- امام صادق علیه السلام: دعا کن و مگو که کار از کار گذشته است. زیرا دعا، عین عبادت است. خداوند می فرماید: «کسانی که از عبادت من گردن فرازی کنند؛ به زودی با خواری به دوزخ در می آیند.» و فرموده است: «مرا بخوانید تا پاسختان دهم.»
- امام صادق علیه السلام: خداوند به وسیله ی دعا آنچه را که می داند برای آن به درگاهش دعا می شود و او، آن را اجابت می نماید، دفع می کند و اگر بنده به آن دعا موفق نشده بود، هرآینه به او بلایی می رسید که ریشه اش را از زمین می کند.
- امام علی علیه السلام: دعا کلید های کامیابی و رمز های رستگاری است و بهترین دعا دعایی است که از سینه ی پاک و دلی پارسا برآید. مناجات مایه ی نجات است و اخلاص، مایه ی خلاص. پس هرگاه هراس و بی تابی بالا گرفت به خدا باید پناه جست.
- امام صادق علیه السلام: هرگاه به یکی از شما رقت قلب دست داد، دعا کند. زیرا قلب تا خالص نشود رقت نمی یابد.
- امام صادق علیه السلام: لقمان به فرزندش گفت: «...وقتی بر مرکب خویش سواری، به خواندن کتاب خدا بپرداز، وقتی سرگرم کار هستی تسبیح بگو، و هرگاه که تنها بودی به دعا مشغول شو.»
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود: به برکت وجود امامان از نسل توست که به امتم باران داده می شود و دعایشان مستجاب می شود، خداوند، بلا را از آنان برمیگرداند و رحمت، از آسمان فرود می آید.
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرگاه فردی از شما دعا می کند، تقاضاهای بزرگ بنماید؛ زیرا بر خداوند هیچ چیز بزرگ (سنگین) نمی آید.
- امام علی علیه السلام: دعا کردن را پنج موقع مغتنم شمارید: هنگام خواندن قرآن، هنگام اذان، هنگام بارش باران، هنگام برخورد دو صف برای شهادت و هنگام دعای ستمدیده. زیرا هیچ مانعی میان آن و عرش نیست.
- امام باقر علیه السلام می فرماید: خداوند از میان بندگان مومنش بنده ای را که بیشتر دعا کند دوست می دارد. پس بر شما باد دعا کردن در سحرگاهان تا طلوع خورشید؛ زیرا این، وقتی است که در آن درهای آسمان باز می شود و روزی ها تقسیم می شود و حاجت های بزرگ برآورده می گردد.
- امام صادق علیه السلام: جدم می فرمود:«در دعا کردن پیش دستی کنید؛ زیرا بنده، چنان چه اهل دعا باشد وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«صدایی آشناست!» و چنان چه اهل دعای بسیار نباشد، وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«تا به حال کجا بودی؟!»
- امام صادق علیه السلام: هرگاه حاجتی داشتی، وضو بگیر و دو رکعت نماز بخوان، سپس حمد و ثنای خدا را به جای بیاور و نعمت هایش را یاد کن، آنگاه دعایت اجابت می شود.
- امام صادق علیه السلام : هرکه شب را با وضو بخوابد، آن شب، بسترش مسجد اوست و اگر برخیزد و نماز بخواند و سپس به ذکر خدا بپردازد، هرچه از خدا بخواهد، به او عطا می فرماید.
-
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرکس دعایش را به همه ی مردان و زنان مومن تعمیم دهد، دعایش مستجاب می شود.
-
سپاس خداى را سزاست بر هر نعمتى كه بر من ارزانى داشته يا موجود مى باشد.
- پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله : دعا، كليد حاجت است و لقمههاى حلال، دندانه هاى آن كليدند.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : خداوند عزّوجل شرم میکند از بندهاش که با جماعت ، نماز بخواند و سپس حاجتش را از او بخواهد و برود و حاجتش را برآوده نسازد.
- امام صادق عليهالسلام : دعا، مخزن اجابت است، همچنان كه ابر مخزن باران است.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : ناتوانترین مردم كسی است كه از دعا كردن ناتوان باشد.
- پیامبر اکرم صلىاللهعليهوآله : ترک دعا گناه است.
