- امام صادق علیه السلام: دعا کن و مگو که کار از کار گذشته است. زیرا دعا، عین عبادت است. خداوند می فرماید: «کسانی که از عبادت من گردن فرازی کنند؛ به زودی با خواری به دوزخ در می آیند.» و فرموده است: «مرا بخوانید تا پاسختان دهم.»
- امام صادق علیه السلام: خداوند به وسیله ی دعا آنچه را که می داند برای آن به درگاهش دعا می شود و او، آن را اجابت می نماید، دفع می کند و اگر بنده به آن دعا موفق نشده بود، هرآینه به او بلایی می رسید که ریشه اش را از زمین می کند.
- امام علی علیه السلام: دعا کلید های کامیابی و رمز های رستگاری است و بهترین دعا دعایی است که از سینه ی پاک و دلی پارسا برآید. مناجات مایه ی نجات است و اخلاص، مایه ی خلاص. پس هرگاه هراس و بی تابی بالا گرفت به خدا باید پناه جست.
- امام صادق علیه السلام: هرگاه به یکی از شما رقت قلب دست داد، دعا کند. زیرا قلب تا خالص نشود رقت نمی یابد.
- امام صادق علیه السلام: لقمان به فرزندش گفت: «...وقتی بر مرکب خویش سواری، به خواندن کتاب خدا بپرداز، وقتی سرگرم کار هستی تسبیح بگو، و هرگاه که تنها بودی به دعا مشغول شو.»
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود: به برکت وجود امامان از نسل توست که به امتم باران داده می شود و دعایشان مستجاب می شود، خداوند، بلا را از آنان برمیگرداند و رحمت، از آسمان فرود می آید.
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرگاه فردی از شما دعا می کند، تقاضاهای بزرگ بنماید؛ زیرا بر خداوند هیچ چیز بزرگ (سنگین) نمی آید.
- امام علی علیه السلام: دعا کردن را پنج موقع مغتنم شمارید: هنگام خواندن قرآن، هنگام اذان، هنگام بارش باران، هنگام برخورد دو صف برای شهادت و هنگام دعای ستمدیده. زیرا هیچ مانعی میان آن و عرش نیست.
- امام باقر علیه السلام می فرماید: خداوند از میان بندگان مومنش بنده ای را که بیشتر دعا کند دوست می دارد. پس بر شما باد دعا کردن در سحرگاهان تا طلوع خورشید؛ زیرا این، وقتی است که در آن درهای آسمان باز می شود و روزی ها تقسیم می شود و حاجت های بزرگ برآورده می گردد.
- امام صادق علیه السلام: جدم می فرمود:«در دعا کردن پیش دستی کنید؛ زیرا بنده، چنان چه اهل دعا باشد وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«صدایی آشناست!» و چنان چه اهل دعای بسیار نباشد، وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«تا به حال کجا بودی؟!»
- امام صادق علیه السلام: هرگاه حاجتی داشتی، وضو بگیر و دو رکعت نماز بخوان، سپس حمد و ثنای خدا را به جای بیاور و نعمت هایش را یاد کن، آنگاه دعایت اجابت می شود.
- امام صادق علیه السلام : هرکه شب را با وضو بخوابد، آن شب، بسترش مسجد اوست و اگر برخیزد و نماز بخواند و سپس به ذکر خدا بپردازد، هرچه از خدا بخواهد، به او عطا می فرماید.
-
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرکس دعایش را به همه ی مردان و زنان مومن تعمیم دهد، دعایش مستجاب می شود.
-
سپاس خداى را سزاست بر هر نعمتى كه بر من ارزانى داشته يا موجود مى باشد.
- پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله : دعا، كليد حاجت است و لقمههاى حلال، دندانه هاى آن كليدند.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : خداوند عزّوجل شرم میکند از بندهاش که با جماعت ، نماز بخواند و سپس حاجتش را از او بخواهد و برود و حاجتش را برآوده نسازد.
- امام صادق عليهالسلام : دعا، مخزن اجابت است، همچنان كه ابر مخزن باران است.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : ناتوانترین مردم كسی است كه از دعا كردن ناتوان باشد.
- پیامبر اکرم صلىاللهعليهوآله : ترک دعا گناه است.
دعاهای سفر - خروج از خانه
دعاهای سفر - خروج از خانه
سير و سفر هيجانى خاص در روح بشر ايجاد مى كند و خداوند متعال در قرآن كريم تفكّر در احوال گذشتگان را موجب عبرت گرفتن و درس آموختن از آنان مى داند . ائمّه معصومين(عليهمالسلام) هم با دقّت فراوان در اين حركت مهمّ زندگى انسان، همه جوانب آن را مورد توجّه قرار داده اند و براى سفر ارزشى خاص قائل مى باشند. همه ما در طىّ مسافرت كردن در معرض خطرات گوناگونى هستيم كه استفاده از دستورات ائمّه(عليهمالسلام) در اين باره مى تواند سبب دفع خطرهاى احتمالى باشد . بديهى است كه خواندن دعا و صدقه دادن و امثال اينگونه امور همراه با رعايت احتياط و قانون و توجّه به مسائل ايمنى باشد.
اميرالمؤمنين عليهالسلام فرمود: هر كه از خانهاش خارج شود و انگشترش را به طرف داخل دستش چرخانده و سوره قدر را بخواند، سپس بگويد :
آمَنْتُ بِاللهِ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ آمَنْتُ بِسِرِّ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَلاَنِيَتِهِمْ.
به خداى يكتايى كه شريكى براى او نيست ايمان آوردم، به سرّ پنهان و آشكار خاندان پيامبر ايمان آوردم، در آن روز با چيزى كه او را ناراحت كند، برخورد نمىكند.
یا در جایی دیگر نقل شده است:
امام كاظم(عليهالسلام) به يكى از ياران خويش فرمود: اى صبّاح! هرگاه فردى از شما قصد سفر داشت مقابل خانه اش به سمتى كه مى خواهد به مسافرت رود بايستد و سورهاى حمد، فلق، ناس، توحيد و آية الكرسى را به ترتيب به سمت مقابل و راست و چپ خود بخواند.
سپس بگويد:
«أَللَّهُمَّ احْفَظْنِي وَ احْفَظْ مَا مَعِيَ وَ سَلِّمْنِي وَ سَلِّمْ مَا مَعِيَ وَ بَلِّغْنِي وَ بَلِّغْ مَا مَعِيَ بِبَلاَغِكَ الْحَسَنِ الْجَمِيلِ».
«خداوندا ! من و آنچه با من است را حفظ كن و مرا و آنچه همراه من است را سالم نگه دار و مرا و آنچه با من است را به بهترين صورت به مقصد برسان».
به يقين خداوند او و با آنچه با اوست را حفظ كرده و او و هر آنچه همراه اوست را سالم نگه مى دارد و او و هر آنچه همراه او مى باشد را به مقصد مى رساند. آيا نديده اى فردى را كه خودش محفوظ مى ماند ولى آنچه با اوست از بين مى رود، و به مقصد مى رسد در حالى كه آنچه همراه او است به مقصد نرسيده است، و سالم مى ماند در حالى كه آنچه با او است سالم نمانده است؟!
در روایت معتبر دیگری که در کتاب مکارم الاخلاق از حضرت ثامن الأئمه عليهالسلام آمده میخوانیم:
امام رضا (عليهالسلام) فرمود: هرگاه از منزلت خارج شدى، چه در سفر و چه در وطن خويش، پس بگو:
«بِسْمِ اللهِ آمَنْتُ بِاللهِ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللهِ مَا شَاءَ اللهُ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ».
«بنام خدا، به خدا ايمان دارم و بر او توكّل مى كنم. آنچه خدا خواهد همان مى شود و هيچ نيرو و قوّتى نمى باشد مگر به يارى خداوند بلند مرتبه و بزرگ».
در اين هنگام اگر شياطين به سوى تو آيند فرشتگان به صورت آنها مى زنند و مى گويند:
ديگر به اين شخص دست نمى يابيد، زيرا نام خدا را بر زبان جارى كرده است و به او ايمان آورده و بر او توكّل نموده و گفته است «هر چه خدا بخواهد همان مى شود و هيچ نيرو و قوّتى نمى باشد مگر به يارى خداوند»
اما علاوه بر مسئله ی ادعیه در روایات ما نقل شده است که خواندن برخی از سوره های قرآن هنگام خروج از منزل و آغاز سفر نیز مستحب می باشد. امام صادق (عليهالسلام) فرمود: هر كس به هنگام بيرون رفتن از خانه 10 مرتبه سوره مباركه «توحيد» را بخواند، پيوسته در حفظ و حمايت خداوند بزرگ است تا به خانه اش برگردد.
در روایت دیگری از حضرت امام باقر (عليهالسلام) نقل گردیده: اگر بنابر تغيير قضا و قدر به وسيله چيزى باشد مى گويم خواننده سوره «قدر» هنگامى كه براى مسافرت از خانه اش بيرون مى رود يقيناً به خواست خدا به خانه اش برمى گردد.