- امام صادق علیه السلام: دعا کن و مگو که کار از کار گذشته است. زیرا دعا، عین عبادت است. خداوند می فرماید: «کسانی که از عبادت من گردن فرازی کنند؛ به زودی با خواری به دوزخ در می آیند.» و فرموده است: «مرا بخوانید تا پاسختان دهم.»
- امام صادق علیه السلام: خداوند به وسیله ی دعا آنچه را که می داند برای آن به درگاهش دعا می شود و او، آن را اجابت می نماید، دفع می کند و اگر بنده به آن دعا موفق نشده بود، هرآینه به او بلایی می رسید که ریشه اش را از زمین می کند.
- امام علی علیه السلام: دعا کلید های کامیابی و رمز های رستگاری است و بهترین دعا دعایی است که از سینه ی پاک و دلی پارسا برآید. مناجات مایه ی نجات است و اخلاص، مایه ی خلاص. پس هرگاه هراس و بی تابی بالا گرفت به خدا باید پناه جست.
- امام صادق علیه السلام: هرگاه به یکی از شما رقت قلب دست داد، دعا کند. زیرا قلب تا خالص نشود رقت نمی یابد.
- امام صادق علیه السلام: لقمان به فرزندش گفت: «...وقتی بر مرکب خویش سواری، به خواندن کتاب خدا بپرداز، وقتی سرگرم کار هستی تسبیح بگو، و هرگاه که تنها بودی به دعا مشغول شو.»
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود: به برکت وجود امامان از نسل توست که به امتم باران داده می شود و دعایشان مستجاب می شود، خداوند، بلا را از آنان برمیگرداند و رحمت، از آسمان فرود می آید.
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرگاه فردی از شما دعا می کند، تقاضاهای بزرگ بنماید؛ زیرا بر خداوند هیچ چیز بزرگ (سنگین) نمی آید.
- امام علی علیه السلام: دعا کردن را پنج موقع مغتنم شمارید: هنگام خواندن قرآن، هنگام اذان، هنگام بارش باران، هنگام برخورد دو صف برای شهادت و هنگام دعای ستمدیده. زیرا هیچ مانعی میان آن و عرش نیست.
- امام باقر علیه السلام می فرماید: خداوند از میان بندگان مومنش بنده ای را که بیشتر دعا کند دوست می دارد. پس بر شما باد دعا کردن در سحرگاهان تا طلوع خورشید؛ زیرا این، وقتی است که در آن درهای آسمان باز می شود و روزی ها تقسیم می شود و حاجت های بزرگ برآورده می گردد.
- امام صادق علیه السلام: جدم می فرمود:«در دعا کردن پیش دستی کنید؛ زیرا بنده، چنان چه اهل دعا باشد وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«صدایی آشناست!» و چنان چه اهل دعای بسیار نباشد، وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«تا به حال کجا بودی؟!»
- امام صادق علیه السلام: هرگاه حاجتی داشتی، وضو بگیر و دو رکعت نماز بخوان، سپس حمد و ثنای خدا را به جای بیاور و نعمت هایش را یاد کن، آنگاه دعایت اجابت می شود.
- امام صادق علیه السلام : هرکه شب را با وضو بخوابد، آن شب، بسترش مسجد اوست و اگر برخیزد و نماز بخواند و سپس به ذکر خدا بپردازد، هرچه از خدا بخواهد، به او عطا می فرماید.
-
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرکس دعایش را به همه ی مردان و زنان مومن تعمیم دهد، دعایش مستجاب می شود.
-
سپاس خداى را سزاست بر هر نعمتى كه بر من ارزانى داشته يا موجود مى باشد.
- پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله : دعا، كليد حاجت است و لقمههاى حلال، دندانه هاى آن كليدند.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : خداوند عزّوجل شرم میکند از بندهاش که با جماعت ، نماز بخواند و سپس حاجتش را از او بخواهد و برود و حاجتش را برآوده نسازد.
- امام صادق عليهالسلام : دعا، مخزن اجابت است، همچنان كه ابر مخزن باران است.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : ناتوانترین مردم كسی است كه از دعا كردن ناتوان باشد.
- پیامبر اکرم صلىاللهعليهوآله : ترک دعا گناه است.
مضمون عرفانی نیایش عرفه امام حسین عليهالسلام
مضمون عرفانی نیایش عرفه امام حسین عليهالسلام
دعای عرفه آکنده از مفاهیم، ارزشهای قرآنی و تعالیم آسمانی است. با خواندن دعای دعرفه در می یابیم که چه مقدار ائمه عليهمالسلام با قرآن مانوس بوده و چگوئه با مکتب دعا، انسان را هدایت و راهبری می کنند. این دعا بیانگر راز و نیاز عاشقانه سرور آزادگان عالم با محبوب و معبود یکتاست و متضمن گوهر های ارزشمندی است که به انسان، روح حیات می بخشد.
درباره دعای شریف عرفه سند و مضمون کلی آن باید بگوییم که این دعا طبق منابع روایی ما از سید عارفان و اسوه کامل آزادی خواهان عالم حضرت ابا عبد الله الحسین عليهالسلام در صحرای عرفات و در عصر روز عرفه صادر شده است. در سرتاسر این دعای پر فیض، بندگی، ایثار، شهامت، شجاعت، کمال، علم، حلم، تواضع و اخلاص گوینده آن موج می زند. بشر و بشیر فرزندان غالب اسدی روایت کرده اند:
"حسین بن علی بن ابی طالب عصر روز عرفه به حالت خشوع و تواضع از خیمه اش خارج شد و آرام آرام قدم بر می داشت تا اینکه او و گروهی از اهل بیت عليهمالسلام و فرزندان و دوستانش در سمت چپ که جبل الرحمة رو به قبله ایستادند و سپس امام عليهالسلام مانند فقیری که درخواست غذا می کند دستانش را در برابر صورتش بلند کرد و سپس دعا را ذکر فرمود."
و چه دعای با مسمایی است دعای عرفه! این دعای شریف یکی از نشانه های روح حماسی و بزرگ اباعبد الله الحسین عليهالسلام است.
فراز های نیایش عرفه امام حسین عليهالسلام به ترتیب عبارت اند از:
- شناخت حق تعالی
- تجدید عهد و میثاق با خدا
- خودشناسی
- راز آفرینش
- تربیت انسان در دانشگاه الهی
- نعمت های خداوند
- شهادت به بی کرانی نعمت های الهی
- ناتوانی بشر از به جا آوردن شکر الهی
- دور کردن صفت نکوهید از خود با تسبیح پروردگار
- خواسته های یک انسان متعالی
- شناخت و درخواست بهترین مسئلت ها
- درخواست نیاز های تربیتی از خدا
- شکایت به پیشگاه خداوند
- مربی پیامبران و فرستند کتب آسمانی
- لطف الهی به پیام آوران رحمت الهی
- کنه بینی و لطف خداوندگار
- مقایسه ای میان اعمال ما و رفتار خدا
- اقرار و اعتراف به الطاف الهی
- اعتراف به گناه خویش
- اظهار شرمندگی
- ثنای پروردگار
- حاجت خواهی
- درخواست بهترین عطایا
- گسترش رحمت الهی
- گسترش علم، توانایی و رأفت الهی
- توجه به خدا به وسیله پیامبر صلىاللهعليهوآله
- تسبیح کائنات
- روزی حلال و نعمت سلامتی.
برگرفته از کتاب: عرفه و عرفات - عباس اسلامی کاشانی