روز سیزدهم
«أَلْيَوْمُ الثَّالِثُ عَشَرَ»
سُبْحَانَ الرَّفِيعِ الْاَعْلَى سُبْحَانَ مَنْ قَضَى بِالْمَوْتِ عَلَى الْعِبَادِ سُبْحَانَ الْقَاضِي بِالْحَقِّ سُبْحَانَ الْمَلِكِ الْمُقْتَدِرِ سُبْحَانَ اللهِ وَ بِحَمْدِهِ حَمْداً يَبْقَى بَعْدَ الْفَنَاءِ وَ يُنْمِي فِي كِفَّةِ الْمِيزَانِ لِلْجَزَاءِ تَسْبِيحاً كَمَا يَنْبَغِي لِكَرَمِ وَجْهِهِ وَ عِزِّ جَلاَلِهِ وَ عَظِيمِ ثَوَابِهِ سُبْحَانَ مَنْ تَوَاضَعَ كُلُّ شَيْءٍ لِقُدْرَتِهِ سُبْحَانَ مَنْ خَضَعَ كُلُّ شَيْءٍ لِمُلْكِهِ سُبْحَانَ مَنِ انْقَادَتْ لَهُ الْاُمُورُ بِأَزِمَّتِهَا طَوْعاً لِاَمْرِهِ سُبْحَانَ مَنْ مَلَاَ الْاَرْضَ قُدْسُهُ سُبْحَانَ مَنْ قَدَّرَ بِقُدْرَتِهِ كُلَّ قَدَرٍ وَ لاَ يَقْدِرُ أَحَدٌ قُدْرَتَهُ سُبْحَانَ مَنْ أَوَّلُهُ حِلْمٌ لاَ يُوصَفُ وَ آخِرُهُ عِلْمٌ لاَ يَبِيدُ سُبْحَانَ مَنْ هُوَ عَالِمٌ مُطَّلِعٌ بِغَيْرِ جَوَارِحَ سُبْحَانَ مَنْ لاَ يَخْفَى عَلَيْهِ خَافِيَةٌ فِي الْاَرْضِ وَ لاَ فِي السَّمَاءِ سُبْحَانَ الرَّبِّ الْوَدُودِ سُبْحَانَ الْفَرْدِ الْوَتْرِ سُبْحَانَ الْعَظِيمِ الْاَعْظَمِ سُبْحَانَ مَنْ هُوَ رَحِيمٌ لاَ يَعْجَلُ سُبْحَانَ مَنْ هُوَ قَائِمٌ لاَ يَغْفُلُ سُبْحَانَ مَنْ هُوَ جَوَادٌ لاَ يَبْخَلُ أَنْتَ الَّذِي فِي السَّمَاءِ عَظَمَتُكَ وَ فِي الْاَرْضِ قُدْرَتُكَ وَ فِي الْبِحَارِ عَجَائِبُكَ وَ فِي الظُّلُمَاتِ نُورُكَ سُبْحَانَكَ لاَ إِلَهَ إِلّا أَنْتَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ سُبْحَانَ ذِي الْعِزِّ الشَّامِخِ سُبْحَانَ ذِي الْجَلاَلِ وَ الْاِكْرَامِ سُبْحَانَكَ يَا قُدُّوسُ يَا قُدُّوسُ أَسْأَلُكَ بِمَنِّكَ يَا مَنَّانُ وَ بِقُدْرَتِكَ يَا قَدِيرُ وَ بِحِلْمِكَ يَا حَلِيمُ وَ بِعِلْمِكَ يَا عَلِيمُ وَ بِعَظَمَتِكَ يَا عَظِيمُ ثُمَّ يَقُولُ: يَا حَقُّ ثَلاَثاً يَا بَاعِثُ ثَلاَثاً يَا وَ ارِثُ ثَلاَثاً يَا قَيُّومُ ثَلاَثاً يَا اللهُ ثَلاَثاً يَا رَحْمَانُ ثَلاَثاً يَا رَحِيمُ ثَلاَثاً يَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الْاِكْرَامِ ثَلاَثاً يَا رَبَّنَا ثَلاَثاً أَسْأَلُكَ بِلاَ إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ جَلَّ ثَنَاوُكَ ثَلاَثاً وَ أَسْأَلُكَ بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ ثَلاَثاً يَا كَرِيمُ يَا سَيِّدَنَا ثَلاَثاً يَا فَخْرَنَا ثَلاَثاً يَا ذُخْرَنَا ثَلاَثاً يَا كَهْفَنَا ثَلاَثاً يَا مَوْلاَنَا ثَلاَثاً يَا خَالِقَنَا ثَلاَثاً يَا رَازِقَنَا ثَلاَثاً يَا مُمِيتَنَا ثَلاَثاً يَا مُحْيِيَنَا ثَلاَثاً يَا بَاعِثَنَا ثَلاَثاً يَا وَ ارِثَنَا ثَلاَثاً يَا عُدَّتَنَا ثَلاَثاً يَا أَمَلَنَا ثَلاَثاً يَا رَجَاءَنَا ثَلاَثاً وَ أَسْأَلُكَ بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ يَا حَيُّ ثَلاَثاً وَ أَسْأَلُكَ بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ يَا قَيُّومُ ثَلاَثاً وَ أَسْأَلُكَ بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ يَا اللهُ يَا لاَ إِلَهَ إِلّا أَنْتَ سُبْحَانَكَ لاَ إِلَهَ إِلّا أَنْتَ ثَلاَثاً وَ أَسْأَلُكَ بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ الْعَزِيزِ ثَلاَثاً وَ أَسْأَلُكَ بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ يَا كَبِيرُ ثَلاَثاً وَ أَسْأَلُكَ بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ يَا مَنَّانُ ثَلاَثاً وَ أَسْأَلُكَ بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ يَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الْاِكْرَامِ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ وَ نَبِيِّكَ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ الْاَخْيَارِ أَفْضَلَ صَلاَتِكَ عَلَى نَبِيٍّ مِنْ أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى إِبْرَاهِيمَ وَ آلِ إِبْرَاهِيمَ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى أَبِينَا آدَمَ وَ أُمِّنَا حَوَّاءَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى أَنْبِيَائِكَ أَجْمَعِينَ. اللَّهُمَّ وَ عَافِنِي فِي دِينِي وَ دُنْيَايَ وَ آخِرَتِي إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ. اللَّهُمَّ وَ أَسْأَلُكَ أَنْ تَتَقَبَّلَ مِنِّي فَإِنَّكَ غَفُورٌ شَكُورٌ. اللَّهُمَّ وَ أَسْأَلُكَ أَنْ تَغْفِرَ لِي فَإِنَّكَ غَفُورٌ رَحِيمٌ. اللَّهُمَّ وَ أَسْأَلُكَ أَنْ تَرْحَمَنِي فَإِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ.
پاک و منزه است آن برتر و والا؛پاک و منزه است آن که مرگ را بر بندگان مقرر داشت؛ پاک و منزه است آن حاکم بر حق؛ پاک و منزه است آن پادشاه نیرومند؛ پاک و منیژه است خداوند و او را می ستایم؛ستایشی که پس از نابودی ما باقی میماند و در کفهٔ میزان، پاداشی را افزون نماید؛ تنزیهی که شایستهٔ بزرگواری و عزت و پاداش بزرگش باشد. پاک و منزه است آن که هر موجودی در برابر عظمتش خاضع است پاک و منزه است آن که هر چیز در برابر قدرتش فرمانبردار گردیده؛ پاک ومنزه است ان که هر چیزدر پادشاهی اش فروتن گردیده؛پاک ومنزه است آن که زمام کارها همه در مقابل فرمانش تسلیم گردیده؛ پاک و منزه است آن که پاکی اش زمین را پر کرده است . پاک و منزه است آن که به نورش هر تاریکی روشن شده ؛ پاک و منزه است آن که تنها به دین او گرویده میشود؛ پاک و منزه است آن که نیرویش هر چیز را اندازه گیری کرده است و نیرویش از هر صاحب قدرتی برتر است وهیچکس قدرت برتری بر نیرویش را ندارد. منزه است آن که آغازش حکمتی است غیر قابل توصیف و آخرش دانشی است بی پایان؛ پاک و منزه است آن که عالمی است آگاه و آگاهی اش به وسیله اعضاء و جوارح نمی باشد؛ پاک و منزه است آن که در زمین و آسمان چیزی بر او پوشیده نیست؛ پاک و منزه است پروردگار مهربان؛ پاک بر منزه است یگانهٔ یکتا؛ پاک و منزه است بزرگ توانا. پاک و منزه است آن که مهربانی بیشتاب است؛ پاک ومنزه است آن که نگهبانی بی غفلت است؛ پاک و منزه است بخشنده ای که بخل نمی ورزد، تویی آنکه در آسمانها عظمتت و در زمین قدرتت حکمفرماست و در دریا شگفتیهایش و در تاریکیها نور و روشنایی اش نمودار می باشد. پاک و منزهی و هیج معبودی جز تو نیست و من از ستمکارانم ؛پاک و منزه است آن که دارای عزتی برتر است؛ پاک و منزه است دارندهٔ جلالت و بزرگواری:؛ پاک و منزهی ای پاک و پاکیزه!