بخش‌ها:

دعای هجدهم: نیایش هنگامی که خطری از او می گذشت یا مطلبی که داشت به زودی برآورده میشد

 دعای هجدهم 

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عليه‌السلام إِذَا دُفِعَ عَنْهُ مَا يَحْذَرُ، أَوْ عُجّلَ لَهُ مَطْلَبُهُ:

اللّهُمّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى حُسْنِ قَضَائِكَ، وَ بِمَا صَرَفْتَ عَنّي مِنْ بَلَائِكَ، فَلَا تَجْعَلْ حَظّي مِنْ رَحْمَتِكَ مَا عَجّلْتَ لِي مِنْ عَافِيَتِكَ فَأَكُونَ قَدْ شَقِيتُ بِمَا أَحْبَبْتُ وَ سَعِدَ غَيْرِي بِمَا كَرِهْتُ. وَ إِنْ يَكُنْ مَا ظَلِلْتُ فِيهِ أَوْ بِتّ فِيهِ مِنْ هَذِهِ الْعَافِيَةِ بَيْنَ يَدَيْ بَلَاءٍ لَا يَنْقَطِعُ وَ وِزْرٍ لَا يَرْتَفِعُ فَقَدّمْ لِي مَا أَخّرْتَ، وَ أَخّرْ عَنّي مَا قَدّمْتَ. فَغَيْرُ كَثِيرٍ مَا عَاقِبَتُهُ الْفَنَاءُ، وَ غَيْرُ قَلِيلٍ مَا عَاقِبَتُهُ الْبَقَاءُ، وَ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ.

نيايش، هنگامی که خطری از او می‌گذشت، يا مطلبی که داشت بزودی بر آورده می‌شد

خدايا سپاس ترا بر نيکوئی قضايت، و بر آنچه از من بگرداندی از بلايت. پس نصيب مرا از رحمت خود، در اين عافيت عاجل و نعمت دنيای زائل منحصر مساز که بوسيله آنچه دوست دارم بدبخت شوم، و ديگری به سبب آنچه من ناپسند دارم خوشبخت گردد و در صورتی که آن عافيت که روز را در آن به شب برده يا شب را در آن به روز آورده‌ام مقدمه بلائی دائم و وبالی مستمر باشد، پس آن بلا و وبال را که برايم به تأخير افکنده‌ای پيش انداز و آن نعمت و عافيت را که پيش انداخته‌ای به تأخير افکن، زيرا چيزی که پايانش بقا است، کم نيست. و بر محمد و آلش رحمت فرست.

منشورات
k