- امام صادق علیه السلام: دعا کن و مگو که کار از کار گذشته است. زیرا دعا، عین عبادت است. خداوند می فرماید: «کسانی که از عبادت من گردن فرازی کنند؛ به زودی با خواری به دوزخ در می آیند.» و فرموده است: «مرا بخوانید تا پاسختان دهم.»
- امام صادق علیه السلام: خداوند به وسیله ی دعا آنچه را که می داند برای آن به درگاهش دعا می شود و او، آن را اجابت می نماید، دفع می کند و اگر بنده به آن دعا موفق نشده بود، هرآینه به او بلایی می رسید که ریشه اش را از زمین می کند.
- امام علی علیه السلام: دعا کلید های کامیابی و رمز های رستگاری است و بهترین دعا دعایی است که از سینه ی پاک و دلی پارسا برآید. مناجات مایه ی نجات است و اخلاص، مایه ی خلاص. پس هرگاه هراس و بی تابی بالا گرفت به خدا باید پناه جست.
- امام صادق علیه السلام: هرگاه به یکی از شما رقت قلب دست داد، دعا کند. زیرا قلب تا خالص نشود رقت نمی یابد.
- امام صادق علیه السلام: لقمان به فرزندش گفت: «...وقتی بر مرکب خویش سواری، به خواندن کتاب خدا بپرداز، وقتی سرگرم کار هستی تسبیح بگو، و هرگاه که تنها بودی به دعا مشغول شو.»
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود: به برکت وجود امامان از نسل توست که به امتم باران داده می شود و دعایشان مستجاب می شود، خداوند، بلا را از آنان برمیگرداند و رحمت، از آسمان فرود می آید.
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرگاه فردی از شما دعا می کند، تقاضاهای بزرگ بنماید؛ زیرا بر خداوند هیچ چیز بزرگ (سنگین) نمی آید.
- امام علی علیه السلام: دعا کردن را پنج موقع مغتنم شمارید: هنگام خواندن قرآن، هنگام اذان، هنگام بارش باران، هنگام برخورد دو صف برای شهادت و هنگام دعای ستمدیده. زیرا هیچ مانعی میان آن و عرش نیست.
- امام باقر علیه السلام می فرماید: خداوند از میان بندگان مومنش بنده ای را که بیشتر دعا کند دوست می دارد. پس بر شما باد دعا کردن در سحرگاهان تا طلوع خورشید؛ زیرا این، وقتی است که در آن درهای آسمان باز می شود و روزی ها تقسیم می شود و حاجت های بزرگ برآورده می گردد.
- امام صادق علیه السلام: جدم می فرمود:«در دعا کردن پیش دستی کنید؛ زیرا بنده، چنان چه اهل دعا باشد وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«صدایی آشناست!» و چنان چه اهل دعای بسیار نباشد، وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«تا به حال کجا بودی؟!»
- امام صادق علیه السلام: هرگاه حاجتی داشتی، وضو بگیر و دو رکعت نماز بخوان، سپس حمد و ثنای خدا را به جای بیاور و نعمت هایش را یاد کن، آنگاه دعایت اجابت می شود.
- امام صادق علیه السلام : هرکه شب را با وضو بخوابد، آن شب، بسترش مسجد اوست و اگر برخیزد و نماز بخواند و سپس به ذکر خدا بپردازد، هرچه از خدا بخواهد، به او عطا می فرماید.
-
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرکس دعایش را به همه ی مردان و زنان مومن تعمیم دهد، دعایش مستجاب می شود.
-
سپاس خداى را سزاست بر هر نعمتى كه بر من ارزانى داشته يا موجود مى باشد.
- پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله : دعا، كليد حاجت است و لقمههاى حلال، دندانه هاى آن كليدند.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : خداوند عزّوجل شرم میکند از بندهاش که با جماعت ، نماز بخواند و سپس حاجتش را از او بخواهد و برود و حاجتش را برآوده نسازد.
- امام صادق عليهالسلام : دعا، مخزن اجابت است، همچنان كه ابر مخزن باران است.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : ناتوانترین مردم كسی است كه از دعا كردن ناتوان باشد.
- پیامبر اکرم صلىاللهعليهوآله : ترک دعا گناه است.
الدعوات
الدعوات
مؤلف و موضوع
كتاب «الدعوات» يا «سلوة الحزين» نوشته سعيد بن هبة الله، معروف به قطب الدين راوندى، متوفاى 573 هجرى است.
موضوع آن، ادعيه و اذكار روايت شده از ائمه معصومين عليهمالسلام مى باشد.
علت نامگذارى
به اين كتاب «الدعوات» می گويند چون مشتمل بر دعاهاى مختلف در مناسبتهاى گوناگون است.
