- امام صادق علیه السلام: دعا کن و مگو که کار از کار گذشته است. زیرا دعا، عین عبادت است. خداوند می فرماید: «کسانی که از عبادت من گردن فرازی کنند؛ به زودی با خواری به دوزخ در می آیند.» و فرموده است: «مرا بخوانید تا پاسختان دهم.»
- امام صادق علیه السلام: خداوند به وسیله ی دعا آنچه را که می داند برای آن به درگاهش دعا می شود و او، آن را اجابت می نماید، دفع می کند و اگر بنده به آن دعا موفق نشده بود، هرآینه به او بلایی می رسید که ریشه اش را از زمین می کند.
- امام علی علیه السلام: دعا کلید های کامیابی و رمز های رستگاری است و بهترین دعا دعایی است که از سینه ی پاک و دلی پارسا برآید. مناجات مایه ی نجات است و اخلاص، مایه ی خلاص. پس هرگاه هراس و بی تابی بالا گرفت به خدا باید پناه جست.
- امام صادق علیه السلام: هرگاه به یکی از شما رقت قلب دست داد، دعا کند. زیرا قلب تا خالص نشود رقت نمی یابد.
- امام صادق علیه السلام: لقمان به فرزندش گفت: «...وقتی بر مرکب خویش سواری، به خواندن کتاب خدا بپرداز، وقتی سرگرم کار هستی تسبیح بگو، و هرگاه که تنها بودی به دعا مشغول شو.»
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود: به برکت وجود امامان از نسل توست که به امتم باران داده می شود و دعایشان مستجاب می شود، خداوند، بلا را از آنان برمیگرداند و رحمت، از آسمان فرود می آید.
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرگاه فردی از شما دعا می کند، تقاضاهای بزرگ بنماید؛ زیرا بر خداوند هیچ چیز بزرگ (سنگین) نمی آید.
- امام علی علیه السلام: دعا کردن را پنج موقع مغتنم شمارید: هنگام خواندن قرآن، هنگام اذان، هنگام بارش باران، هنگام برخورد دو صف برای شهادت و هنگام دعای ستمدیده. زیرا هیچ مانعی میان آن و عرش نیست.
- امام باقر علیه السلام می فرماید: خداوند از میان بندگان مومنش بنده ای را که بیشتر دعا کند دوست می دارد. پس بر شما باد دعا کردن در سحرگاهان تا طلوع خورشید؛ زیرا این، وقتی است که در آن درهای آسمان باز می شود و روزی ها تقسیم می شود و حاجت های بزرگ برآورده می گردد.
- امام صادق علیه السلام: جدم می فرمود:«در دعا کردن پیش دستی کنید؛ زیرا بنده، چنان چه اهل دعا باشد وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«صدایی آشناست!» و چنان چه اهل دعای بسیار نباشد، وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«تا به حال کجا بودی؟!»
- امام صادق علیه السلام: هرگاه حاجتی داشتی، وضو بگیر و دو رکعت نماز بخوان، سپس حمد و ثنای خدا را به جای بیاور و نعمت هایش را یاد کن، آنگاه دعایت اجابت می شود.
- امام صادق علیه السلام : هرکه شب را با وضو بخوابد، آن شب، بسترش مسجد اوست و اگر برخیزد و نماز بخواند و سپس به ذکر خدا بپردازد، هرچه از خدا بخواهد، به او عطا می فرماید.
-
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرکس دعایش را به همه ی مردان و زنان مومن تعمیم دهد، دعایش مستجاب می شود.
-
سپاس خداى را سزاست بر هر نعمتى كه بر من ارزانى داشته يا موجود مى باشد.
- پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله : دعا، كليد حاجت است و لقمههاى حلال، دندانه هاى آن كليدند.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : خداوند عزّوجل شرم میکند از بندهاش که با جماعت ، نماز بخواند و سپس حاجتش را از او بخواهد و برود و حاجتش را برآوده نسازد.
- امام صادق عليهالسلام : دعا، مخزن اجابت است، همچنان كه ابر مخزن باران است.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : ناتوانترین مردم كسی است كه از دعا كردن ناتوان باشد.
- پیامبر اکرم صلىاللهعليهوآله : ترک دعا گناه است.
نیایش خواجه نصیر الدین طوسی
نیایش و مناجات خواجه نصیر الدین طوسی
خواجه نصیر طوسی متولد 11 جمادی الاولی سال 597 قمری از علمای بزرگ و شخصیت های برجسته ی ایرانی می باشد. ایشان در فلسفه، فقه، کلام، شعر، نجوم، ریاضیات، پزشکی و علوم دیگر متخصص و صاحب نظر بوده است.
خواجه نصیر الدین طوسی از احیا کنندگان فلسفه ی مشایی در ایران اسلامی پس از ابن سینا می باشد و در رشته کلام نیز کتاب تجرید الاعتقاد را به نوشته ی تحریر در آورد که جزو کتاب های کلامی مهم شیعه و مجموعه ای از اعتقادات شیعیان می باشد.
تاریخ درگذشت وی 18 ذیقعده 673 هجری قمری است؛ و در حرم کاظمین و پایین پای دو امام به خاک سپرده شده است.
مناجات زیر از جمله نیایش های زیبای ایشان می باشد:
پروردگارا! مرا دانش بیفزای.
خداوندا! متعلمان حکنت را به الهام حق وتلقین صدق و توفیق خیر موید گردان و همت های ایشان را به طلب کمال و جستت و جوی صواب و فراگیری فضیلت مصروف دار تا به راستی واثق باشند و از کژی دور و با یقین مطمئن و از شک بیزار به علم خو گرفته از جهل وحشت کرده و به نقصان معترف و از خودنمایی خود دار (باشند.)
[آنان را] از خود رأیی، تعصب، خودبینی،چاپلوسی و لاف زنی، ور و نافرمانی و فساد، بی خردی،
دشمنی، فتنه انگیزی، میل به باطل، چرب زبانی، حیله گری، مغالطه، انکار حق و اعراض از آن ، اصرار بر باطل و نادیده گرفتن آن، طلب علم به خاطر فخر فروشی و بازارگرمی و برتری جویی، ستیزه گری، دروغ بافی، گمراه کردن و تباه نمودن منزّه نما.
به این مقاله نیز مراجعه کنید: زندگی نامه ی شیخ بهایی رحمهالله
[خداوندا آنان را] از نیرنگ اندیشه های به تقلید و شبهه اغواگری و طلب و بحث بیهوده و پیموده راهی که رضای تو در آن نیست، مبرا کن.
[خدایا] به آنان توفیق ده تا عهده دار حق شناسی ارباب فضیلت از گذشتگان و معاصران شوند، بی آنکه حسدی در این راه مانع گردد و شکر نعمت حکمت را با آموزش آنچه فراگرفته اند به هم نوعان خود با توجه به استعدادشان به جا آورند، بدون این که در این راه، شائبهه بخل و رقابت و تاخیر و کوتاهی باشد.
از تنبلی و بیکاری و وقت گذرانی و تباه کردن روزگار دوری گزیده و در همراهی دین استوار و راه راست و ثابت قدم باشند تا آنکه آخرین هدف ایشان جز قرار گرفتن در جوار حضرت احدیت و دست یافتن به جناب عز سرمدیت نباشد.