- امام صادق علیه السلام: دعا کن و مگو که کار از کار گذشته است. زیرا دعا، عین عبادت است. خداوند می فرماید: «کسانی که از عبادت من گردن فرازی کنند؛ به زودی با خواری به دوزخ در می آیند.» و فرموده است: «مرا بخوانید تا پاسختان دهم.»
- امام صادق علیه السلام: خداوند به وسیله ی دعا آنچه را که می داند برای آن به درگاهش دعا می شود و او، آن را اجابت می نماید، دفع می کند و اگر بنده به آن دعا موفق نشده بود، هرآینه به او بلایی می رسید که ریشه اش را از زمین می کند.
- امام علی علیه السلام: دعا کلید های کامیابی و رمز های رستگاری است و بهترین دعا دعایی است که از سینه ی پاک و دلی پارسا برآید. مناجات مایه ی نجات است و اخلاص، مایه ی خلاص. پس هرگاه هراس و بی تابی بالا گرفت به خدا باید پناه جست.
- امام صادق علیه السلام: هرگاه به یکی از شما رقت قلب دست داد، دعا کند. زیرا قلب تا خالص نشود رقت نمی یابد.
- امام صادق علیه السلام: لقمان به فرزندش گفت: «...وقتی بر مرکب خویش سواری، به خواندن کتاب خدا بپرداز، وقتی سرگرم کار هستی تسبیح بگو، و هرگاه که تنها بودی به دعا مشغول شو.»
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود: به برکت وجود امامان از نسل توست که به امتم باران داده می شود و دعایشان مستجاب می شود، خداوند، بلا را از آنان برمیگرداند و رحمت، از آسمان فرود می آید.
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرگاه فردی از شما دعا می کند، تقاضاهای بزرگ بنماید؛ زیرا بر خداوند هیچ چیز بزرگ (سنگین) نمی آید.
- امام علی علیه السلام: دعا کردن را پنج موقع مغتنم شمارید: هنگام خواندن قرآن، هنگام اذان، هنگام بارش باران، هنگام برخورد دو صف برای شهادت و هنگام دعای ستمدیده. زیرا هیچ مانعی میان آن و عرش نیست.
- امام باقر علیه السلام می فرماید: خداوند از میان بندگان مومنش بنده ای را که بیشتر دعا کند دوست می دارد. پس بر شما باد دعا کردن در سحرگاهان تا طلوع خورشید؛ زیرا این، وقتی است که در آن درهای آسمان باز می شود و روزی ها تقسیم می شود و حاجت های بزرگ برآورده می گردد.
- امام صادق علیه السلام: جدم می فرمود:«در دعا کردن پیش دستی کنید؛ زیرا بنده، چنان چه اهل دعا باشد وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«صدایی آشناست!» و چنان چه اهل دعای بسیار نباشد، وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«تا به حال کجا بودی؟!»
- امام صادق علیه السلام: هرگاه حاجتی داشتی، وضو بگیر و دو رکعت نماز بخوان، سپس حمد و ثنای خدا را به جای بیاور و نعمت هایش را یاد کن، آنگاه دعایت اجابت می شود.
- امام صادق علیه السلام : هرکه شب را با وضو بخوابد، آن شب، بسترش مسجد اوست و اگر برخیزد و نماز بخواند و سپس به ذکر خدا بپردازد، هرچه از خدا بخواهد، به او عطا می فرماید.
-
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرکس دعایش را به همه ی مردان و زنان مومن تعمیم دهد، دعایش مستجاب می شود.
-
سپاس خداى را سزاست بر هر نعمتى كه بر من ارزانى داشته يا موجود مى باشد.
- پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله : دعا، كليد حاجت است و لقمههاى حلال، دندانه هاى آن كليدند.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : خداوند عزّوجل شرم میکند از بندهاش که با جماعت ، نماز بخواند و سپس حاجتش را از او بخواهد و برود و حاجتش را برآوده نسازد.
- امام صادق عليهالسلام : دعا، مخزن اجابت است، همچنان كه ابر مخزن باران است.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : ناتوانترین مردم كسی است كه از دعا كردن ناتوان باشد.
- پیامبر اکرم صلىاللهعليهوآله : ترک دعا گناه است.