نام ديگر آن «سلوة الحزين» است كه مؤلف هم همين نام را براى آن برگزيده است .سلوة الحزين يعنى دارويى كه غم و اندوه را از انسان از بین می برد و انسان غمگين را به وجد و سرور و خوشحالى می رساند.
پيشينه موضوع
اهميت دادن و سفارش اسلام بر مسأله دعا روشنتر از آن است كه نياز به توضيح داشته باشد.
قرآن كريم در آيات متعدد دعوت به خواندن خداوند مىكند مانند آيه «ادعوني أستجب لكم» و آيات ديگر.
روايات معصومين عليهمالسلام نيز ارزش و منزلتى بس والا براى دعا قائل شده اند.روايات، دعا را مغز و مخ عبادت دانسته و تیزترين سلاح مؤمن را دعا معرفى كرده اند.
علماى بزرگوار اسلام نيز كه پيرو قرآن و سنت هستند حساب ويژه اى براى مسأله دعا در تأليفات خود باز كرده اند.
در ميان تأليفات علما درصد بالايى به كتب ادعيه اختصاص دارد و شمار كتب مختص به دعا و شروح آن هزاران عنوان است.
البته دعا در شريعت اسلام به نمک غذا تشبيه شده كه غذا بدون نمک ارزش ندارد و اگر كسى به جاى غذا فقط بخواهد نمک بخورد هم كار غلطى است، يعنى دعا در كنار كار و تلاش است كه ارزش خود را نمايان می كند.
ارزش كتاب
كتاب حاضر از جهات گوناگون داراى ارزش است و جهات متعددى است كه هر يک ارزش كتاب را بالا برده اند، از جمله اين كه:
1 - مؤلف كتاب عالمى برجسته و فقيهى بزرگوار و عابدى زاهد و سالكى واصل چون قطب الدين راوندى است. قطب راوندى كسى است كه بسيارى از بزرگان و علما از روح او در مشكلات استمداد جسته و در كارهاى مهم خود به او توسل می جويند.
2 - موضوع كتاب از شريفترين موضوعات پس از قرآن است چرا كه از دعا به قرآن صاعد در روايات تعبير شده و اگر قرآن تكلم خدا با بنده است دعا تكلم بنده با خداست آن هم با كلماتى كه از معادن وحى و علم الهى به ما رسيده و ائمه عليهمالسلام بهترين واسطه هاى بندگان با پروردگارشان هستند و بهترين راه را براى سخن گفتن و درخواست كردن به ما آموخته اند.
3 - كتاب الدعوات از حيث متن و اتقان مطالب و درستى نقل مطالب نيز كتاب بسيار ارزشمندى است زيرا مربوط به قرن ششم هجرى است و نزديک به عصر ائمه عليهمالسلام است و مؤلف هم فقط از افراد مورد اعتماد نقل كرده و روايات مورد وثوق خود را نقل كرده است.
4 - بزرگان و علماى پس از قطب راوندى همگى به اين كتاب اعتماد كامل داشته و مطالب آن را در كتب خود آورده اند. در هيچ يک از كتب متأخر و تراجم هم تضعيفى نسبت به مؤلف و كتاب او ديده نشده است.
ترتيب ابواب
كتاب الدعوات به چهار بخش تقسيم شده است:
1 - در دعا و فضيلت و آداب و استجابت آن.
2 - پيرامون سلامتى بدن و راه حفظ آن بوسيله دعا و دستوراتى براى خوردن و آشاميدن و كيفيت و انواع آنها.
3 - در بيمارىها و فوايد دنيوى و اخروى آنها.
4 - پيرامون مرگ و دشواری هاى آن و برزخ و قبر و قيامت.
5 - مستدركات، از صفحهى 283 تا 298 كتاب مطالبى است كه در بحار الأنوار يا مستدرك الوسائل از كتاب الدعوات نقل شده و در نسخه هاى موجود - كه ناقص هستند - نبوده است و ناشر آنها را جمعآورى كرده و به متن كتاب افزوده است.
نسخه هاى كتاب
از كتاب شريف «الدعوات» دو نسخهى خطى قديمى وجود دارد كه متأسفانه هر دو نسخه ناقص بوده و افتادگی هاى فراوان دارند و چاپ حاضر كتاب با مقابله اين دو نسخه با يكديگر و مقابله با متن بحار الانوار و مستدرک الوسائل آماده شده است.
چاپ كتاب
در اين چاپ مقدمه كوتاهى در ابتداى كتاب آمده و پس از آن فهرست مطالب و فهرست آيات و اعلام ذكر شده است.
مقدمه و تحقيق كتاب به عهدهى سيد محمد باقر موحد ابطحى اصفهانى رحمهالله بوده كه تحقيق جامع و مفصلى در پاورقى انجام داده و شامل استخراج آيات و روايات متن و نسخه بدلها است و متن روايات با بحار و مستدرك مقابله شده و از چندين منبع روايى ديگر نيز آدرس دهى شده است.