از تو میخواهم به نعمت دادنت ای بخشنده! و به نیرویت ای قدرتمند توانا !او به بردباریت ای بردبار!وبه علمت ای دانا وبه بزرگیت ای بزرگ! آنگاه می گویی: ای حق !(سه بار) ای برانگیزاننده! (سه بار) ای ارث ببرنده !(سه بار) ای زنده! (سه بار) ای پاینده! (سه بار) ای خدا! (سه بار) ای بخشاینده! (سه بار) ای مهربان !(سه بار) ای دارای جلالت و بزرگواری !(سه بار). ای پروردگار ما! (سه بار) و از تومی خواهم به ذات بزرگوارت؛ ای کریم! (سه بار) ای آقای ما! (سه بار) ای افتخار ما! (سه بار) ای ذخیرهٔ ما! (سه بار) ای گنج ما! (سه بار) ای نیروی ما! (سه بار) ای مایهٔ عزت ما !(سه بار). ای پناهگاه ما! (سه بار) ای معبود ما! (سه بار) ای سرپرست ما! (سه بار) ای آموزگار ما! (سه بار) ای زنده کننده ما! (سه بار)ای برانگیزاننده ی ما! (سه بار) ای وارث ما! (سه بار) ای توشهٔ ما! (سه بار) ای آرزوی ما! (سه بار) ای امید ما! در دین و دنیا و آخرت!و از ترمی خواهم به ذات بزرگواریت ای زنده! (سه بار) و از تو می خواهم به ذات بزرگوارت !ای پاینده ! (سه بار). و از تومی خواهم به ذات بزرگوارت؛ ای خدا! (سه بار) ای که هیج معبودی جز تو نیست پاک و منزهی و معبودی جز تو نیست؛ (سه بار) و از تو می خواهم به ذات بزرگوارت؛ ای مهربان! (سه بار) و از تو می خواهم به ذات بزرگوارت؛ ای بخشاینده! (سه بار) و از تو میخواهم به ذات بزرگوارت؛ ای نیرومند! (سه بار) و از تو میخواهم به ذات بزرگوارت؛ ای بزرگ! (سه بار). واز تومی خواهم به ذات بزرگوارت ای بسیار نعمت دهنده! (سه بار) و از تو میخواهم به ذات بزرگوارت ای توبه پذیر! (سه بار) و از تو می خواهم به ذات بزرگوارت؛ ای بسیار بخشنده! (سه بار) و از تو می خواهم به ذات بزرگوارت؛ ای آمرزنده! (سه بار) و از تو میخواهم به ذات بزرگوارت ؛ای توانا! (سه بار). و از تو میخواهم به ذات بزرگوارت ای صاحب جلالت و بزرگواری؛ که بر محمد بنده و رسول و پیامبرت و خاندان پاک برگزیده اش درود فرستی؛ برترین درودی که بر پیامبری از پیامبران و رسولانت فرستادهای. خدایا ! بر محمد و خاندانش درود فرست همچنانکه برابراهیم و خاندانش درود فرستادی: توستوده و بزرگواری؛ خدایا !بر پدر ما آدم و بر مادرمان حوادرود فرست؛ خدایا بر تمامی پیامبرانت درود فرست. خدایا! مرا در دین و دنیا وآخرتم عافیت بخش ؛تو بر هر چیز توانایی؛ خدایا و از تومی خواهم که از من بپذیری ؛ به راستیتو آمرزنده و سپاس پذیری؛خدایا از تو می خواهم که مرا بیامرزی؛ به راستی توامرزنده و مهربانی؛خدایا واز تو می خواهم که به من رحم کنی؛به راستی تو؛توبه پذیرومهربانی.