- امام صادق علیه السلام: دعا کن و مگو که کار از کار گذشته است. زیرا دعا، عین عبادت است. خداوند می فرماید: «کسانی که از عبادت من گردن فرازی کنند؛ به زودی با خواری به دوزخ در می آیند.» و فرموده است: «مرا بخوانید تا پاسختان دهم.»
- امام صادق علیه السلام: خداوند به وسیله ی دعا آنچه را که می داند برای آن به درگاهش دعا می شود و او، آن را اجابت می نماید، دفع می کند و اگر بنده به آن دعا موفق نشده بود، هرآینه به او بلایی می رسید که ریشه اش را از زمین می کند.
- امام علی علیه السلام: دعا کلید های کامیابی و رمز های رستگاری است و بهترین دعا دعایی است که از سینه ی پاک و دلی پارسا برآید. مناجات مایه ی نجات است و اخلاص، مایه ی خلاص. پس هرگاه هراس و بی تابی بالا گرفت به خدا باید پناه جست.
- امام صادق علیه السلام: هرگاه به یکی از شما رقت قلب دست داد، دعا کند. زیرا قلب تا خالص نشود رقت نمی یابد.
- امام صادق علیه السلام: لقمان به فرزندش گفت: «...وقتی بر مرکب خویش سواری، به خواندن کتاب خدا بپرداز، وقتی سرگرم کار هستی تسبیح بگو، و هرگاه که تنها بودی به دعا مشغول شو.»
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود: به برکت وجود امامان از نسل توست که به امتم باران داده می شود و دعایشان مستجاب می شود، خداوند، بلا را از آنان برمیگرداند و رحمت، از آسمان فرود می آید.
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرگاه فردی از شما دعا می کند، تقاضاهای بزرگ بنماید؛ زیرا بر خداوند هیچ چیز بزرگ (سنگین) نمی آید.
- امام علی علیه السلام: دعا کردن را پنج موقع مغتنم شمارید: هنگام خواندن قرآن، هنگام اذان، هنگام بارش باران، هنگام برخورد دو صف برای شهادت و هنگام دعای ستمدیده. زیرا هیچ مانعی میان آن و عرش نیست.
- امام باقر علیه السلام می فرماید: خداوند از میان بندگان مومنش بنده ای را که بیشتر دعا کند دوست می دارد. پس بر شما باد دعا کردن در سحرگاهان تا طلوع خورشید؛ زیرا این، وقتی است که در آن درهای آسمان باز می شود و روزی ها تقسیم می شود و حاجت های بزرگ برآورده می گردد.
- امام صادق علیه السلام: جدم می فرمود:«در دعا کردن پیش دستی کنید؛ زیرا بنده، چنان چه اهل دعا باشد وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«صدایی آشناست!» و چنان چه اهل دعای بسیار نباشد، وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«تا به حال کجا بودی؟!»
- امام صادق علیه السلام: هرگاه حاجتی داشتی، وضو بگیر و دو رکعت نماز بخوان، سپس حمد و ثنای خدا را به جای بیاور و نعمت هایش را یاد کن، آنگاه دعایت اجابت می شود.
- امام صادق علیه السلام : هرکه شب را با وضو بخوابد، آن شب، بسترش مسجد اوست و اگر برخیزد و نماز بخواند و سپس به ذکر خدا بپردازد، هرچه از خدا بخواهد، به او عطا می فرماید.
-
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرکس دعایش را به همه ی مردان و زنان مومن تعمیم دهد، دعایش مستجاب می شود.
-
سپاس خداى را سزاست بر هر نعمتى كه بر من ارزانى داشته يا موجود مى باشد.
- پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله : دعا، كليد حاجت است و لقمههاى حلال، دندانه هاى آن كليدند.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : خداوند عزّوجل شرم میکند از بندهاش که با جماعت ، نماز بخواند و سپس حاجتش را از او بخواهد و برود و حاجتش را برآوده نسازد.
- امام صادق عليه‌السلام : دعا، مخزن اجابت است، همچنان كه ابر مخزن باران است.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : ناتوانترین مردم كسی است كه از دعا كردن ناتوان باشد.
