- امام صادق علیه السلام: دعا کن و مگو که کار از کار گذشته است. زیرا دعا، عین عبادت است. خداوند می فرماید: «کسانی که از عبادت من گردن فرازی کنند؛ به زودی با خواری به دوزخ در می آیند.» و فرموده است: «مرا بخوانید تا پاسختان دهم.»
- امام صادق علیه السلام: خداوند به وسیله ی دعا آنچه را که می داند برای آن به درگاهش دعا می شود و او، آن را اجابت می نماید، دفع می کند و اگر بنده به آن دعا موفق نشده بود، هرآینه به او بلایی می رسید که ریشه اش را از زمین می کند.
- امام علی علیه السلام: دعا کلید های کامیابی و رمز های رستگاری است و بهترین دعا دعایی است که از سینه ی پاک و دلی پارسا برآید. مناجات مایه ی نجات است و اخلاص، مایه ی خلاص. پس هرگاه هراس و بی تابی بالا گرفت به خدا باید پناه جست.
- امام صادق علیه السلام: هرگاه به یکی از شما رقت قلب دست داد، دعا کند. زیرا قلب تا خالص نشود رقت نمی یابد.
- امام صادق علیه السلام: لقمان به فرزندش گفت: «...وقتی بر مرکب خویش سواری، به خواندن کتاب خدا بپرداز، وقتی سرگرم کار هستی تسبیح بگو، و هرگاه که تنها بودی به دعا مشغول شو.»
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود: به برکت وجود امامان از نسل توست که به امتم باران داده می شود و دعایشان مستجاب می شود، خداوند، بلا را از آنان برمیگرداند و رحمت، از آسمان فرود می آید.
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرگاه فردی از شما دعا می کند، تقاضاهای بزرگ بنماید؛ زیرا بر خداوند هیچ چیز بزرگ (سنگین) نمی آید.
- امام علی علیه السلام: دعا کردن را پنج موقع مغتنم شمارید: هنگام خواندن قرآن، هنگام اذان، هنگام بارش باران، هنگام برخورد دو صف برای شهادت و هنگام دعای ستمدیده. زیرا هیچ مانعی میان آن و عرش نیست.
- امام باقر علیه السلام می فرماید: خداوند از میان بندگان مومنش بنده ای را که بیشتر دعا کند دوست می دارد. پس بر شما باد دعا کردن در سحرگاهان تا طلوع خورشید؛ زیرا این، وقتی است که در آن درهای آسمان باز می شود و روزی ها تقسیم می شود و حاجت های بزرگ برآورده می گردد.
- امام صادق علیه السلام: جدم می فرمود:«در دعا کردن پیش دستی کنید؛ زیرا بنده، چنان چه اهل دعا باشد وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«صدایی آشناست!» و چنان چه اهل دعای بسیار نباشد، وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«تا به حال کجا بودی؟!»
- امام صادق علیه السلام: هرگاه حاجتی داشتی، وضو بگیر و دو رکعت نماز بخوان، سپس حمد و ثنای خدا را به جای بیاور و نعمت هایش را یاد کن، آنگاه دعایت اجابت می شود.
- امام صادق علیه السلام : هرکه شب را با وضو بخوابد، آن شب، بسترش مسجد اوست و اگر برخیزد و نماز بخواند و سپس به ذکر خدا بپردازد، هرچه از خدا بخواهد، به او عطا می فرماید.
-
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرکس دعایش را به همه ی مردان و زنان مومن تعمیم دهد، دعایش مستجاب می شود.
-
سپاس خداى را سزاست بر هر نعمتى كه بر من ارزانى داشته يا موجود مى باشد.
- پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله : دعا، كليد حاجت است و لقمههاى حلال، دندانه هاى آن كليدند.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : خداوند عزّوجل شرم میکند از بندهاش که با جماعت ، نماز بخواند و سپس حاجتش را از او بخواهد و برود و حاجتش را برآوده نسازد.
- امام صادق عليهالسلام : دعا، مخزن اجابت است، همچنان كه ابر مخزن باران است.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : ناتوانترین مردم كسی است كه از دعا كردن ناتوان باشد.
- پیامبر اکرم صلىاللهعليهوآله : ترک دعا گناه است.
