- امام صادق علیه السلام: دعا کن و مگو که کار از کار گذشته است. زیرا دعا، عین عبادت است. خداوند می فرماید: «کسانی که از عبادت من گردن فرازی کنند؛ به زودی با خواری به دوزخ در می آیند.» و فرموده است: «مرا بخوانید تا پاسختان دهم.»
- امام صادق علیه السلام: خداوند به وسیله ی دعا آنچه را که می داند برای آن به درگاهش دعا می شود و او، آن را اجابت می نماید، دفع می کند و اگر بنده به آن دعا موفق نشده بود، هرآینه به او بلایی می رسید که ریشه اش را از زمین می کند.
- امام علی علیه السلام: دعا کلید های کامیابی و رمز های رستگاری است و بهترین دعا دعایی است که از سینه ی پاک و دلی پارسا برآید. مناجات مایه ی نجات است و اخلاص، مایه ی خلاص. پس هرگاه هراس و بی تابی بالا گرفت به خدا باید پناه جست.
- امام صادق علیه السلام: هرگاه به یکی از شما رقت قلب دست داد، دعا کند. زیرا قلب تا خالص نشود رقت نمی یابد.
- امام صادق علیه السلام: لقمان به فرزندش گفت: «...وقتی بر مرکب خویش سواری، به خواندن کتاب خدا بپرداز، وقتی سرگرم کار هستی تسبیح بگو، و هرگاه که تنها بودی به دعا مشغول شو.»
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود: به برکت وجود امامان از نسل توست که به امتم باران داده می شود و دعایشان مستجاب می شود، خداوند، بلا را از آنان برمیگرداند و رحمت، از آسمان فرود می آید.
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرگاه فردی از شما دعا می کند، تقاضاهای بزرگ بنماید؛ زیرا بر خداوند هیچ چیز بزرگ (سنگین) نمی آید.
- امام علی علیه السلام: دعا کردن را پنج موقع مغتنم شمارید: هنگام خواندن قرآن، هنگام اذان، هنگام بارش باران، هنگام برخورد دو صف برای شهادت و هنگام دعای ستمدیده. زیرا هیچ مانعی میان آن و عرش نیست.
- امام باقر علیه السلام می فرماید: خداوند از میان بندگان مومنش بنده ای را که بیشتر دعا کند دوست می دارد. پس بر شما باد دعا کردن در سحرگاهان تا طلوع خورشید؛ زیرا این، وقتی است که در آن درهای آسمان باز می شود و روزی ها تقسیم می شود و حاجت های بزرگ برآورده می گردد.
- امام صادق علیه السلام: جدم می فرمود:«در دعا کردن پیش دستی کنید؛ زیرا بنده، چنان چه اهل دعا باشد وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«صدایی آشناست!» و چنان چه اهل دعای بسیار نباشد، وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«تا به حال کجا بودی؟!»
- امام صادق علیه السلام: هرگاه حاجتی داشتی، وضو بگیر و دو رکعت نماز بخوان، سپس حمد و ثنای خدا را به جای بیاور و نعمت هایش را یاد کن، آنگاه دعایت اجابت می شود.
- امام صادق علیه السلام : هرکه شب را با وضو بخوابد، آن شب، بسترش مسجد اوست و اگر برخیزد و نماز بخواند و سپس به ذکر خدا بپردازد، هرچه از خدا بخواهد، به او عطا می فرماید.
-
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرکس دعایش را به همه ی مردان و زنان مومن تعمیم دهد، دعایش مستجاب می شود.
-
سپاس خداى را سزاست بر هر نعمتى كه بر من ارزانى داشته يا موجود مى باشد.
- پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله : دعا، كليد حاجت است و لقمههاى حلال، دندانه هاى آن كليدند.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : خداوند عزّوجل شرم میکند از بندهاش که با جماعت ، نماز بخواند و سپس حاجتش را از او بخواهد و برود و حاجتش را برآوده نسازد.
- امام صادق عليهالسلام : دعا، مخزن اجابت است، همچنان كه ابر مخزن باران است.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : ناتوانترین مردم كسی است كه از دعا كردن ناتوان باشد.