روز هفتم
«أَلْيَوْمُ السَّابِعُ»
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً لاَ يَنْفَدُ وَ لاَ يَنْقَطِعُ آخِرُهُ وَ لاَ يَقْصُرُ دُونَ عَرْشِكَ مُنْتَهَاهُ اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً لاَ تَحْجُبُ عَنْكَ وَ لاَ يَتَنَاهَى دُونَكَ وَ لاَ يَقْصُرُ عَنْ أَفْضَلِ رِضَاكَ الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي لاَ يُقْطَعُ إِلَّا بِإِذْنِهِ وَ الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي لاَ يُقْضَى إِلَّا بِعِلْمِهِ وَ الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي لاَ يُرْجَى إِلَّا فَضْلُهُ وَ الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي لَهُ الْفَضْلُ عَلَى مَنْ أَطَاعَهُ وَ الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي لَهُ الْحُجَّةُ عَلَى مَنْ عَصَاهُ وَ الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي مَنْ رَحِمَ مِنْ جَمِيعِ خَلْقِهِ كَانَ فَضْلاً مِنْهُ وَ الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي لاَ يَفُوتُهُ الْقَرِيبُ وَ لاَ يَبْعُدُ عَنْهُ الْبَعِيدُ الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي افْتَتَحَ بِالْحَمْدِ كِتَابَهُ وَ جَعَلَهُ آخِرَ دَعْوَى أَهْلِ جَنَّتِهِ وَ خَتَمَ بِهِ قَضَاءَهُ وَ الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي لاَ يَزَالُ وَ لاَ يَزُولُ الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي كَانَ قَبْلَ كُلِّ شَيْءٍ كَائِنٌ فَلاَ يُوجَدُ لِشَيْءٍ مَوْضِعٌ قَبْلَهُ وَ الْحَمْدُ لِلهِ الْاَوَّلِ فَلاَ يَكُونُ كَائِنٌ قَبْلَهُ وَ الْآخِرِ فَلاَ شَيْءَ بَعْدَهُ وَ هُوَ الْبَاقِي الدَّائِمُ بِغَيْرِ غَايَةٍ وَ لاَ فَنَاءٍ الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي لاَ يُدْرِكُ الْاَوْهَامُ صِفَتَهُ الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي ذَهَلَ الْعُقُولُ عَنْ مَبْلَغِ عَظَمَتِهِ حَتَّى يَرْجِعُوا إِلَى مَا امْتَدَحَ بِهِ نَفْسَهُ مِنْ عِزِّهِ وَ جُودِهِ وَ طَوْلِهِ الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي سَدَّ الْهَوَاءَ بِالسَّمَاءِ وَ دَحَى الْاَرْضَ عَلَى الْمَاءِ وَ اخْتَارَ لِنَفْسِهِ الْاَسْمَاءَ الْحُسْنَى الْحَمْدُ لِلهِ الْوَاحِدِ بِغَيْرِ تَشْبِيهٍ الْعَالِمِ بِغَيْرِ تَكْوِينٍ الْبَاقِي بِغَيْرِ كُلْفَةٍ الْخَالِقِ بِغَيْرِ مُنْتَهًى الْحَمْدُ لِلهِ رَبِّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ رَبِّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ وَ رَبِّ الْاَنْبِيَاءِ وَ الْمُرْسَلِينَ وَ رَبِّ الْاَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ أَحَداً صَمَداً لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ مَلَكَ الْمُلُوكَ بِقُدْرَتِهِ وَ اسْتَعْبَدَ الْاَرْبَابَ بِعِزَّتِهِ وَ سَادَ الْعُظَمَاءَ بِجَبَرُوتِهِ وَ اصْطَنَعَ الْفَخْرَ وَ الاِسْتِكْبَارَ لِنَفْسِهِ وَ جَعَلَ الْفَضْلَ وَ الْكَرَمَ وَ الْجُودَ وَ الْمَجْدَ لَهُ جَارُ الْمُسْتَجِيرِينَ وَ لَجَأُ الْمُضْطَرِّينَ وَ مُعْتَمَدُ الْمُؤْمِنِينَ وَ سَبِيلُ حَاجَةِ الْعَابِدِينَ. اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ بِجَمِيعِ مَحَامِدِكَ كُلِّهَا مَا عُلِمَ مِنْهَا وَ مَا لَمْ يُعْلَمْ وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً يُوَافِي لِعِلْمِكَ وَ يُكَافِي مَزِيدَ كَرَامَتِكَ. اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً يُبْلَغُ بِهِ رِضَاكَ وَ أُوَدِّي بِهِ شُكْرَكَ وَ أَسْتَوْجِبُ بِهِ الْمَزِيدَ مِنْ عِنْدِكَ. اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى حِلْمِكَ بَعْدَ عِلْمِكَ وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى عَفْوِكَ بَعْدَ قُدْرَتِكَ يَا خَيْرَ الْغَافِرِينَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.
