- امام صادق علیه السلام: دعا کن و مگو که کار از کار گذشته است. زیرا دعا، عین عبادت است. خداوند می فرماید: «کسانی که از عبادت من گردن فرازی کنند؛ به زودی با خواری به دوزخ در می آیند.» و فرموده است: «مرا بخوانید تا پاسختان دهم.»
- امام صادق علیه السلام: خداوند به وسیله ی دعا آنچه را که می داند برای آن به درگاهش دعا می شود و او، آن را اجابت می نماید، دفع می کند و اگر بنده به آن دعا موفق نشده بود، هرآینه به او بلایی می رسید که ریشه اش را از زمین می کند.
- امام علی علیه السلام: دعا کلید های کامیابی و رمز های رستگاری است و بهترین دعا دعایی است که از سینه ی پاک و دلی پارسا برآید. مناجات مایه ی نجات است و اخلاص، مایه ی خلاص. پس هرگاه هراس و بی تابی بالا گرفت به خدا باید پناه جست.
- امام صادق علیه السلام: هرگاه به یکی از شما رقت قلب دست داد، دعا کند. زیرا قلب تا خالص نشود رقت نمی یابد.
- امام صادق علیه السلام: لقمان به فرزندش گفت: «...وقتی بر مرکب خویش سواری، به خواندن کتاب خدا بپرداز، وقتی سرگرم کار هستی تسبیح بگو، و هرگاه که تنها بودی به دعا مشغول شو.»
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود: به برکت وجود امامان از نسل توست که به امتم باران داده می شود و دعایشان مستجاب می شود، خداوند، بلا را از آنان برمیگرداند و رحمت، از آسمان فرود می آید.
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرگاه فردی از شما دعا می کند، تقاضاهای بزرگ بنماید؛ زیرا بر خداوند هیچ چیز بزرگ (سنگین) نمی آید.
- امام علی علیه السلام: دعا کردن را پنج موقع مغتنم شمارید: هنگام خواندن قرآن، هنگام اذان، هنگام بارش باران، هنگام برخورد دو صف برای شهادت و هنگام دعای ستمدیده. زیرا هیچ مانعی میان آن و عرش نیست.
- امام باقر علیه السلام می فرماید: خداوند از میان بندگان مومنش بنده ای را که بیشتر دعا کند دوست می دارد. پس بر شما باد دعا کردن در سحرگاهان تا طلوع خورشید؛ زیرا این، وقتی است که در آن درهای آسمان باز می شود و روزی ها تقسیم می شود و حاجت های بزرگ برآورده می گردد.
- امام صادق علیه السلام: جدم می فرمود:«در دعا کردن پیش دستی کنید؛ زیرا بنده، چنان چه اهل دعا باشد وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«صدایی آشناست!» و چنان چه اهل دعای بسیار نباشد، وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«تا به حال کجا بودی؟!»
- امام صادق علیه السلام: هرگاه حاجتی داشتی، وضو بگیر و دو رکعت نماز بخوان، سپس حمد و ثنای خدا را به جای بیاور و نعمت هایش را یاد کن، آنگاه دعایت اجابت می شود.
- امام صادق علیه السلام : هرکه شب را با وضو بخوابد، آن شب، بسترش مسجد اوست و اگر برخیزد و نماز بخواند و سپس به ذکر خدا بپردازد، هرچه از خدا بخواهد، به او عطا می فرماید.
-
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرکس دعایش را به همه ی مردان و زنان مومن تعمیم دهد، دعایش مستجاب می شود.
-
سپاس خداى را سزاست بر هر نعمتى كه بر من ارزانى داشته يا موجود مى باشد.
- پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله : دعا، كليد حاجت است و لقمههاى حلال، دندانه هاى آن كليدند.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : خداوند عزّوجل شرم میکند از بندهاش که با جماعت ، نماز بخواند و سپس حاجتش را از او بخواهد و برود و حاجتش را برآوده نسازد.
- امام صادق عليه‌السلام : دعا، مخزن اجابت است، همچنان كه ابر مخزن باران است.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : ناتوانترین مردم كسی است كه از دعا كردن ناتوان باشد.