- پیامبر اکرم صلىاللهعليهوآله : ترک دعا گناه است.
روز دوم
«أَلْيَوْمُ الثَّانِي»
الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي أَنْزَلَ علَى عَبْدِهِ الْكِتَابَ وَ لَمْ يَجْعَلْ لَهُ عِوَجاً قَيِّماً لِيُنْذِرَ بَأْساً شَدِيداً مِنْ لَدُنْهُ وَ يُبَشِّرَ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْراً حَسَناً مَاكِثِينَ فِيهِ أَبَداً وَ يُنْذِرَ الَّذِينَ قَالُوا اتَّخَذَ اللهُ وَ لَداً مَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ وَ لاَ لاِبَائِهِمْ كَبُرَتْ كَلِمَةً تَخْرُجُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ إِنْ يَقُولُونَ إِلّا كَذِباً الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٌ شَكُورٌ الْحَمْدُ لِلهِ وَ سَلاَمٌ علَى عِبَادِهِ الَّذِينَ اصْطَفَى آللهُ خَيْرٌ أَمَّا يُشْرِكُونَ أَمَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْاَرْضَ وَ أَنْزَلَ لَكُمْ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَنْبَتْنَا بِهِ حَدَائِقَ ذَاتَ بَهْجَةٍ مَا كَانَ لَكُمْ أَنْ تُنْبِتُوا شَجَرَهَا أَ إِلَهٌ مَعَ اللهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ يَعْدِلُونَ أَمَّنْ جَعَلَ الْاَرْضَ قَرَاراً وَ جَعَلَ خِلاَلَهَا أَنْهَاراً وَ جَعَلَ لَهَا رَوَاسِيَ وَ جَعَلَ بَيْنَ الْبَحْرَيْنِ حَاجِزاً أَإِلَهٌ مَعَ اللهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لاَ يَعْلَمُونَ أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ وَ يَجْعَلُكُمْ خُلَفَاءَ الْاَرْضِ أَ إِلَهٌ مَعَ اللهِ قَلِيلاً مَا تَذَكَّرُونَ أَمَّنْ يَهْدِيكُمْ فِي ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ مَنْ يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْراً بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ أَ إِلَهٌ مَعَ اللهِ تَعَالَى اللهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ أَمَّنْ يَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ وَ مَنْ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَ الْاَرْضِ أَ إِلَهٌ مَعَ اللهِ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ قُلْ لاَ يَعْلَمُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْاَرْضِ الْغَيْبَ إِلَّا اللهُ وَ مَا يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ الْحَمْدُ لِلهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَ الْاَرْضِ جَاعِلِ الْمَلاَئِكَةِ رُسُلاً أُولِي أَجْنِحَةٍ مَثْنَى وَ ثُلاَثَ وَ رُبَاعَ يَزِيدُ فِي الْخَلْقِ مَا يَشَاءُ إِنَّ اللهَ علَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ الْحَمْدُ لِلهِ الْغَفُورِ الْغَفَّارِ الْوَدُودِ التَّوَّابِ الْوَهَّابِ الْكَبِيرِ السَّمِيعِ الْبَصِيرِ الْعَلِيمِ الصَّمَدِ الْحَيِّ الْقَيُّومِ الْعَزِيزِ الْجَبَّارِ الْمَلِكِ الْمُقْتَدِرِ الْقَادِرِ الْمَلِكِ الْحَقِّ الْمُبِينِ الْعَلِيِّ الْاَعْلَى الْمُتَعَالِ الْاَوَّلِ الْآخِرِ الظَّاهِرِ الْبَاطِنِ الْوَلِيِّ الْحَمِيدِ الْمَوْلَى النَّصِيرِ الْخَلاَّقِ الْخَالِقِ الْبَارِئِ الْمُصَوِّرِ الْقَاهِرِ الْبَرِّ الشَّاكِرِ الشَّكُورِ الْوَكِيلِ الشَّهِيدِ الرَّءُوفِ الرَّقِيبِ الْفَتَّاحِ الْعَلِيمِ الْكَرِيمِ الْمَحْمُودِ الْجَلِيلِ غَافِرِ الذَّنْبِ وَ قَابِلِ التَّوْبِ مَلِكِ الْمُلُوكِ عَالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهَادَةِ الدَّائِمِ الْكَرِيمِ رَبِّ الْعَالَمِينَ الْحَمْدُ لِلهِ عَظِيمِ الْحَمْدِ عَظِيمِ الْعَرْشِ عَظِيمِ الْمُلْكِ عَظِيمِ السُّلْطَانِ عَظِيمِ الْعِلْمِ عَظِيمِ الْحِلْمِ عَظِيمِ الْكَرَامَةِ عَظِيمِ الرَّحْمَةِ عَظِيمِ الْبَلاَءِ عَظِيمِ النِّعْمَةِ عَظِيمِ الْفَضْلِ عَظِيمِ الْعِزَّةِ عَظِيمِ الْكِبْرِيَاءِ عَظِيمِ الشَّأْنِ عَظِيمِ الْاَمْرِ تَبَارَكَ اللهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ الْحَمْدُ لِلهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ الرَّءُوفِ الرَّحِيمِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ الْخَلاَّقِ الْعَلِيمِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْجَلِيلِ الْكَبِيرِ الْمُتَعَالِي الْمُتَعَظِّمِ الْمُتَكَبِّرِ الْمُتَجَبِّرِ الْجَبَّارِ الْقَهَّارِ مَالِكِ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ لَهُ الْكِبْرِيَاءُ وَ الْجَبَرُوتُ وَ لَهُ الْحُكْمُ وَ إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ وَ الْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُهُ.
ستایش ویژه خداوندی است که این کتاب را بربنده اش نازل فرمود و در آن انحرافی قرار نداد؛ کتابی است ارزشمند؛ تا از جانب خویش از عذابی سخت بترساند و مومنانی راکہ کارھای شایسته می کنند نوید دهد که پاداشی نیک دارند و جاودانه در آن به سر می برند و کسانی را که گفتند خدا فرزندی دارد ،بترسانند؛آنان وپدرانشان در این مورد چیزی ندانسته و گفتاری که از دهانشان بیرون می آید بزرگ است و جز دروغ چیزی نگویند. ستایش خدایی را سزاست که اندوه را از دل ما زدود؛ به راستی که پروردگار ما آمرزنده و سپاسگزار است؛ آن خدایی که ما را از کرم خویش به سر منزل جاودانه وارد ساخت که در آن به مارنجی نرسیده و به خستگی دچار نگردیم. ستایش خدای را سزاست و درود بربندگان برگزیده اش ؛آیا خدا بهتر است یا آنچه شریک او قرار می دهید؟ یا آنکه آسمانها و زمین راآفریده و برای شما از آسمان آبی فرود آورد و به وسیلهٔ آن باغهای خرم رویاندیم که شما قدرت رویاندن درختانش را نداشتید؛ آیا با این خداوند معبودی است؛ بلکه آنان گروهی هستند که از خداوند روی گردانند: آیا آن کیست که زمین را قرارگاه ساخت و در آن نهرها پدید آورد و برای آن کوهها برافراشت و در میان دو دریا حائلی قرار داد؟ آیا با این خداوند معبردی است ؟ ولی اکثر آنان نمیدانند. یا آن کیست که درمانده ی گرفتار را هنگامی که اورا بخواند اجابت کند ورنج ومحنت رابر طرف سازد وشما را جانشینان این زمین گرداند؟ آیا معبودی با این خداوند وجود دارد؟چه اندک است پند و اندرزی که فرا می گیرید ؛ یا کیست انکه شما را در تاریکیهای خشکی و دریا هدایت کند و کیست آنکه بادها را به عنوان بشارت رحمتش بفرستد؟ ایا معبودی با این خدا هست؟ خداوند از انچه شریک او قرار می دهند بسی برتر است؛یا کیست آنکه خلق را پدید آورد و سپس به سوی خود باز گرداند و کیست انکه شما را از آسمان وزمین روزی دهد؛ آیا بااین خدا معبودی هست؟ بگو اگر راست می گوئید دلیل خود را بیان نمایید ؛ بگو هر که در آسمان و زمین است جز خدا کسی از غیب آگاه نیست ونمی دانند چه هنگام زنده می شوند. ستایش خدایی را سزاست که هر چه در آسمانها و هر چه در زمین است از آن اوست و در آخرت نیز ستایش او را سزاست و او آگاه و حکیم است؛ ستایش خدایی را سزاست که پدیدآورنده ی آسمانها بوده و فرشتگان را فرستادگانی قرار داد که بالهایشان دو تا دوتا، و سه تا سه تا، چهار تا چهارتا می باشد؛ او در آفرینش، آنچه را بخواهد افزایش دهد؛ به راستی که خدا پر هر چیز تواناست. ستایش خدایی را سزاست که آمرزنده، و بسیار بخشنده، مهربان، توبه پذیر، بخشنده، بزرگوار، با عظمت، بزرگ، شنوا، بینا، بی عیب، زنده، پایدار، نیرومند، مقتدر، عظیم الشان است؛ پاک و متزه است خدای نیرومند، مقتدر، توانا، دارنده ی ملک، حق، آشکار، والا، قدرتمند، آغاز، پایان، نهان، آشکار، سرپرست، ستوده، یاور، ایجادکننده، آفریننده، پدیدآورنده، تصویرگر، مسلط ، نیکوکار، سپاسگزار، با سطوت، شکرپذیر، یاور، شاهد، مهربان، مراقب، گشاینده، دانا، باکرم، ستوده، بزرگوار، آمرزنده گناه، پذیرندهٔ توبه، پادشاه پادشاهان، دانای غیب و شهود، پابرجا، کریم، پروردگار جهانیان. ستایش خدایی را سزاست که ستایشش بزرگ، دارای عرش بزرگ، قدرت بزرگ، سلطنت بزرگ، دانش وسیع، بردباری فراوان، کرامت بسیار، بسیار مهربان، آزمایش بزرگ، نور فراوان، فضل بسیار، نیروی فراوان، عزت برتر، عظمت بسیار، نعمت فراوان، رافت بسیار، احسان گسترده، قدرت بزرگ، شان والا، فرمان قوی است؛ بزرگ است خداوند آن که پروردگار جهانیان است. بزرگ است خدایی که از هر چیز بزرگتر است و از هر چیز نیرومندترواز هرچیزمهربانتر،واز هر چیز داراترواز هر چیز برتر وازهر چیزبهتر واز هرچیز تواناتر است؛ستایش خدایی را سزاست که پروردگار جهانیان است. ستایش سزاوار خداوند والا و بزرگ است؛ رووف و مهربان، عزیزوحکیم، آفریدگار دانا،پادشاه،منزه،بزرگوار،بزرگ،برتر،بزرگمنش، عظیم الشان ،باقدرت وهیبت،مالک بهشت ودوزخ، که بزرگی وقدرت از ان اوستو حکومت به دست او و سخن خوب به سوی او بالا رفته وکار شایسته را بالا برد. خدایای بر محمد و خاندانش درود فرست و چنان کن که اعمال ما به درگاه تو بالا رود و به مرتبهٔ قبول و پذیرشت یاری بپیوندد ویاریمان نما بر مجلسی که اعمالش خالص برای توست ؛به راستی که کسی جز تو کارنیک پیش نیاورد و بدی را برطرف نسازد؛ بدی و گرفتاری را از ما دور گردان و تمام کارها را برای ما مبارک نما؛ که به راستی تو آمرزنده و سپاس پذیری. خدایا !د عایمان را به ناامیدی مبدل نکرده و دشمن را از ما شادمان مگردان و ما را هدف بالا و نشانهٔ ناراحتی قرار مده و از ما د ر گذر و در تمام احوال به ما عافیت و سلامتی عطا کن؛ به راستی که تو بر هر چیز توانایی و به راستی تو بزرگ و والایی .