- پیامبر اکرم صلىاللهعليهوآله : ترک دعا گناه است.
تسبیح حضرت علی و حضرت زهرا عليهما‌السلام
تسبیح حضرت علی و حضرت زهرا عليهما‌السلام
ابوسعید مدائنی گوید: به محضر امام صادق عليه‌السلام رسیدم و گفتم، فدایت شوم! آیا به زیارت امام حسین عليه‌السلام بروم؟ فرمود: آری ای اباسعید، به قبر حسین عليه‌السلام فرزند فرستاده خدا پاکیزه‌ترین پاکیزگان و پاک‌ترین پاکان و نیکوکاران . ای اباسعید هرگاه او را زیارت کردی، در بالاسر ایشان، هزار مرتبه تسبیح امیرالمؤمنین عليه‌السلام و هزار مرتبه در پایین پای ایشان تسبیح فاطمه عليها‌السلام را بخوان، سپس نزد آن حضرت دو رکعت نماز بخوان در رکعت اول سوره «یس» و در رکعت دوم سوره «الرحمن» را قرائت کن، اگر این عمل را انجام دهی خدای متعال ثواب زارت را اگر بخواهد برای تو می‌نویسد. ابو سعید گوید: عرضه داشتم: فدایت گردم! تسبیح علی و فاطمه عليهما‌السلام را به من بیاموز. فرمود: آری ای اباسعید. تسبیح علی عليه‌السلام این چنین است:
سُبْحَانَ الَّذِي لاَ تَنْفَدُ خَزَائِنُهُ سُبْحَانَ الَّذِي لاَ تَبِيدُ مَعَالِمُهُ سُبْحَانَ الَّذِي لاَ يَفْنَى مَا عِنْدَهُ سُبْحَانَ الَّذِي لاَ يُشْرِكُ أَحَداً فِي حُكْمِهِ سُبْحَانَ الَّذِي لاَ اضْمِحْلاَلَ لِفَخْرِهِ سُبْحَانَ الَّذِي لاَ انْقِطَاعَ لِمُدَّتِهِ سُبْحَانَ الَّذِي لاَ إِلَهَ غَيْرُهُ.
پاک است آنکه گنجینه‌هایش پایان نپذیرد، پاک است آنکه نشانه هایش نابود نگردد، پاک است آنکه آنچه نزد اوست فنا نیابد، پاک است آنکه کسی را در حکم خویش شریک نمی‌سازد، پاک است آنکه برای بزرگی‌اش نابودی نباشد، پاک است آنکه برای دورانش مدتی نیست، پاک و منزه است آنکه معبودی جز او نیست.
تسبیح فاطمه عليها‌السلام اینگونه است:
سُبْحَانَ ذِي الْجَلاَلِ الْبَاذِخِ الْعَظِيمِ سُبْحَانَ ذِي الْعِزِّ الشَّامِخِ الْمُنِيفِ سُبْحَانَ ذِي الْمُلْكِ الْفَاخِرِ الْقَدِيمِ سُبْحَانَ ذِي الْبَهْجَةِ وَ الْجَمَالِ سُبْحَانَ مَنْ تَرَدَّى بِالنُّورِ وَ الْوَقَارِ سُبْحَانَ مَنْ يَرَى أَثَرَ الَّنمْلِ فِي الصَّفَا وَ وَقْعَ الطَّيْرِ فِي الْهَوَاء.
پاک است [خدای] صاحب شکوه بلندمرتبه بزرگ، پاک است [خدای] صاحب عزت بلندآوازۀ والامقام، پاک است [خدای] صاحب فرمانروایی گرانبهای سرمدی، پاک است [خدای] صاحب شادمنی و زیبایی، پاک و منزه است آنکه با نور و وقار خود را پوشانیده است، پاک است آنکه جای پای مورچه را روی سطح صاف، و گذر پرنده را در هوا می‌بیند.
منبع: كامل الزيارات، صفحه 213/ بحار الأنوار، جلد۹۸، صفحه۱۶۶.