دعای امان از جن و انس
زید گوید: به امام صادق عليهالسلام عرض کردم: آیا جن به مردم آسیب میرساند؟ فرمود: هرکه صبح و شام این اذکار را بگوید قدرت چنین کاری را ندارند:
يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالاَْرْضِ فَانْفُذُوا لا تَنْفُذُونَ إِلّا بِسُلْطَانٍ لاَ سُلْطَانَ لَكُمْ عَلَيَّ وَلاَ عَلَى دَارِي وَلاَ عَلَى أَهْلِي وَلاَ عَلَى وَلَدِي يَا سُكَّانَ الْهَوَاءِ وَيَا سُكَّانَ الاَْرْضِ. عَزَمْتُ عَلَيْكُمْ بِعَزِيمَةِ اللهِ الَّتِي عَزَمَ بِهَا أَمِيرُ الْمُوْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ عَلَى جِنِّ وَادِي الصَّبْرَةِ أَنْ لاَ سَبِيلَ لَكُمْ عَلَيَّ وَلاَ عَلَى شَيْءٍ مِنْ أَهْلِ حُزَانَتِي يَا صَالِحِي الْجِنِّ يَا مُوْمِنِي الْجِنِّ عَزَمْتُ عَلَيْكُمْ بِمَا أَخَذَ اللهُ عَلَيْكُمْ مِنَ الْمِيثَاقِ بِالطَّاعَةِ لِفُلاَنِ بْنِ فُلاَنٍ حُجَّةِ اللهِ عَلَى جَمِيعِ الْبَرِيَّةِ وَالْخَلِيقَةِ - و نام امام زمانت را می بری - أَنْ تَمْنَعُوا عَنِّي شَرَّ فَسَقَتِكُمْ حَتَّى لاَ يَصِلُوا إِلَيَّ بِسُوءٍ. أَخَذْتُ بِسَمْعِ اللهِ عَلَى أَسْمَاعِكُمْ وَبِعَيْنِ اللهِ عَلَى أَعْيُنِكُمْ وَامْتَنَعْتُ بِحَوْلِ اللهِ وَقُوَّتِهِ عَلَى حَبَائِلِكُمْ وَمَكْرِكُمْ إِنْ تَمْكُرُوا يَمْكُرِ اللهُ بِكُمْ وَهُوَ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ. وَجَعَلْتُ نَفْسِي وَأَهْلِي وَوُلْدِي وَجَمِيعَ حُزَانَتِي فِي كَنَفِ اللهِ وَسِتْرِهِ وَكَنَفِ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللهِ رَسُولِ اللهِ صلىاللهعليهوآله وَكَنَفِ أَمِيرِ الْمُوْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ صَلَوَاتُ اللهِ عَلَيْهِ. اسْتَتَرْتُ بِاللهِ وَبِهِمَا وَامْتَنَعْتُ بِاللهِ وَبِهِمَا وَاحْتَجَبْتُ بِاللهِ وَبِهِمَا مِنْ شَرِّ فَسَقَتِكُمْ وَمِنْ شَرِّ فَسَقَةِ الاِْنْسِ وَالْعَرَبِ وَالْعَجَمِ «فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِيَ اللهُ لا إِلهَ إِلّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ». لاَ سَبِيلَ لَكُمْ وَلاَ سُلْطَانَ قَهَرْتُ سُلْطَانَكُمْ بِسُلْطَانِ اللهِ وَبَطْشَكُمْ بِبَطْشِ اللهِ وَقَهَرْتُ مَكْرَكُمْ وَحَبَائِلَكُمْ وَكَيْدَكُمْ وَرَجِلَكُمْ وَخَيْلَكُمْ وَسُلْطَانَكُمْ وَبَطْشَكُمْ بِسُلْطَانِ اللهِ وَعِزِّهِ وَمُلْكِهِ وَعَظَمَتِهِ وَعَزِيمَتِهِ الَّتِي عَزَمَ بِهَا أَمِيرُ الْمُوْمِنِينَ عَلَى جِنِّ وَادِي الصَّبْرَةِ لَمَّا طَغَوْا وَبَغَوْا وَتَمَرَّدُوا فَأَذْعَنُوا لَهُ صَاغِرِينَ مِنْ بَعْدِ قُوَّتِهِمْ، فَلاَ سُلْطَانَ لَكُمْ وَلاَ سَبِيلَ وَلاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إِلّاَ بِاللهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ.
ای گروه جن و انس اگر میتوانید از راههای آسمانها و زمین راه پیدا کنید چنین کاری را انجام دهید اما جز با قدرت به این کار قادر نیستید، شما علیه من و خانه و خاندان و فرزندانم قدرتی ندارید، ای ساکنین آسمان! و ای ساکنین زمین! شما را سوگند میدهم به سوگندی که بدان امیرالمؤمنین علیّ بن ابی طالب ـ که بر او درود باد ـ جنّ وادی صبره را سوگند داد، که راهی برای شما علیه من نباشد، و نه بر آنچه از خاندانم که برایم اهمیّت دارد، ای جنهای صالح! ای جنهای مؤمن! شما را سوگند دادم به آنچه خداوند از فرمانبریاش از شما پیمان گرفت برای فلانی پسر فلانی، حجّت خدا بر تمام موجودات و انسانها، و نام امام زمانت را میبری، که شرّ فاسقانتان را از من باز دارید تا بدی به من نرسانند. گوش الهی را در مقابل گوشتان، و چشمان بینای خدا را در برابر چشمانتان قرار دادم، و به نیرو و توان خدا مکر و حیله و دامهایتان را از اثر گذاردن دور ساختم، خداوند مکر شما را زایل سازد و او بهترین چارهساز است و جان و خاندان و فرزندان و تمام آنان که ناراحتیشان محزونم میکند را در حمایت و پوشش خداوند قرار دادم، و حفاظت محمّد بن عبدالله پیامبر خدا ـ که درود خدا بر او و بر خاندانش باد ـ و حفاظت امیرالمؤمنین علیّ بن ابی طالب ـ که بر او درود باد ـ به وسیله خدا و آن دو خود را پوشیده داشتم و با آنان از شما دوری گزیم، و با آنان در حفاظت قرار گرفتم، ای شرّ فاسقان شما و از شرّ فاسقان انسان و عرب و عجم، پس اگر روی برگرداندند بگو خدا مرا کافی بوده، معبودی جز خدا نیست، بر او توكّل کرده و او پروردگار عرش بزرگ است. قدرت و راهی برای شما نیست، و قدرتشان را به قدرت الهی، و نیرویتان را به نیروی الهی، و مکر و دام و کید و پیادگان و سوارانتان و توان و نیرویتان را به قدرت و عزّت و فرمانروایی و عظمت خدایی مغلوب و نابود ساختم، و به سوگندی که امیرالمؤمنین ـ که بر او درود باد ـ جنّ وادی صبره را بدان سوگند داد، هنگامی که طغیان کرده و تجاوز نموده و سرپیچی کردند، امّا بعد از قدرتشان سرافکنده و مطیع و فرمانبردار گردیدند، پس قدرت و توانی برای شما نیست، و نیرو و توانی جز به خدای برتر و والا نیست.