صحیفه ی سجادیه در نظرگاه امام خمینی (ره)

بر کسی پوشیده نیست که حضرت آیت الله امام خمینی (ره) نه تنها یک شخصیت مبارز و انقلابی و جهادی داشت بلکه پشت پرده ی تمام مبارزات سیاسی و اجتماعی خود اهل تهجد و عبادت و از مسلک عرفان در ایران اسلامی بوده اند. ایشان در کتاب های مختلف و همچنین سخنرانی ها، بیانات و درس هایشان همواره مطالب ارزنده ای را پیرامون دعا، مناجات و ارتباط حقیقی با خداوند متعال مطرح کرده اند که این بیانات ارزشمند و ارزنده دستگیره ای برای مسلمین و شیعیان جهان می باشد. 

متن ذیل از مطالب ارزنده ی ایشان و نوشته های به یاد ماندنی معظم له می باشد که در قالب یادداشتی به عنوان هدیه ی صحیفه ی سجادیه بر نوه ی گرامیشان بر جای ماند. 

شایان ذکر است ایشان در میان سخنان خود از صحیفه ی سجادیه به عنوان "قرآن صاعد" تعبیر می کنند که به جا و درست است. 

متن کامل دست نوشته حضرت امام به شرح ذیل است:

بسمه تعالی‏

«هدیة النملة»

فارغ از هر دو جهانم به گل روی علی         از خم دوست جوانم به خم موی علی‏

طی کنم عرصه ملک و ملکوت از پی دوست       یاد آرم به خرابات چو ابروی علی‏

صحیفه کامله سجادیه، نمونه کامل قرآن صاعد است و از بزرگترین مناجات عرفانی در خلوتگاه انس است که دست ما کوتاه از نیْل به برکات آن است؛ آن کتابی است الهی که از سرچشمه نورالله نشأت گرفته و طریقه سلوک اولیای بزرگ و اوصیای عظیم الشأن را به اصحاب خلوتگاه الهی می‏ آموزد. کتاب شریفی است که سبک بیان معارف الهیه اصحاب معرفت را چون سبک قرآن کریم بدون تکلف الفاظ در شیوه دعا و مناجات برای تشنگان معارف الهیه بیان می‏ کند. این کتاب مقدس چون قرآن کریم سفره الهی است که در آن، همه گونه نعمت موجود است و هر کس به مقدار اشتهای معنوی خود از آن استفاده می ‏کند. این کتاب همچون قرآن الهی ادقِّ معارف غیبی که از تجلیات الهی در ملک و ملکوت و جبروت و لاهوت و مافوق آن حاصل می‏ شود در ذهن من و تو نیاید و دست طلبکاران از حقایق آن کوتاه است، به شیوه خاص خود قطراتی که از دریای بیکران عرفان خود می‏ چشاند و آنان را محو و نابود می‏ کند:

پس عدم گردم عدم چون ارغنون            گویدم انا إلیه راجعون‏

پس تو ای نویسنده محروم از همه معارف و بی خبر از کون و مکان، قلم را بشکن و صحیفه را ببند و از حدّ خود که هواهای نفسانی چون تار عنکبوت بر سراسر وجودت پیچیده و هر روز و شب افزون می ‏گردد به فضل لایزال الهی پناه ببر «انّه ذو رحمة واسعة»

و من این کتاب بزرگ را به فرزند عزیزم که در جبهه او نور و نورٌ عَلی‏ نُور می ‏بینم و آن عزیز که یادگار احمد و از سلاله پاک ائمه اطهار- علیهم سلام الله- و پرورده دامن پاک مادر عزیزش که سلاله پاک ائمه اطهار و از طباطبایی‏ ها که افتخار فرزندی حسنین را دارند اهدا کردم و امیدوارم او از علمای برجسته و فقهای متعهد و از عرفای مجاهد فی سبیل الله در دو جبهه ظاهر و باطن شود و از این کتاب مقدس به طور شایسته بهره‏ مند گردد و پدر پیر خود، خمینی را که عمری با هوای نفس و عصیان و ناسپاسی گذرانده و اکنون با روی سیاه و کوله ‏باری از معصیت بدون هیچ امید- مگر به فضل خدای رحمان- از این دار و دیار به دار و دیار دیگر می‏ رود از طلب رحمت و دعایی و بخشش گناهان بر او منت نهد.

خداوندا، این عائله را به تو سپردم و از هیچ کس امیدی ندارم؛ تو خود با عنایات خویش آنان را تحت تربیت خویش قرار ده.

به تاریخ شب سه شنبه 22 آذرماه 1367 / سوم جمادی الاولی 1409

بنده عاصی خدا.

روح الله الموسوی الخمینی‏

(صحیفه امام؛ ج ‏21، ص: 209 - 210)

منشورات
k