خدایا! ستایش تورا سزاست ستایشی که آغازش پایان نداشته وپایانش منقطع نگردد ونهایت ان از عرش تو کوتاه نیاید. خدایا! ستایش تورا سزاست ستایشی که از تو در حجاب نشود وجز ذات تو نهایتی نداشته باشد واز بالاترین مراتب خشنودیت کوتاه نیاید؛ستایش خدایی که اطاعت نشود مگر به اذن او و معصیت نشود مگر به علم او؛ستایش خدایی را سزاست که جز از عدلش ترس وواهمه ای نبوده وجز به فضل وکرمش امیدی نباشد. ستایش خدایی را سزاست که نسبت به کسی که فرمانبرداریش کند بزرگوار است ؛ستایش خدایی را سزاست که علیه کسی که اورا معصیت کند،حجت وبرهان دارد؛ستایش خدایی را سزاست که در میان موجودات هر که را مورد مهر خویش قرار داد،از روی فضل وکرم اوست؛ ستایش خدایی را سزاست که از میان موجودات هر که را عذاب کند از عدل او ناشی گردد. وستایش خدایی را سزاست که شخص نزدیک از تخت قدرتش خارج نشده وشخص دور از وی نباشد ؛ستایش خدایی را سزاست که ستایش خود را نموده وخلق را به ستایش خود خوانده است؛ ستایش خدایی را سزاست که کتابش را به ستایش افتتاح کرد وان را آخرین دعای اهل بهشت قرار داد وحکم خود را بدان ختم فرمود ؛ستایش خدایی را سزاست که پیوسته بوده وخواهد بود. وستایش خدایی را سزاست که پیش از هر موجودی وجود داشت؛از این رو پیش از او اثری از موجود دیگر یافت نشود وستایش خدایی را سزاست که اغاز است وموجودی قبل از او نبوده وپایان است وهیچ چیزی پس از او وجود ندارد و اوست ان که همیشه باقی است وپایان وفنایی ندارد. ستایش خدایی را سزاست که پندارها به وصف او نرسد؛ستایش خدایی را سزاست که عقلها از درک حد عظمتش سرگردان گشته؛ تابه ناچار به انکه خودش از عزت وجود وکرمش خود را ستوده باز گردند ؛ستایش خدایی را سزاست که هوا را به اسمان مسدود ساخت وزمین را بر اب گسترانید وبرای خویش نامهای نیکو برگزید. ستایش خدایی را سزاست؛ان یکتای بی شبیه که بدن وسیله ی هستی عالم ودانا بوده وبدون تکلف ومشقت باقی است وبی رنج وتعب موجودات را خلق فرمود ووصفش حد ونهایتی ندارد وشناخته شده ای بی منتهاست ؛ستایش خدایی را سزاست که پروردگار اسمانهای هفتگانه وپروردگار عرش عظیم و پروردگار پیامبران وفرستادگان و پروردگار اولین و اخرین است ؛یکتای بی نیاز است که نزاده وزاده نشده وهیچکس همتای او نیست. ان که بقدرتش همه ی پادشاهان را زیر فرمان خود دراورده وبه عزتش معبودانی را بنده خود ساخته وبه سلطنتش بر همه ی بزرگان سروری کند وفخروبزرگی را ویژه خود کرده وفصل وبزرگواری وقدرت،خاص اوست؛پناه دهنده ی پناه جویان وملجا درماندگان و تکیه گاه مومنان وراه حاجت خواهی پرستش کنندگان است. خدایا!تورا ستایش به همه ی ستایشهایت ؛انچه از انها اگاهیم وانچه نمی دانیم وتورا ستایش؛ستایشی که بر ستایش همه ی خلق فزونی یابد. خدایا!تورا ستایش؛ ستایشی که مرا به مقام خشنودیت برساند وبدان وسیله مراتب سپاسگذاری تورا انجام داده باشم وشایسته ی فزونی کرمت گردم؛خدایا!تو را ستایش به بردباریت پس از علم ودانشت وتورا ستایش بر گذشتت با وجود قدرتت ؛ای بهترین امرزندگان !ای مهربانترین مهربانان!
