان وقتی برای امام دعا می کنید که خدایا او را کمک کن! او را عزیز بدار. این دلسوزی ها ساده نیست. یک اتفاق عاطفی گذرا نیست. علامت بزرگی روح فرد است ولی چیز بزرگتری است. کسی که دعای افتتاح می خواند ثواب سربازی حضرت را به او می دهند. در روایت داریم کسی که منتظر باشد مانند کسی است که در خیمه ی رسول خدا شرکت کرده و شهید شده است.