- پیامبر اکرم صلىاللهعليهوآله : ترک دعا گناه است.
دعای سریع الإجابة
معاوية بن عمّار گويد: امام صادق عليه‌السلام بدون آن كه از ايشان سؤالى كنم فرمود: اى معاويه! آيا مى دانى مردى نزد حضرت على عليه‌السلام آمد و از دير تحقّق يافتنِ دعايش، شكايت كرد؟ آن گاه امام فرمود: چرا دعاى سريع الإجابة را نمى خوانى؟ مرد گفت: آن كدام دعاست؟ فرمود: بخوان:
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الْعَظِيمِ الاَْعْظَمِ الاَْجَلِّ الاَْكْرَمِ الْمَخْزُونِ الْمَكْنُونِ النُّورِ الْحَقِّ الْبُرْهَانِ الْمُبِينِ الَّذِي هُوَ نُورٌ مَعَ نُور وَ نُورٌ مِنْ نُور وَ نُورٌ فِي نُور وَ نُورٌ عَلَى نُور وَ نُورٌ فَوْقَ كُلِّ نُور وَ نُورٌ يُضِيءُ بِهِ كُلُّ ظُلْمَة وَ يُكْسَرُ بِهِ كُلُّ شِدَّة وَ كُلُّ شَيْطَان مَرِيد وَ كُلُّ جَبَّار عَنِيد لاَ تَقِرُّ بِهِ أَرْضٌ وَ لاَ تَقُومُ بِهِ سَمَاءٌ وَ يَأْمَنُ بِهِ كُلُّ خَائِف وَ يَبْطُلُ بِهِ سِحْرُ كُلِّ سَاحِر وَ بَغْيُ كُلِّ بَاغ وَ حَسَدُ كُلِّ حَاسِد، وَ يَتَصَدَّعُ لِعَظَمَتِهِ الْبَرُّ وَ الْبَحْرُ وَ يَسْتَقِلُّ بِهِ الْفُلْكُ حِينَ يَتَكَلَّمُ بِهِ الْمَلَكُ فَلاَ يَكُونُ لِلْمَوْجِ عَلَيْهِ سَبِيلٌ وَ هُوَ اسْمُكَ الاَْعْظَمُ الاَْعْظَمُ الاَْجَلُّ الاَْجَلُّ النُّورُ الاَْكْبَرُ الَّذِي سَمَّيْتَ بِهِ نَفْسَكَ وَ اسْتَوَيْتَ بِهِ عَلَى عَرْشِكَ، وَ أَتَوَجَّهُ إِلَيْكَ بِمُحَمَّد وَ أَهْلِ بَيْتِهِ أَسْأَلُكَ بِكَ وَ بِهِمْ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد وَ أَنْ تَفْعَلَ بِي كَذَا وَ كَذَا.
پروردگارا! از تو مى خواهم به نام بزرگ و والايت، برتر و گرامى تر، پوشيده و پنهان، نور و حقّ، حجّت و آشكار، كه آن نورى است با نور، و نورى از نور، و نورى در نور، و نورى روى نور، و نورى برتر از هر نور و نورى كه هر تاريكى با آن روشن و هر مشكلى و هر شيطان رانده شده اى و هر ستمگرِ كينه توزى با آن در هم مى شكند و زمينى با آن باقى نمانده و آسمانى بر جاى نمى ماند و هر ترسنده اى به او ايمنى يابد و سحر هر ساحر و تجاوز هر تجاوزگر، و حسد هر حسودى به سبب او باطل گرديده، و براى عظمتش خشكى و دريا نابود شده و كشتى بدان استقرار يابد هنگامى كه فرشتگان آن را بر زبان آورند; پس هيچ موجى قادر به از بين بردن آن نمى باشد.
و آن نام بزرگ تر و بزرگ تر، برتر و برتر، و نور والاتر توست كه بدان خود را ناميدى و بر عرش استقرار يافتى و بر جهان تسلّط پيدا نمودى; به تو روى مى آورم به وسيله محمّد و خاندانش و از تو مى خواهم به تو و آنان كه بر محمّد و خاندانش درود فرستى و اين حاجتم را تحقّق بخشى.
